«بـایستـه هـای طلبگـی»

ما طلبه‌ها باید قدر خودمان را بدانیم. یک طلبه و اهل علم در اسلام، خیلی ارزندگی دارد، مگر چیزی بالاتر از کار ما طلبه‌ها هست. این‌که ما بتوانیم یک نفر را هدایت کنیم، اسلام ناب را برای مردم بگوییم. یک بچه مسلمان واقعی تربیت بکنیم؛ یا حداقل مردم را در همین وضعی که هستند نگاه بداریم و نگذاریم جامعه منحرف بشود. این کار ما طلبه‌ها از اول اسلام تا به حال چنین بوده است.

مرحوم علامه مجلسی در بحارالانوار روایتی نقل می‌کند که حضرت فرمودند: یک وقتی بیاید که کار طلبه‌ها کمرنگ بشود؛ «سیأتی زمان علی امّتی یفرّون من العلماء کما یفرّ الغنم عن الذئب فإذا کان کذلک إبتلاهم الله تعالی بثلاثة اشیاء»؛ وقتی مردم با منبر و محراب سر و کار نداشتند «الاول یرفع البرکة من اموالهم و الثانی سلط الله علیهم سلطاناً جائراً والثالث یخرجون من الدنیا بلا ایمان». همین دویست ساله که غربی‌ها و غرب‌زدها سر و کله‌شان در ایران پیدا شد، هر وقت اقبال مردم راجع به روحانیت خوب بود، نفع کردند، مثل همین انقلاب اسلامی و هر وقت کمرنگ شد، مردم ضرر کردند.

این تجربه و تاریخ که بیان شد برای این است که ما مواظب خودمان باشیم، قدر و منزلت‌مان را بدانیم و به‌واسطه دنیا نخواهیم قدر و منزلت خودمان را از دست بدهیم. این همه برای این است که اگر مفتون دنیا شدیم، دیگر طلبه نیستیم، دیگر آن‌که اسلام می‌خواهد نیستیم. در روایت دارد که «الدنیا جیفة و طالبها کلاب». امام خمینی قدس‌سره در درس‌های اخلاقشان نصیحت می‌کردند که یک وقت قدرت‌طلبان و سیاسیون برای مقام و دنیا با هم نزاع می‌کنند و یک دفعه هم من طلبه برای رسیدن به یک منبر و یک محراب سقوط می‌کنم. بالاخره اگر ما قدر خودمان را بدانیم کار به این‌جا نمی‌رسد.

یک مطلبی در راستای کار طلبگی این است که گفتار ما روحانیون خیلی در سطح جامعه تأثیر دارد؛ گاهی یک جمله ما، یک تقدس را از سطح جامعه از بین می‌برد. مثلاً من شنیدم که یک کسی در کشور گفته که حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها، دختر امام حسین علیه‌السلام نیست. این شبهه ایجاد کردن و تقدس‌زدایی است. حالا که حرف دروغ است که هم مقاتل و هم تاریخ مؤید آن است. از این‌ها بگذریم این همه معجزه از این دختر خانم نقل شده است. این تقدس است حالا ما بخواهیم خدای نکرده خودنمایی کنیم و این حرف‌ها را بزنیم.  این‌ها گناهی است که خیلی بدبختی می‌آورد و به قول روایت «ذنب لا یغفر»؛ دیگر توبه معنا ندارد، هرچه توبه کند، رد می‌شود. خیلی انسان باید مواظب گفتارش باشد. بعضی اوقات یک جمله می‌گوید و خیال نمی‌کند که این‌قدر ادامه پیدا بکند.

شما می‌دانید که شیطان از کم ‌شروع می‌کند ولی به همان اندازه کم قانع نیست. گفتار هم این‌طوری است بعضی اوقات یک جمله خیلی کوچک است مثل همین جمله که در مورد حضرت رقیه سلام‌الله‌علیها مطرح می‌شود، دشمن همین را می‌گیرد و یک ماه بعد در مورد حضرت زینب سلام‌الله‌علیها، در مورد حضرت فاطمه معصومه سلام‌الله‌علیها در قم اشکال وارد می‌کند بعد می‌گویند نعوذ بالله حضرت امام رضا علیه‌السلام اصلاً قبرش این‌جا نیست، اصلاً ایران قبر حضرت نیست. بنابراین، این همه گناه به گردن چه کسی است؟ شما را به خدا مواظب گفتارتان باشد که برای خدا بگویید، صحیح بگویید. اطراف قضیه را بسنجید و آن‌گاه بگویید. برای خشنودی صاحب‌خانه حرف نزنید.

برای این‌که یک افرادی اطراف شما را بگیرند، حرف نزنید. ببینید حرف شما تبعات دارد یا نه. بنابراین تقدس‌زدایی گناهی لایغفر است و هر کس تقدس‌زدایی کرده، جایش جهنم است.


منبع: وبسایت افق حوزه