آشنایی با مباحث اصول فقه؛
آشنایی با حدیث مورد استناد در اثبات برائت شرعی «حدیث سفره»
حدیث سُفره، حدیث مورد استناد در اثبات برائت شرعی است. حدیث سفره، از احادیثی است که برای اثبات برائت شرعی، به آن استدلال شده است و مضمونی قریب به حدیث سعه دارد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : سه شنبه 1396/12/08 ساعت 12:55
حدیث سفره
حدیث سُفره، حدیث مورد استناد در اثبات برائت شرعی است.
طریقه استدلال
حدیث سفره، از احادیثی است که برای اثبات برائت شرعی، به آن استدلال شده است و مضمونی قریب به حدیث سعه دارد. در این حدیث امام صادق علیهالسّلام میفرماید:
«ان امیرالمؤمنین علیهالسّلام سئل عن سفرة وجدت فی طریق مطروحة کثیر لحمها و خبزها و جبنها و بیضها و فیها سکین فقال امیرالمؤمنین علیهالسّلام یقوَّم ما فیها ثم یؤکل لانه یفسد و لیس له بقاء فاذا جاء طالبها غرموا له الثمن قیل له یا امیرالمؤمنین لایدری سفرة مسلم او سفرة مجوسی فقال هم فی سعة حتی یعلموا؛
از امیرمؤمنان علیهالسّلام درباره سفرهای که در راه انداخته شده است و بر روی آن مقدار زیادی نان، گوشت، پنیر و تخم مرغ قرار دارد و چاقویی نیز بر روی آن است سئوال میشود، حضرت میفرماید: محتویات سفره، قیمتگذاری شود و سپس خوردن آن جایز است، زیرا در غیر این صورت، فاسد میشود و اگر صاحب آن آمد و قیمت آن را مطالبه کرد به او پرداخت شود. به حضرت گفته شد: ممکن است این سفره را شخصی مجوسی انداخته باشد، ایشان فرمود: تا وقتی که علم به آن ندارند، در امان هستند و میتوانند محتویات سفره را بخورند». [۱] [۲]
به کلامی که در ذیل حدیث آمده است (هم فی سعة حتی یعلموا) برای اثبات برائت ، استدلال شده است، اما برخی به آن اشکال کردهاند که این قضیه خارجیه شخصیه است و حکم ، اختصاص به مورد خاص دارد و نمیتوان به غیر آن سرایت داد، زیرا تعبیر، «هم فی سعة حتی یعلموا» است، نه «الناس فی سعة حتی یعلموا» تا قضیه کلی باشد و گفته شود مورد مخصص نیست. [۳]
ـــــــــــــــ
پانویس
۱. ↑ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲، ص۱۰۷۳.
۲. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۳، ص۵۱.
۳. ↑ جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۵، ص۳۵۳.
منبع: پایگاه اینترنتی ویکی فقه
حدیث سُفره، حدیث مورد استناد در اثبات برائت شرعی است.
طریقه استدلال
حدیث سفره، از احادیثی است که برای اثبات برائت شرعی، به آن استدلال شده است و مضمونی قریب به حدیث سعه دارد. در این حدیث امام صادق علیهالسّلام میفرماید:
«ان امیرالمؤمنین علیهالسّلام سئل عن سفرة وجدت فی طریق مطروحة کثیر لحمها و خبزها و جبنها و بیضها و فیها سکین فقال امیرالمؤمنین علیهالسّلام یقوَّم ما فیها ثم یؤکل لانه یفسد و لیس له بقاء فاذا جاء طالبها غرموا له الثمن قیل له یا امیرالمؤمنین لایدری سفرة مسلم او سفرة مجوسی فقال هم فی سعة حتی یعلموا؛
از امیرمؤمنان علیهالسّلام درباره سفرهای که در راه انداخته شده است و بر روی آن مقدار زیادی نان، گوشت، پنیر و تخم مرغ قرار دارد و چاقویی نیز بر روی آن است سئوال میشود، حضرت میفرماید: محتویات سفره، قیمتگذاری شود و سپس خوردن آن جایز است، زیرا در غیر این صورت، فاسد میشود و اگر صاحب آن آمد و قیمت آن را مطالبه کرد به او پرداخت شود. به حضرت گفته شد: ممکن است این سفره را شخصی مجوسی انداخته باشد، ایشان فرمود: تا وقتی که علم به آن ندارند، در امان هستند و میتوانند محتویات سفره را بخورند». [۱] [۲]
به کلامی که در ذیل حدیث آمده است (هم فی سعة حتی یعلموا) برای اثبات برائت ، استدلال شده است، اما برخی به آن اشکال کردهاند که این قضیه خارجیه شخصیه است و حکم ، اختصاص به مورد خاص دارد و نمیتوان به غیر آن سرایت داد، زیرا تعبیر، «هم فی سعة حتی یعلموا» است، نه «الناس فی سعة حتی یعلموا» تا قضیه کلی باشد و گفته شود مورد مخصص نیست. [۳]
ـــــــــــــــ
پانویس
۱. ↑ حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعه، ج۲، ص۱۰۷۳.
۲. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، انوار الاصول، ج۳، ص۵۱.
۳. ↑ جزایری، محمدجعفر، منتهی الدرایة فی توضیح الکفایة، ج۵، ص۳۵۳.
منبع: پایگاه اینترنتی ویکی فقه