سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

امروزه تربیت نیروی انسانی ماهر و متخصص و کارآمد از عوامل کلیدی و انکارناپذیر در توسعه اقتصادی و اجتماعی هر کشور محسوب می گردد و هر نوع سرمایه گذاری کلان در بخشهای مختلف اقتصادی نیازمند به برنامه ریزی و سرمایه گذاری در بخش نیروی انسانی و توسعه منابع این نیرو می باشد. نظام جمهوری اسلامی ایران برپایه ایمان به کرامت و ارزش والای انسان یکی از راههای تامین قسط و عدل، استقلال سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و نیز همبستگی ملی را استفاده از علوم و فنون و تجارب پیشرفته بشری و تلاش در پیشبرد آنها می داند.

سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور وابسته به وزارت کار و امور اجتماعی براساس قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بعنوان متولی و مجری آموزشهای فنی و حرفه ای کوتاه مدت در بخشهای کشاورزی، صنعت و خدمات می باشد. این سازمان که فراگیرترین دستگاه آموزشی کشور در این زمینه می باشد می کوشد در حیطه وظایف خود دستیابی به هدفهای تعیین شده در قانون اساسی را ممکن سازدئ و تا رفع نیاز بازار کار، فعالیتهای خود را توسعه دهد و در عین حال بر جنبه کیفی آن نیز تاکید داشته، سعی می نماید مهارت شاغلین را با تکنولوژی روز همگام سازد.

سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور جمهوری اسلامی ایران با ایجاد زمینه های لازم برای تعلیم و تربیت جوانان و نوجوانان مستعد و علاقمند به حرفه آموزی، بازآموزی، ارتقاء مهارت شغلی در سطوح مختلف مهارتی، تربیت مدیران و سرپرستان، تربیت مربیان متخصص و ورزیده از طریق ایجاد مراکز فنی و حرفه ای ویژه برادران و خواهران، مراکز کارآموزی تکمیل مهارت و تخصص های ویژه، مرکز تربیت مربی، مراکز جوار کارخانجات فعالیت می نماید.

این سازمان به منظور تحقق اهداف آموزشی خودستادی و ادارات کل آموزشی در سطح مراکز استانها با برگزاری دوره های مختلف آموزشی فنی و حرفه ای مهارت 3 تا 18 ماهه از طریق مراکز آموزشی متعلق به سازمان و مراکز آموزشی بخش غیردولتی(آموزشگاههای آزاد) با ایجاد بیش از 600 رشته آموزشی توانسته است اقدام به مهارت آموزشی به جویندگان کار و شاغلین در بخشهای مختلف تولید نموده و به موازات آن با اجرای طرحهایی نظیر طرح آموزشهای سیار، آموزش صنعت ساختمان و آموزش در پادگانها، آموزش در زندانها، خودباوری فنی به موفقیت چشمگیری نایل آید.

به موازات برنامه های آموزشی سازمان و در جهت اجرای هر چه بهتر آموزشها، فعالیتهای پژوهشی، عمرانی و تجهیز و توسعه منابع انسانی صورت می پذیرد که اهم آنها عبارتند از: تدوین جزوات و استانداردهای آموزشی براساس کدهای بین المللی، تجدیدنظر در استانداردهای مهارت، تهیه استاندارد مشاغل، تحقیق و پژوهش در برنامه های آموزشی و وسایل کمک آموزشی و سمعی و بصری، تجهیز و راه اندازی کارگاههای مراکز، اجرای پروژه های ساختمانی مراکز جدید الاحداث، راه اندازی کارگاه های درجه یک، آزمون اصناف، تعیین صلاحیت علمی_فنی متقاضیان آموزشگاههای آزد و مربیگری، برگزاری همایشهای تخصصی، صدور پروانه مهارت فنی برای کارگران ساختمانی، ساده سازی قوانین و دستورالعملهای اجرایی در بخشهای مختلف به منظور حذف تشریفات.

واژه شناسی سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

واژه شناسی آموزش فنی و حرفه‌ای:

نیروی کار متخصص

نیروی کار کتخصص به فردی اطلاق می‌ِود که علاوه برمهارت درجه یک بتواند از عهده طراحی، محاسبه و همچنین ارائه پروژه‌های تحقیقاتی در ارتباط با شغل مربوطه برآید.

