نگاه تبیان به فیلم عرق سرد

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی،بخش سینما و تلویزیون موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این گزارش را برای شناخت مفهوم این فیلم تهیه و منتشر کرده است.
سیدرضا صائمی در این مقاله می نویسد:«قصه «عرق سرد» ریشه در واقعیت های اجتماعی داشته و چه بسا در ذات خویش با نوعی مستند هم پهلو می زند. اگرچه بحث حقوق زنان و پرداخت به آن در سینمای ما کم سابقه نبوده و تهمینه میلانی پرچمدار این مسیر است. با این حال «عرق سرد» مثل اغلب فیلم های میلانی شعار فمینیستی نمی دهد و دچار سانتی مانتالیسم در این باره نمی شود لذا باورپذیری آن بیش از آثار میلانی است و رویکردهای ضد مرد ندارد. در واقع بیرقی توانسته با فاصله گذاری مناسب از قضاوت و موضع گیری جنسیتی نسبت به سوژه، فیلم را از افتادن در دام سانتی مانتال فمنیستی نجات دهد. اگرچه فیلمساز از قضاوت درباره شخصیت هایش و موضع گیری نسبت به حقوق زنان بی طرف نیست و در واقع فیلمی انتقادی درباره حقوق زنان ساخته است که در برخی از موقعیت ها کمی در بازنمایی آن افراط انجام می‌شود.
فیلم از ریتم خوبی برخوردار است و اندازه پلان ها متناسب با ضرب آهنگ موقعیت به درستی پیش بینی شده. پرداختن به فوتسال بانوان نیز جذابیت های خاص خودش را دارد و برای اولین بار در یک فیلم سینمایی به تصویر کشیده می‌شود. رویکرد انتقادی فیلم به‌ویژه در ارتباط با مرد قصه و رفتارهای متناقض و متظاهرانه اش به‌عنوان یک مجری تلویزیون هم از نکات مثبت فیلم است که با بازی خوب و متفاوت از نقش قبلی امیر جدیدی، جذابیت بیشتری هم پیدا کرده است.با این حال فیلم چند سوتی بزرگ دارد که به منطق درام لطمه می زند مثلا نحوه ورود زن قصه(باران کوثری) به ساختمان صدا و سیما که با توجه به نوع حجابش امکان پذیر نیست و پیش از این نیاز به آفیش و هماهنگی دارد. همین مساله در سکانس پایانی غلظت بیشتری پیدا می‌کند زمانی که او روی خط تلفن برنامه همسرش می رود تا از او انتقام بگیرد و آبرو ریزی کند. همچنین فیلم در صحنه مربوط به محضر دچار اشکال حقوقی است و قطعا پاره کردن یک تعهدی که ثبت حقوقی شده به معنای ابطال آن نیست و باران کوثری در این صحنه می توانست با رجوع به دفتر خانه و ارجاع به اصل تعهدنامه مشکل خروج از کشور را حل کند.»
متن کامل در اینجا قابل مشاهده است.