به مناسبت سالروز تخریب حرمین عسکریین در سامرا
شبی که بشریت عزادار شد
روز سوم خرداد سال 1384 ش برابر با 23 محرم 1427 ق، هنگام اذان صبح بود، همه جا تاریک، گروهی از خدا بی خبران به حرم عسگریین علیهما السلام وارد می شوند و پس از بستن دست و پاى خدام و نگهبانان حرم، دو بمب قوى را یکى در سرداب و دیگرى را زیر گنبد در کنار ضریح مطهر قرار داده اند و به سرعت آنجا را ترک کرده اند و بعد می شود آنچه که باعث شده سالیان سال با دیدن که هیچ، حتی با شنیدن نام سامرا، صحنه ی دلخراش آن روزهای تخریب در ذهن ها تداعی می شود و بشریت را به اشک و غم فرا می خواند.
آن شب دلهای بسیاری شکست، سامرا عزادار شد، شیعه عزادار شد. آن شب بشریت براى همیشه تاریخ عزادار شد.
تخریب حرمین عسکریین (علیهما السلام) (مکانی که مرقد امام هادی (علیه السلام)، امام حسن عسگری (علیه السلام) ، حکیمه خاتون (عمه امام زمان) و نرجس خاتون (مادر امام زمان) است) نه تنها یک اهانت و یک فاجعه ظاهری، بلکه دشمنی و بدطینتی با همه مسلمانان و با تمامی جهان اسلام بود، چرا که شیعه و سنی بر طبق دستور قرآن کریم و پیامبر اکرم (صلی الله و علیه وآله)، نسبت به احترام بر اهل بیت (علیهم السلام) تردیدی ندارند.
این حادثه بغض و کینهی گروهی از بیخبران از خدا و دنیا طلب را به نمایش گذاشت، گروهی تکفیری و وهابی مسلک که درصدد بودند منبع اصلی انوار الهی را خاموش کنند؛ آنها در حقیقت خواستار خاموش کردن نور خدا هستند؛ یُرِیدُونَ أَنْ یُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَیَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ (1)
بیشتر بخوانیم: گزارش تخریب ها و مرمت های حرم مطهر امام حسین (علیه السلام) دوستی شیعیان و اهل سنت تاریخ حرم ائمه بقیع و جنایات وهابیت (1) |
این حادثه بغض و کینهی گروهی از بی خبران از خدا و دنیا طلب را به نمایش گذاشت، گروهی تکفیری و وهابی مسلک که درصدد بودند منبع اصلی انوار الهی را خاموش کنند؛ آنها در حقیقت خواستار خاموش کردن نور خدا هستند؛ یُرِیدُونَ أَنْ یُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَیَأْبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ
اما آنان باید بدانند با وجود تلاشهای بسیاری که در جهت خاموش ساختنِ فروغ دین میکنند: «یُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ»، تلاششان همچون فوت کردن به نور و روشنایی خورشید، بیثمر و بیارزش خواهد بود: یُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ
بدانند که اگر نداى اسلام از زبان پیامبر نور است، تداوم آن در شكل امامت، اتمام نور است؛ «یُتِمَّ نُورَهُ» چنانكه در آیهى اكمال دین، مسألهى امامت به عنوان اتمام نعمت به حساب آمده است: «الیوم اكملت لكم دینكم و اتممت علیكم نعمتى»(2)
قطعا و قطعا ریشه این بیخبران از مفهوم انسانیت، به افرادی بر میگردد که بزرگترین ضربهها و مصیبتها را در طول تاریخ به اسلام و قرآن وارد نمودند. چرا که جسارت و هتک اهل بیت (علیهم السلام) جدا از اهانت به پیامبر و اسلام و قرآن نیست!
آنان خیال کردند و میکنند که با رفتارهایی این چنینی محبین و عاشقان دست از خدا و اهل بیت بر میدارند و آنان به اهداف شومشان میرسند؛ زهی خیال باطل .. هر چه دشمنیها بیشتر و بیشتر میشود، قطعاً مسلمانان و شیعیان را در اعتقاد خود استوارتر می سازد.
پی نوشت:
1- آیه 32 سوره توبه
2- آیه 3 سوره مائده