نیروی کار ماهر درجه یک:

نیروی کار ماهر درجه به فردی اطلاق میشود که علاوه برمهارت درجه دو بتواند ا زعهده توانایی‌های استاندارد مهارت آموزشی مربوطه برآید.

نیروی کار ماهر درجه دو :

نیروی کار ماهر درجه دو به فردی اطلاق میشود که بتواند از عهده توانایی‌ها و مهارت‌های مرتبط با شغل خود برآید.

تعاریف و اصلاحات “بخش آموزش” سازمان آموزش فنی ـ حرفه‌ای

ظرفیت آموزشی مرکز: تعداد کار آموزانی که در طول یک سال در یک مرکز آموزش دیده‌اند.

رشته آموزشی : مجموعه برنامه‌های آموزشی مربوط به فراگیری یک حرفه.

حرفه آموزشی: مجموعه مهارتهای که احراز آنها موجب اشتغال می شود.

مدت کارآموزی (طول دوره آموزشی) : مدت زمان آموزشهای عملی و نظری یک رشته برابر استاندرد مصوب سازمان

آموزشهای کوتاه مدت:

آموزشهایی که برای بالا بردن سطح مهارت شاغلین در بخشهای مختلف صنعت، خدمات و کشاورزی طراحی و ارایه می‌شوند.

کد استاندارد آموزشی

مجموعه‌ای از اعداد قراردادی که توسط سازمان بین‌المللی کار برای تفکیک رشته‌ها و زیرمجموعه هر رشته تعیینن شده است.

مرکز:

واحد آموزشی است که براساس ضوابط و مقررات به منظور ارتقاء مهارت و تخصص برای کارگران شاغل و ایجاد مهارت در افراد متقاضی کار تشکیل می‌شود.

کارگاه:

مکانی است که برای برنامه‌های آموزشی تجهیز شده و کارآموزان در آنجا مهارتهای لازم را براساس استانداردهای مصوب کسب می‌نماید.

مربی:

فردی است که تدریس دروس نظری و عملی را بعهده دارد. به عبارتی مربی آموزش فنی و حرفه‌ای باید قدرت انتقال مهارتها و دانش تخصصی را به کارآموزان تحت تعلیم داسته باشد.

کارآموز:

فردی است که براساس برنامه‌های مصوب و استانداردهای موجود در یکی از مراکز آموزشی به منظور کسب شغل یا ارتقاء کیفیت شغلی حرفه‌ای یا مهارتی را می‌آموزد.

فعالیت

تامین تربیت نیروی انسانی متخصص ماهر و نیمه ماهر مورد نیاز بخش صنعت، کشاورزی وخدمات کشور و برنامه ریزی آموزشی براساس سیاستهای کلی دولت مستلزم داشتن شرح وظایفی روشن و جامع می باشد. براین اساس، شرح وظایف سازمان به قرار زیر است:

تدوین برنامه های آموزشی در رابطه با برنامه های اقتصادی کشور

پیش بینی نیازمندیهای اقتصادی ملی به نیروی کار و تامین آن از نظر تخصص و مهارت از طریق مطالعه طرحهای عمرانی و آبادانی کشور

مطالعه و بررسی برنامه های سرمایه گذاری کشور در ایجاد و یا گسترش واحدهای صنعتی و تولیدی و تحولات آن از نظر کاربرد تکنولوژی جدید و اتوماسیون و تاثیراتی که در جذب نیروی کار خواهد داشت و ارایه پیشنهادات لازم.

مطالعه و بررسی نتایج آمار جمعیت وصفات کیفی و کمی آن در مناطق مختلف کشور و برنامه ریزی های لازم در امر آموزش به منظور رفع نارساییها در ارتباط با برنامه های کلی دولت.

ارتباط با کلیه موسسات آموزشی کشور به منظور اطلاع از کمیت و کیفیت و بازده آمورشی این موسسات و ایجاد هماهنگی در برنامه های آموزشی آنان به منظور انطباق با سیاست اشتغالی.

استفاده از امکانات و سرمایه ای کشور اعم از دولتی یا خصوصی برای توسعه کارآموزی حرفه ای

راهنمایی علمی و فنی و تشویق مدیران صنایع در زمینه تامین مراکز کارآموزی در جوار یا نزدیکی واحدهای تولیدی.

