سکوتِ محض بود «فضیلت سکوت»
آیت الله بهجت: استاد ما [شیخ محمدحسین غروی اصفهانی] میفرمود: مرحوم آقا سید حسین بادکوبهای روزی دو درس میگفت. اما در غیر ساعاتی که درس میگفت، چنان خاموش بود که گویی زبان ندارد، مگر اینکه ذکری بگوید، وگرنه سکوت محض بود!
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : دوشنبه 1396/12/21 ساعت 14:56
سکوتِ محض بود [فضیلت سکوت]
آیت الله بهجت: استاد ما [شیخ محمدحسین غروی اصفهانی] میفرمود: مرحوم آقا سید حسین بادکوبهای روزی دو درس میگفت. اما در غیر ساعاتی که درس میگفت، چنان خاموش بود که گویی زبان ندارد، مگر اینکه ذکری بگوید، وگرنه سکوت محض بود!
آقای علامه طباطبایی رحمهالله سالی در شب عید غدیر ایشان را با عدهای از علما و فضلا برای صرف شام به منزل خویش دعوت کرده بود. یکی از معاصرین آقای سید حسین بادکوبهای هم در آن مجلس شرکت داشت، او تمام وقت مجلس را با صحبت اداره کرده بود، ولی ایشان یک کلمه هم صحبت نکرده و سخن نگفته بود. عجب از صحبت آن معاصر و سکوت این آقا![1]
در روایتی نیز از مولا علی علیه السلام آمده است:
«جُمِعَ الْخَیْرُ کُلُّهُ فِی ثَلَاثِ خِصَالٍ :النَّظَرِ وَ السُّكُوتِ وَ الْكَلَامِ، فَكُلُّ نَظَرٍ لَیْسَ فِیهِ اعْتِبَارٌ فَهُوَ سَهْوٌ وَ كُلُّ سُكُوتٍ لَیْسَ فِیهِ فِكْرَهٌ فَهُوَ غَفْلَهٌ وَ كُلُّ كَلَامٍ لَیْسَ فِیهِ ذِكْرٌ فَهُوَ لَغْوٌ فَطُوبَى لِمَنْ كَانَ نَظَرُهُ عَبَراً وَ سُكُوتُهُ فِكْراً وَ كَلَامُهُ ذِكْراً وَ بَكَى عَلَى خَطِیئَتِهِ وَ أَمِنَ النَّاسُ شَرَّهُ؛ همه خیرها در سه چیز فراهم شده است: نگاه كردن؛ سکوت و سخن گفتن. پس هر نگاهى كه عبرتانگیز نباشد، خطا است؛ و هر سکوتی كه بىتفكر باشد، غفلت است؛ و هر سخنى كه خدا را به یاد نیاورد، بیهوده است.خوشا به حال آن كه نگاهش عبرت و سکوتش فكر و سخنش ذكر باشد و بر گناه خود بگرید و مردم از شرّش در امان باشند».[2]
ــــــــــــــــ
منابع:
[1] - موسسه تنظیم و نشر آثار آیت الله بهجت (رض). http://bahjat.ir/fa/content/10353
بنقل از :در محضر بهجت، ج۲، ص۳۷۰
[2] - الأمالی. الشیخ الصدوق تحقیق: قسم الدراسات الاسلامیة - مؤسسة البعثة. قم. چاپ اول. 1417ق. ص 80.
گروه حوزه علمیه تبیان _ علی محمد سرلک