الگوی صحیح خواب ( قسمت دوم )
آیا كودك می تواند در رختخواب شما بخوابد ؟
بسیاری از والدین برای رهایی از ناراحتی های هنگام خواب،در مقابل كودك كوتاه می آیند و او را در تمایلاتش برای خوابیدن دركنار خودشان آزاد می گذارند . و احساس می كنند كه این بهترین كار برای كودك است.اگر چه این كار برای یكی دو شب قابل توجیه است مثلاً وقتی كه كودك بیمار است یا روحیه نامناسبی دارد؛اما در بیشتر موارد این عمل مناسب نیست. همه ما این حقیقت را می دانیم كه افراد در رختخواب مجزا بهتر می خوابند . مطالعات نشان داده كه حركات و بیداریهای یك فرد در طول شب افراد دیگری را كه با او در یك رختخواب می خوابند بیدار كرده و باعث ایجاد تغییرات خواب می شود . لذا بهتر است كه كودك را با افراد دیگر در یك جا نخوابانیم . تنهایی خوابیدن بخش مهمی از یادگیری كسب استقلال،بدون اضطراب و همراه با آرامش و اطمینان است . این روند در رشد روانی به موقع او اهمیت بسزایی دارد . خوابیدن كودك در بستر شما به جای آن كه باعث آرامش و اطمینان او شود برای او اضطراب و سردرگمی را به همراه می آورد . اگر به كودك خود اجازه بدهید تا میان شما و همسرتان بخوابد احتمالاً به دلیل این كه خود را مسئول جداییشمامی داند احساس قدرت زیادی خواهد كرد و همین موجب نگرانی او هم می شود؛چون می خواهد مطمئن شود كه شما او را تحت كنترل دارید و هرگاه كه صلاح باشد بی توجه به تمایل او اعمال سلیقه می كنید.اگر شما نشان دهید كه نمی توانید به این نحو عمل كنید و او می تواند هر طور كه بخواهد عمل كند ممكن است كه احساس تزلزل كند .
اگر كودك با یكی از والدین خود زندگی می كند،یا یكی از والدین دور از خانه و در محل كار است و یاحتی در اتاق دیگر می خوابد وجود این وضعیت برای او اضطراب بیشتری را به همراه خواهد داشت . در اینجا بعضی والدین آسانترین راه را انتخاب می كنند و او را به رختخواب خود می آورند و یا یكی از آنها به رختخواب او می رود . اما كودك باز هم اطمینان خاطر نخواهد یافت چرا كه احساس می كند جای یكی از آنها را گرفته است و یا خود را مسئول جدایی می داند و همین امر او را دوباره نگران می كند. اغلب بچه هایی كه والدین آنها جدا از هم زندگی می كنند و یا طلاق گرفته اند خود را در این آشفتگی خانوادگی مقصر می دانند.ناراحتی این كودكان بیشتر مربوط به زمانی است كه در رختخواب والدینشان می خوابیده اند .
اكثر بچه ها مشكل جدی و مداومی برای تنهایی خوابیدن ندارند . اگر كودك شما از تنهایی خوابیدن خیلی می ترسد و شما اجازه می دهید كنار شما بخوابد مشكل او را حل نكرده اید . ترس او باید دلیل داشته باشد . شما وقتی به او كمك می كنید كه به همراه او بكوشید تا علت ترس او را پیدا كنید . این كار به صبر ، درك و استقامت قابل ملاحظه شما نیاز دارد .
اگر به خاطر تمایل خودتان او را به رختخواب خود میآورید بهتر است احساستان را دوباره ارزیابی كنید.برخی از افراد كه تنها زندگی می كنند ( به دلایل متفاوت ) از این كه شبها كنار فرزندشان بخوابند كمتر احساس تنهایی و ترس كرده و راضی تر هستند و یا گاهی اوقات كه والدین از دست هم ناراحت هستند كودك را به رختخواب می برند . اگر شما هم با این گونه مسائل درگیر هستید باید گفت كه به جای كمك به كودكتان سعی دارید كه مشكل خود را حل كنید . زمانی كه چنین الگویی برای خواب وجود داشته باشد نه تنها كودك بلكه همه افراد خانواده از این مسئله رنج می برند. باید مشكل و نیاز خودتان را درك كنید و با آن كنار بیایید واگر این مشكل به آسانی حل نشود می بایست از متخصصان كمك بگیرید .
اگر كودك عادت كند همیشه با شما بخوابد او را در مهد كودك هم نمی توانید تنها بگذارید .این عادت او در زندگی اجتماعی شما نیز تاثیر می گذارد و دیری نمی گذرد كه احساس می كنید نسبت به كودكتان عصبانیت روزافزون پیدا كرده اید وزمانی هم كه آن قدر بزرگ می شود كه دیگر نتوانید با او در یك رختخواب بخوابید نمی توانید قانعش سازید كه به رختخواب خودش برود .
البته آن روز زمانی است كه مجبور هستید حضور كودكتان را هر شب در اتاق خودتان تحمل كنید .
ممكن است شما یك یا دو اتاق خواب داشته باشید و علاوه بر چند بچه،پدر بزرگ و مادر بزرگ هم با شما زندگی كنند كه برای خودشان اتاق نیاز دارند و یا ممكن است در خانه ی كسی باشید كه آنها تنها یك اتاق دارند.اینها همه نمونه هایی از موقعیتهای دشواری است كه البته برای آنها راه حل هم وجود دارد.مثلاً اگر كودك شما مجبور است در اتاق شما بخوابد به او یك رختخواب جداگانه بدهید كه گوشه ای از اتاق را به خودش اختصاص دهد و سعی كنید فضایی مخصوص وسائل او ایجاد نمایید .
اسباب بازی یا یك ملحفه مخصوص
به جای آن كه كنار كودك نوپا و یا خردسالتان بخوابید تا خوابش ببرد بهتر است از یك عروسك نرم پارچه ای،یك اسباب بازی و یا حتی پتوی مخصوص استفاده كنید اسباب بازی معمولاً كودك را سرگرم و متقاعد می كند تا شب را به تنهایی سپری كند. این كار باعث می شود تا او احساس كند كه بر دنیای پیرامون خود تا حدودی كنترل دارد . چرا كه یك اسباب بازی و یا یك ملحفه را هر وقت كه او بخواهد می تواند همراه داشته باشد و این اسباب بازی هیچ گاه او را ترك نمی كند .
كودك معمولاً چنین اشیائی را در ابتدای سنین نوپایی انتخاب می كند و دوستی با آن را تا 6 – 8 سالگی ادامه می دهد اگر كودك شما با یك اسباب بازی و یا یك عروسك پارچه ای نرم سرگرم شود آن را وارد برنامه خواب خود خواهد كرد. اسباب بازی كه با او غذا بخورد و به قصه هایش گوش دهد. به او اطمینان دهید كه اسباب بازی اش را تا هر زمانی كه بخواهد می تواند داشته باشد.این كار،شب بخیر گفتن را برای او آسان تر می كند.
