تاثیر نماز بر سلامت جسمی كودكان

و أمر اهلك بالصلوه و اصطبر علیها

و خانواده ات را به نماز و صبر نمودن بر آن امر كن  

(سوره مباركه طه ـ آیه شریفه 132)

سلامت كودكان، از آرزوها و ایده آل های همه جوامع بشری است، از این رو مجامع بین المللی متعددی با قصد حمایت از سلامتی كودكان به وجود آمده اند. اما آنچه كه كمتر مورد توجه همه این مجامع بوده است، توجه به نقش عمیق دستورات دینی در ایجاد سلامتی کودکان باشد.

به عنوان مثال حدود دو دهه پیش، مجامع علمی جهان، شیر مادر را برای شیرخواران ، بی كفایت تشخیص دادند و اقدام به تهیه شیر خشكی كه گمان می بردند، مفیدتر از شیر مادر است، نمودند و انواع شیر خشك را با تبلیغات وسیع به نفع آنها و علیه شیر مادر، به بازار فرستادند. این در حالی بود كه از قرن ها پیش در آیات استوار قرآن از جمله آیه شریفه 233 از سوره مباركه بقره و آیه 12 از سوره مباركه لقمان، چند بار تاكید بر استفاده از شیر مادر، آن هم تا سن دو سالگی شده بود. با این وجود بسیاری از مادران(از جمله حتی مادران مسلمان)، گول تبلیغات علمی را خوردند و به كودكان خود به جای حیاتی ترین ماده غذایی كه توسط آفریدگار هستی تولید و توصیه شده بود، شیر خشك بی خاصیت و مضر ساخت انسان ها را خوراندند.

اما چند سال بعد با پیشرفت دانش، برخی برتری های شیر مادر، روشن شد و این بود كه دامنه تبلیغ علیه آن محدود تر شد و علم نسبی بشر اعلام كرد: "شیر مادر، حداقل تا 6 ماهگی مفیدترین ماده غذایی برای كودكان است" كه این دستور نیز هنوز، با دستور قرآنی، كمی متناقض به نظر می رسید. تا این كه آخرین تلاش های بشر برای بررسی هر چه بیشتر محتویات شیر مادر و شناسایی اجزای آن به نتیجه رسید و كار به آنجا كشید كه سرانجام در سال های اخیر، علم به این حقیقت اعتراف كرد كه : شیر مادر ، آن هم تا دو سال، ضروری ترین، اساسی ترین و حیات بخش ترین نیاز كودك به شمار می آید و محرومیت كودك از شیرمادر، او را در معرض طیف بسیار وسیعی از بیماری های جسمی و روانی، قرارمی دهد و آیات شكوهمند قرآن و فرمایشات معصومین(ع) در این مورد همچنان استوار و درخشان بر جای خود بود.⁽¹⁾

با این مقایسه می توان نتیجه گرفت كه وقتی یكی از ساده ترین دستورهای قرآنی تا بدین حد در تامین سلامت كودكان نقش دارد، دستورات مؤكد و مكرر آن(مثل نماز) تا چه اندازه ای مفید و سودمندند.

واقعیت این است كه سودمندی نماز برای سلامت جسمی كودكان، به وضوح قابل مشاهده است. از جمله این كه با پایبندی به نماز در جامعه، می توان به راحتی با آن گروه از بیماری های مادرزادی بسیار شایع در نوزادان كه بر اثر فسادهایی مانند اعتیاد، الكلیسم، بیماری های مقاربتی و ... به وجود می آیند، مبارزه نمود.

"كودك آزاری" كه بخش مهمی از علل بستری و مراجعه كودكان به مراكز پزشكی و روان پزشكی را تشكیل می دهد، در پرتو نماز و در جامعه نمازگزار، بی معنی به حساب می آید.

عفونت های گوناگونی كه در كودكان ایجاد بیماری می كنند، توسط نماز تعدیل می شوند؛ به عنوان مثال به اثبات رسیده است كه بخش مهمی از مرگ و میر نوزادان در بدو تولد به دلیل تماس با بدن آلوده اطرافیان(از جمله دست های آنها) است كه طهارت دائمی ناشی از نماز می تواند یك عامل مهم پیشگیری از این قبیل مرگ ها باشد.