عزّت زیاد(2)

برای خواندن مقاله ی قبل اینجا را کلیک کنید.

راه‌های افزایش عزت نفس در کودکان و نوجوانان:

برای افزایش عزت نفس بایستی «احساس کفایت»، «احساس مسوولیت» «احساس پذیرش و محبّت» و «احساس رضایت از وضع جسمانی خود» را در فرزندان ایجاد کنیم و برای ایجاد هر یک از احساس‌ها موارد زیر توصیه می‌شود:

1- برای ایجاد احساس کفایت:

- انتظارات بیش از حد از آنها نداشته باشیم.

- توانایی‌های آنها را تشویق و تحسین نمائیم.

- کارها، فعالیت‌ها و عواطف‌شان را حمایت کنیم.

- کمک نمائیم که عملکردش را بهبود بخشیده و موفقیت را هر چند کوچک تجربه نماید.

- تشویق و حمایت نمائیم که راه‌های مختلفی را برای حل یک مساله تجربه نمایند.

2- برای ایجاد احساس مسئولیت:

- تشویق کنیم تا ارتباط سالم اجتماعی با دوستان و اطرافیان برقرار کنند.

- فرصت‌هایی را فراهم نمائیم تا تجارب، توانایی‌ها و موفقیت‌هایشان را با هم در میان بگذارند.

- با واگذاری تدریجی فعالیت‌ها، احساس مسئولیت و تعهد را در آنها پرورش دهیم.

3- برای ایجاد احساس پذیرش و محبّت:

- بدون قید و شرط او را بپذیریم تا احساس پذیرش درونی را در آنها تقویت کنیم.

- کمک کنیم تا خود را قبول داشته و به خود اعتقاد پیدا کنند و احساس ایمنی را در آنها پرورش دهیم.

- آنها را به عنوان هدیه و نعمت‌الهی تلقی کرده و به آنها احترام بگذاریم.

- کمک کنیم تا عواطف و محبّت خودشان را به راحتی بروز دهند.

4- برای ایجاد احساس رضایت از ظاهر و خصوصیات جسمانی خود:

- کمک کنیم تا نسبت به تفاوت‌های فردی خودشان در رشد جسمانی احساس راحتی و پذیرش نمایند.

- همان‌گونه که به توانایی آنها احترام می‌گذاریم به محدودیت‌های جسمانی آنها نیز احترام بگذاریم.

- به نیازهای جسمانی آنها مانند: خواب، غذا، سلامت و استراحت توجه جدی داشته باشیم.

- در حفظ نظافت و نظم و تندرستی آنها را تشویق نمائیم.

- ورزش و عادات جسمانی سالم را در آنها تقویت کنیم.

نشانه‌های افراد با خودباوری زیاد:

- فرد مستقل عمل می‌کند.

- مسئولیت پذیر است.

- نسبت به پیشرفت‌هایش افتخار می‌کند.

- به چالش‌های جدید، مشاغل تازه و ... روی می‌آورد.

- دامنه ی وسیعی از هیجا‌ن‌ها و احساس‌ها را نشان می‌‌دهد.

- ناکامی را به راحتی تحمّل می‌کند.

- دیگران را به راحتی تحت تأثیر قرار می‌دهد.

عوامل کاهش دهنده ی عزت نفس و خودباوری:

- احساسات و عواطف خودمان را همواره واقعی تصور نموده و از پذیرش انتقاد بیم داشته باشیم.

- زمینه‌های منفی خودمان را بزرگ دانسته و در عوض جنبه‌های مثبتمان را کم اهمیت تلقی نمائیم.

- به خاطر هر عملکردی به خودمان بر چسب بزنیم. بر چسب زدن فرایندی است که با سرزنش و ملامت خود همراه است.

«معمولا عامل عدم موفقیت‌هایمان، خودمان هستیم»

- داشتن اندیشه ی «همه یا هیچ» یعنی وقتی نمی‌توانیم فعالیتی را به درستی و کامل به نتیجه برسانیم، خود را شکست خورده بدانیم.

- به نظرات دیگران اهمیّت افراطی داشته و سعی در برآوردن همه ی آنها داشته باشیم.

- همیشه خود را با بالاتر از خود مقایسه کرده و در برابر آنها اظهار عجز و ناتوانی بنمائیم.

- دنباله روی کورکورانه از دیگران داشته باشیم.

نشانه‌های افراد با خودباوری کم:

- توانمندی خود را دست کم می‌گیرد.

- احساس درماندگی می‌کند.

- به آسانی تحت تأثیر دیگران قرار می‌گیرد.

- دامنه ی محدودی از احساسات و عواطف را نشان می‌‌دهد.

- از موقعیت‌های جدید و تازه دوری می‌کند.

- بلافاصله بهانه‌جویی می‌کند و ناامید می‌شود.

- در ضعف‌های خود دیگران را سرزنش می‌کند.

راهکارهای مشاوره‌ای:

- در کردار و گفتارمان محبّت خود را نشان دهیم.

- از فرزندان‌مان به صراحت تمجید کنیم.

- وقتی روابط خوبی را با دیگران ایجاد می‌کنند آنان را تأیید کنیم.

- در بعضی از مواقع آنان را در احساساتمان سهیم کنیم.

- در بعضی از امور کارهایی را برایشان انجام دهیم که نیازها و علایق آنها را تأمین نماید.

- واگذاری مسئولیت به فرزندان.

- احترام گذاشتن به وسایل اختصاصی آنان مثل اتاق و وسایل و ...

- کمک به فرزندانمان تا از فرایند تصمیم‌گیری خویش آگاهی  پیدا کنند.

- احترام به توانمندی و خودباوری آنان، در هر حدی که باشد.