سیاستهای سازمان آموزش فنی حرفه ای در جهت همگامی با توسعه سیاسی_ اقتصادی_ فرهنگی عبارتند از:

ساده سازی قوانین و مقررات و دستورالعملها در بخش های مختلف و حذف تشریفات به منظور تشویق و ترغیب بخش خصوصی برای سرمایه گذاری در امر آموزشهای فنی و حرفه ای.

تمرکززدایی و تفویض اختیاراتبیشتر به مرکز استانها جهت تسریع در انجام کار مراجعین و جلوگیری از اتلاف وقت آنها.

اصلا ساختار نیروی انسانی متناسب با وظایف محوله از طریق جذب نیروی متخصص و ارتقاء سطح دانش کارکنان شاغل از طریق برگزاری دوره های آموزشی حین خدمت. – مکانیزه کردن سیستم اطلاع رسانی و استفاده از خدمات ماشینی و فن آوری پیشرفته جهت به حداقل رساندن افزایش نیروی انسانی و کاهش هزینه های دولت.

استفاده حداکثر و بهینه از امکانات بالقوه و بالفعل به منظور افزایش بهره وری.

سازمان آموزش فنی حرفه ای کشور به منظور دست یابی به اهداف مورد نیاز توسعه، توانسته است با بسیج کلیه نیروهای خود، حول پنج محور عمده فعالیتش را سازماندهی نمایند. این پنج محور عبارتند از:

• فعالیت آموزشی
• فعالیت عمرانی
• روابط بین الملل
• فعالیتهای پژوهشی
• توسعه منابع انسانی

فعالیتهای آموزشی در سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور در دو بخش دولتی و غیردولتی در جهت ارایه مهارتهای حرفه ای به جوانان علاقمند و جویای کار و شاغلین فعالیت آموزش دارد. اهم فعالیتهای آموزشی در دو بخش عبارتند از:

اجرای برنامه های آموزشی مهارتهای فنی و حرفه ای مورد نیاز در بخشهای مختلف صنعت، کشاورزی و خدمات از طریق مراکز آموزشی سازمان یا مراکز جوار کارخانه یا خط تولید و آموزشگاه های آزاد.

نظارت بر امر آموزش در مراکز آموزشی تحت نظم سازمان و آموزشگاه های آزاد.

بازرسی و اجرای آزمونهای پایان دوره آموزشی.

اجرای برنامه های آمزوشی تربیت مربی، کارشناس آموزشی و تعلیمات سرپرستی.

ارزشیابی تخصصی و فنی کارکنان.

تشکیل دوره های آموزش ویژه جهت ارتقاء مهارت مربیان.

همکاری با سازمانها و واحدهای آموزشی و صنایع کشور به منظور هماهنگی در تامین کادر آموزشی مورد نیاز بخش آموزش فنی و حرفه ای.

تهیه و تنظیم سوالهای آزمون براساس مطالب پیش بینی شده در استانداردهای ملی مهارت و آموزشی.

اجرای آزمون کارآموزان و متقاضیان تعیین درجه مهارت و تاسیس آموزشگاه های آزاد و مسابقات ملی و بین المللی مهارت کارگران.

تشخیص صلاحیت فنی متقاضیان تاسیس آموزشگاه های آزاد و صدور اجازه نامه تاسیس آموزشگاه.

جمع آوری اطلاعات و آمار در رابطه با عملکرد کمی و کیفی آموزشگاه ها و مراکز و مکانهای آموزشی و کاربرد شیوه های مختلف آموزش.

راهنمایی مدیران صنایع در زمینه طرحهای آموزشی.

تشخیص و اعلام به موقع نیازهای آموزشی کارکنان و فراهم ساختن امکانات آموزشی.

همکاری در فراهم ساختن تسهیلات کارآموزشی و بازآموزشی مربیان مراکز آموزش حرفه ای و مربیان مراکز آموزشی جوار کارخانه و مربیان آموزشی موسسات غیردولتی و ذینفع.

راهنمایی متقاضیان آموزشهای فنی و حرفه ای و رفع نیازهای آموزش کارآموزان تعلیم دیده در ارتباط با شغل مورد تصدی از طریق مکاتبه و ارسال جزوه و کتاب و ایجاد زمینه های آموزش حرفه ای همگانی از طریق وسایل ارتباط جمعی.

آموزش در بخش دولتی در سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

آموزشگاه های فنی و حرفه ای در بخش دولتی از طریق مراکز آموزشی سازمان بصورت رایگان انجام می پذیرد و شامل آموزش در مراکز ثابت، آموزش ر صنایع، آموزش در مراکز جوار کارخانه آموزش ضمن کار، آموزش تعلیمات سرپرستی، آموزش خودیاری فنی و آموزش تیمهای سیار می باشد.

