حضرت آیةالله‌ میرسیدعلی مدرسی لب خندقی قدس‌سره

▪ ولادت:
1284ق

▪ وفات:
1364ق

▪ عمر:
80سال

▪ مدفن:
یزد

▪ اساتید:
حضرات اعلام؛ میرزا محمدحسن شیرازی، سیدمحمد فشارکی، آخوند خراسانی، میرزا خلیل تهرانی و... .

▪ شاگردان:
حضرات؛ شیخ محمدتقی بافقی یزدی، شیخ غلامرضا فقیه خراسانی، میرزا محمد سریزدی، علی‌محمد کازرونی و... .

▪ تولد و تحصیلات:
آیةالله‌ میرسیدعلی مدرسی لب خندقی از عالمان ربانی و فقیهان بزرگ و تأثیرگذار دوران معاصر بود که در سوم شعبان 1284 قمری در بیت علم و تقوا در یزد متولد شد.

پدرش آیةالله‌ میرمحمدصادق مدرس از روحانیان و نیز اجداد و نیاکان وی همگی از عالمان و بزرگان دینی بوده‌اند و رجال دینی فراوانی از آن برخاسته‌اند. میرسیدعلی مقدمات علوم دینی را در یزد از نزد استادان بزرگواری چون سیدعلی مدرس (متوفای 1316ق) سیدمرتضی مدرس (متوفای 1333ق) ملا محمدابراهیم لاری معروف به حاجی آخوند طرزجانی به خوبی و شایستگی فراگرفت و آن‌گاه جهت تکمیل معلومات و نیل به مدارج عالیه علمی رهسپار عتبات عالیات گردید.

او ابتدا مدتی را در شهر سامرا سکنی گزید و از وجود علمی عالمان بزرگ بهره‌مند گردید، ولی پس‌از سال‌ها به نجف اشرف هجرت نمود و در جوار حرم ملکوتی امیرمؤمنان علی‌ علیه‌السلام رحل اقامت افکنده و به تحصیل و کسب علم و دانش از اساتید برجسته و نامدار آن حوزه کهنسال همت گماشت. اسامی اساتید فرزانه آن بزرگوار در 2 حوزه سامرا و نجف اشرف عبارتند از آیات عظام؛ میرزا محمدحسن حسینی شیرازی (متوفای 1312ق)، سیدمحمد طباطبایی فشارکی (متوفای 1315ق)، میرزا خلیل تهرانی (متوفای 1326ق)، آخوند محمدکاظم خراسانی (متوفای 1329ق)، سیدمحمدکاظم طباطبایی یزدی (متوفای 1337ق).

▪ تدریس:
میرسید علی مدرسی لب خندقی از همان دوران طلبگی ضمن تحصیل، به تدریس نیز اهتمام داشت و درس‌های پیشین را به طلاب و فضلای پایین‌تر از خود می‌آموخت، ایشان بعداز تکمیل معلومات و نیل به مدارج عالیه علمی و اخذ اجازات اجتهاد به زادگاه خویش مراجعت نمود و منشأ آثار و برکات فراوانی شد.

 وی کار تدریس را تداوم بخشید و شاگردان فراوانی را در مکتب علمی خویش تربیت نمود که اسامی برخی از برجستگان محفل علمی آن بزرگوار عبارتند از آیات محترم؛ شیخ محمدتقی بافقی یزدی، شیخ غلامرضا فقیه خراسانی؛ شیخ غلامرضا ابرند‌ آبادی، سیدمحمد مدرسی یزدی، میرزا محمد سریزدی، شیخ علی‌محمد کازرونی، سیدمحمدصادق مدرسی یزدی، سیدمحمدباقر مدرسی یزدی، شیخ فرج‌الله ثقفی یزدی، سیدمهدی خرانقی یزدی، شیخ محمدابراهیم عالم‌زاده مهریزی، سیدهدایت‌الله عقدایی، شیخ محمدحسن کرباسی و شیخ احمد هروی.

▪ روحیات و کمالات:
ایشان پس‌از بازگشت از اقامت یازده ساله در عتبات عالیات که پیوسته مشغول تحصیل و تدریس بود مرجعیت امور دینی و ریاست علمی را در یزد به عهده گرفت. حوزه درسی آن بزرگوار در مدرسه مصلی، از پررونق‌ترین و علمی‌ترین محافل درسی یزد به شمار می‌رفت و او توانست شاگردان برجسته‌ای را در مکتب علمی خود تربیت نماید.

 آیةالله‌ مدرسی لب خندقی فقیهی ممتاز، مرجعی بزرگ و مسلم، حافظ قرآن، دانشمندی وارسته و پرهیزگار و حامی فقرا و محرومان و شاعری خوش‌ قریحه و نیکو طبع بود. با بزرگانی چون آیات عظام حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، میرزا محمدحسین نایینی، میرزا محمدتقی شیرازی، سیدابوالحسن اصفهانی هم‌درس بود. او از جهت علمی بر بسیاری از هم‌درسی‌های خود در حوزه‌های نجف و سامرا برتری داشت و به اعتراف بسیاری از بزرگان اگر در نجف می‌ماند، از مراجع طراز اول بود.

آیةالله مدرسی هر چند در اواخر سلطنت رضاخان مانند سایر علما گوشه‌گیر بود و از دخالت در امور اجتماعی و سیاسی پرهیز داشت، ولی از وقایع و مسایل زمان آگاهی داشت و در حفاظت و حراست و پاسداری از دین خدا از هیچ ظالم و ستمگری هراس به دل نداشت.

▪ رحلت:
آیةالله‌ مدرسی لب خندقی سرانجام پس‌از عمری خدمت به اسلام و محرومان و تدریس و تربیت شاگردان فاضل و انجام فعالیت‌های گسترده در عرصه‌های دینی و فرهنگی و اجتماعی، در شب عاشورای حسینی 1364 قمری در یزد وفات یافت و روحش به ملأ اعلی پرواز کرد. پیکر پاکش در روز عاشورا به طرز باشکوهی تشییع و سپس در جوار امامزاده جعفر یزد به خاک سپرده شد. فرزندان وی، سیدمحمدصادق، سیدمحمدباقر و سیدعلیرضا همگی از عالمان دینی یزد بودند.



منبع: وبسایت افق حوزه