چهارشنبه سوری با طعم استیضاح!!

به گزارش تبیان به نقل از روزنامه ایران، در این روز که مصادف با آیین کهن، چهارشنبه سوری است، ایرانیان با برپایی آتشی با شکوه در غروب آخرین خورشید سه‌شنبه، به استقبال سال نو و عید نوروز می‌روند. نکته جالب توجه آنکه امسال برای نخستین بار در تاریخ سیاسی کشور، استیضاح جمعی از وزیران دولت با روز چهارشنبه سوری همزمان شده است. سالی که گذشت، مملو از سوانح و حوادثی دردناکی برای مردم سرزمینم بود که ایران را بارها سیاهپوش کرد و رگبار حوادث، فرصت رهاشدن از این تنپوش سیاه را نداد.

انگار سال 96 بنا داشت هیچ مأمنی برای مردم کشورم نگذارد، چه روی زمین(زلزله کرمانشاه)، چه در زیر زمین(معدن یورت)، چه روی آبها(سانچی) و چه در آسمان(پرواز یاسوج)، تا جایی که به تعبیر مونتفی(فیلسوف و ادیب فرانسوی عصر رنسانس اروپا) امروز روح ما زودتر از جسم ما چروک برداشته است.

گرچه هر بار حضور داوطلبانه و بی‌نظیر مردم، التیام بخش غم داغدیدگان بوده و سوژگی مردم، خود گواهی بر تقویت سرمایه اجتماعی شد اما این حوادث به فراگیر شدن بحران امید اجتماعی نیز دامن زد. در این میان، شاید به‌منظور آرام کردن فضای اجتماعی، صلاحیت سه عضو کابینه، زیر تیغ رأی مجلس قرار داد. در فضای رسانه‌ای محورهای واحدی در چرایی به استیضاح کشاندن برخی وزیران دولت نیافتم. در این اندیشه بودم، که به استیضاح کشیدن وزرایی که در دوره اول دولت نیز در کابینه بودند و توانستند از نمایندگان مجلس رأی اعتماد دریافت کنند، آن هم بعد از گذشت کمتر از هشت ماه از عمر دولت دوازدهم، چه معنایی می‌دهد.

آیا براستی حوادث اخیر، مخدوش شدن روح جمعی، ناآرامی‌ها و اعتراضات مردمی قربانی می‌طلبد؟! آیا استیضاح سه وزیر آنهم در واپسین روزهای سال‌جاری، می‌تواند مرهمی بر دردهای مردم و التیام بخش زخم‌های وارد شده باشد؟ آیا ریشه این دردهای مزمن را می‌توان با تغییر و تعویض یک فرد درمان کرد، «استیضاحی به مثابه مرهمی بر درد مردم» یا اتخاذ این رویکرد، خود یک درد بزرگی است! به باور فوکویاما، یکی از نیازهای اصلی پایداری سیاسی و ماندگاری آن نظام، توانایی یک نظام برای تصحیح خود، است.

از همین رو می‌اندیشم اگر قرار است اصلاحی صورت گیرد، بهتر است در پیوند با ارائه راهکارهای مشخص جهت تصحیح فرایندهای سیاستگذاری، شیوه‌های مدیریتی و نوع رویکرد باشد و صرفاً به تغییر آدم‌ها تقلیل نیابد.

امید است این هیاهوی چهارشنبه سوری، ذیل آتشی برافراشته گردد که ذیل تحقق اهداف مشترک یک «مای ملی» و بهبود اوضاع شکل گرفته باشد، نه زبانم لال! برای برخی انتقام گیری‌های شخصی و این آتش، تمام رنگ پریدگی و زردی، غم و درد و مشکلات را به جان بگیرد و به جای آن سرخی و گرمی و امید و آرامش را به جان مردم بتاباند و غروب آخرین خورشی

---

منبع: روزنامه ایران