آموزش در مراکز ثابت در سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

این آموزشها از زمانبندی خاصی برخوردار بوده و تابع مقررات آموزشی ویژه است به نحوی که مطابق تقویم های آموزشی منتشره در سراسر کشور قابل دست یابی بوده و هر متقاضی می تواند با تنظیم اوقات شخصی خود با تقویم مذکور از یک یا چند دوره آموزشی بهره مند گردد. این دوره ها معمولاً 6 ماهه و بعضاً 18 ماهه می باشد.

آموزش در صنایع در سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

از دیگر فعالیتهای آموزشی سازمان که در مراکز آموزشی واحدهای تولیدی و صنعتی و مشخصاً در خط تولید صورت می گیرد، آموزش در صنایع است. اینگونه آموزشها بیشتر در ارتباط با تکنولوژی تولید بوده و مدت آن معمولاً 45 روزه است.

این آموزشها براساس برنامه ریزیهای انجام شده از طریق مدیریت آموزش در صنایع با همکاری واحدهای تولیدی از طریق مراکز جوار کارخانه، آموزش ضمن کار، آموزش تعلیمات سرپرستی و آموزش خودیاری فنی انجام می گیرد.

آموزش در مراکز جوارکارخانه در سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

برطبق قانون کار جمهوری اسلامی ایران، واحدهای صنعتی، تولیدی و خدماتی به منظور مشارکت در امر آموزش کارگر ماهر و نیمه ماهر مورد نیاز خود مکلف شده اند که با ایجاد مراکز کارآموزی در جوار کارخانه یا بین کارگاه با سازمان آموزش فنی و حرفه ای همکاری لازم را بعمل آورند؛ بر این اساس به منظور اجرای برنامه آموزشهای فنی وحرفه ای برای کارگران جدید الاستخدام در محل کارخانه، مراکز آموزشی جوار احداث می نمایند.

اینگونه مراکز در زمان احداث واحد تولیدی یا پس از تاسیس و بهره برداری، ایجاد و به تربیت نیروی انسانی می پردازد. آموزش کارگران جدید مورد نیاز طرحهای توسعه، جایگزین افراد بازنشسته، ارتقاء مهارت و بازآموزی کارگران، از طریق این مراکز انجام می پذیرد. این مراکز می تواند با همکاری و مشارکت چند کارخانه ایجاد و مورد بهره برداری قرار گیرد.

آموزش ضمن کار در سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

آموزش ضمن کار، آموزشی است که در خط تولید و در حین انجام کار صورت می پذیرد. این نوع آموزش به منظور جبران کمبود مهارت شاغلین در صنعت تا حد استانداردهای ملی مهارت انجام می پذیرد و بیشترین متقاضی را دارد. مزایای آموزش ضمن کار برای متقاضیان عبارتند از:

کوتاه بودن طول دوره آموزش

• رساندن مهارت کارگران تا حد استاندارد
• مهیا بودن ابزار و امکانات آموزشی در محل کارخانه
• مشهود بودن سریع نتایج آموزش
• صرفه جویی در وقت آموزش گیرندگان برای رسیدن به محل آموزش
• آموزش تعلیمات سرپرستی در سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

هدف از اینگونه آموزش، ایجاد ارتباط مناسب بین مدیریت و کارگران در یک واحد تولیدی است. دوره های مذکور برای سرپرستان شاغل در کارخانه به منظور ارتقاء توانایی شغلی و با ایجاد این توانایی برای کسانی که در آینده عهده دار پست سرپرستی خواهند شد، برگزار می گردد. حد نصاب تعداد کارآموز برای تشکیل این دوره ها 15-12 نفر بوده و برای آموزش از مربیان و کارشناسان مجرب و متخصص آموزش در صنایع سازمان آموزش فنی و حرفه ای استفاده خواهد شد.

این آموزشها توانمندیهای ذیل را برای سرپرستان بدنبال خواهد داشت.

• تجزیه و تحلیل به موقع مسایل و بهره گیری از الگوهای صحیح ارتباطی
• ایجاد روابط منطقی در کار به منظور پیشگیری از بروز پیچیدگی در کار
• انتقال بهینه خواستار و نظرات کارکنان تحت سرپرستی به مدیران
• انتقال به موقع شیوه های اجرایی مدیران به کارکنان برای دستیابی به اهداف
• یافتن روشهای بهتر برای انجام کار و استفاده بهینه از ابزار و ماشینهای موجود
• پیشگیری از حوادث ناشی از کار (حین کار)

آموزش خودیاری فنی در سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

به منظور جلوگیری از زیانهای مالی بهره برداری نادرست از وسایل و تجهیزات مورد استفاده، آموزش خودیاری فنی جهت بالا بردن سطح آگاهی فنی افراد جامعه طراحی شده است.

رشته هایی چون آموزش سرویس و نگهداری اتومبیل، استفاده و نگهداری از لوازم خانگی، برق ساختمان، لوله کشی ساختمان و نگهداری و استفاده از تاسیسات حرارتی خانگی، تعمیرات اولیه رادیو و نگهداری استفاده صحیح تلویزیون و … تحت پوشش این گروه آموزشی قرار می گیرند. مطالبی چون عیب یابی رفع نقص، شناسایی استفاده و نگهداری از دستگاهها یا تجیهزات خانگی و شخصی آموزش داده می شوند.

آموزش در تیمهای سیار در سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

زمانی که احداث مراکز ثابت، توجیه اقتصادی نداشته باشد، ارایه خدمات به متقاضیان امر آموزش از طریق تیمهای آموزش سیار صورت گیرد. آموزش از طریق این تیمهات معمولاً درجه 3 و 45 روزه است. آموزشهای سیار عموماً با ترکیب چند مربی آموزشی و تجهیزات قابل انتقال و استقرار در محل مورد نیاز صورت گرفته و پس از پایان یک یا چند دوره تیم آموزشی و به محل دیگری انتقال می یابد.

از جمله آموزشهای تیمهای سیار آموزش زندانیان است:

به منظور ارتقاء رشد فرهنگی و مقابله با بزهکاری و پیشگیری از بازگشت مجدد زندانیان به اعمال گذشته پس از آزادی از زندان، و نیز بوجود آوردن فرصتهای شغلی پس از خروج از زندان، طرح آموزش زندانیان توسط تیمهای سیار در زندانهای برخی شهرها و در رشته هایی چون سیم پیچی موتور، لوله کشی آب سرد و گرم، جوشکاری برق، تعمیر موتورهای بنزینی، قالیبافی و خیاطی به اجرا در می آید.

از جمله فعالیتهای آموزشی دیگر که در پوشش تیمهای سیار صورت می پذیرد، سرویس دهی تیمهای سیار رایگان در زمان تعطیلات رسمی طولانی بخصوص تعطیلات نوروزی است که با بهره گیری از امکانات کلیه مراکز سازمان آموزش فنی و حرفه ای، اکیپ هایی بصورت تیمهای سیار فنی در محورهای پر ترافیک بین شهری و جاده ها مستقر شده و با سرویس دهی به موقع به خودروهایی که در جاده ها دچار نقص فنی می شوند سفرهای نوروزی (تعطیلات) را سهولت می بخشند. این اکیپها، ضمن رفع نقص، راهنماییها و آموزشهای لازم جهت حل مشکلات مشابه را به مسافران، بصورت رایگان عرضه می نمایند.

آموزش صنوف در سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

هدف از انجام این دوره های آموزشی، ارتقاء مهارت برای متقاضیان مجوز و پروانه کار در مشاغل تولیدی خدماتی و صنعتی است.

براساس قانون در زمان صدور مجوز پروانه کسب، اولویت با کسانی است که دوره ویژه آموزشهای فنی و حرفه ای مورد نیاز را طی کرده و به اخذ گواهینامه مهارت نایل شده اند. هدف از تصویب این قانون، ساماندهی فعالیتهای صنوف مختلف کشور و بهره گیری از روشی قانونمند برای تعلیم مهارتهای گوناگون و جلوگیری از بدآموزش افراد شاغل در صنوف مختلف و استفاده مناسب از زمان صرف شده برای حرفه آموزی بوده و با جلوگیری از استهلاک ماشین آلات و رشد و بهره وری و کیفیت خدمات و کالاهای تولیدی و ارایه خدمات ارزان و مناسب در شکوفایی اقتصادی موثر واقع شده است.

آموزش در مراکز دیگری از آموزشهای سازمان آموزشهای فنی و حرفه‌ای کشور در قالب فعالیت آموزشگاههای آزاد و با مشارکت بخش غیر دولتی در سطح کشور اجرا می‌شود.

آیین نامه چگونگی تاسیس آموزشگاههای آزاد به استناد قانون کارآموزی مصوب سال1349، به تصویب رسیده است. بر این اساس آموزشگاههای آزاد، موسساتی هستند که در آنها یک یا چند حرفه براساس برنامه‌های مصوب مطابق با استانداردهای ملی مهارت سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور اقدام به ارایه خدمات آموزشی می‌نمایند. امتیاز تاسیس آموزشگاه به اشخاص حقیقی یا حقوقی که دارای شرایط اعلام شده باشند، اعطا می‌گردد.

سازمان مکلف است به صاحبان امتیاز تاسیس که ظرف مدت مقرر شده محل و تجهیزات مورد تایید و منطبق با ضوابط و استانداردهای سازمان را معرفی نمایند پروانه تاسیس برای رشته‌های هم خانواده صادر نماید. أین آموزشگاهها تحت نظارت و با استاندارد آموزشی سازمان فعالیت می نمایند و در پایان دوره‌ های آموزشی کارآموزان خود را برای انجام آزمون به سازمان آموزش فنی و حرفه ای معرفی می نمایند تا پس از ارزیابی سطح مهارت های آموخته شده در صورت توافیق در آزمون از امتیاز گواهینامه مهارت برخوردار شوند.

با تجدید نظر ادواری در آیین نامه تشکیل و اداره آموزشگاههای آزاد و ایجاد تسهیلات قانونی بیشتر گامی موثر برای تشویق افراد به تاسیس أین آموزشگاهها برداشته شده است. آخرین بازنگری أین آیین نامه در سال 1378 به تصویب رسیده است.

چگونگی تعیین مهارت و صلاحیت فنی (آزمون) در سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور

شاخص ارزیابی توانایی آموزشها ی اجرا شده و مهارت کسب شده، آزمون فنی است که معمولا در دو مرحله کتبی (نظری) و عملی اجرا می‌گردد. شرط شرکت در آزمون عملی،‌موفقیت در آزمون کتبی است. موفقیت در هر دو مرحله أین آزمون سبب دریافت گواهینامه مهارت از سازمان آموزش فنی و حرفه ای می گردد.

به شرکت کنندگان در آزمون که در بعضی از کارهای عملی مربوط به رشته خود ضعف داسته باشند، فرصت داده می‌شود تا در زمان معینی که به رشته و میزان کمبود مهارت بستگی دارد – با مراجعه به مراکز آموزشی قبلی خود یا هر طریق دیگری که مایل باشند کمبود مهارتهای خود را جبران کرده و مجددا در آزمون عملی شرکت کنند.

کلیه کسانی که از توانایی جسمی متناسب با حرفه مورد نظر برخوردار باشند با راهنمایی مسئولان مراکز آموزشی با در نظر گرفتن استعداد فکری و جسمی خود رشته متناسب و دلخواه را انتخاب می نمایند. حداقل سنن کارآموز 15 سال تمام است. داوطلبان 12-14 ساله به شرط برخورداری از رشد جسمانی بیشتر از همسالان خویش و با ارایه رضایت نامه ولی خود می توانند به کارآموزی بپردازند.

داوطلبان پسر از نظر خدمت وظیفه عمومی باید یکی از شرایط ذیل را داشته باشند.

• دارای برگ پایان خدمت باشند.
• از خدمت معاف بوده و برگ معافیت دائم یا موقت داسته باشند.
• با در دست داشتن دفترچه آماده به خدمت، رشته‌ای را انتخاب نمایند که قبل از اعزام به خدمت دوره مربوطه خاتمه یابد.
• حداقل میزان میزان تحصیلات داوطلب بستگی به رشته انتخاب شده و شرایط مندرج در استاندارهای ملی مهارت و آموزشی دارد.

علاوه بر کارآموزان مراکز کارآموزی، هرفردی، به هر طریقی حرفه‌ای را آموخته باشد و بخواهد در رشته‌ای معین گواهینامه مهارت دریافت کند، میتواند پس از مراجعه به سازمان و ثبت نام، آزمون دو مرحله‌ای، تئوری- عملی، را پشت سر گذاشته و به دریافت گواهینامه اقدام کند.

منبع:آسمونی