ایستگاه هاى قیامت

پس از اینكه همه بندگان ـ به استثناى مخلَصین و شیعیان واقعى ـ در صحنه قیامت حاضر مى شوند، ایستگاه هایى را باید طى كنند تا به مقصد نهایى خود برسند. براساس روایات، صحنه محشر و قیامت، پنجاه موقف و ایستگاه دارد كه نخستین آنها، به پاخاستن از قبر و حضور در صحنه محشر است. قرآن مى فرماید: «تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَیْهِ فِى یَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ»[1] ؛ «فرشتگان و روح [در روز قیامت] به سوى او عروج مى كنند، در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است».

امام صادق علیه السلام با استناد به این آیه مى فرماید: «فَحَاسِبُوا أَنْفُسَكُمْ قَبْلَ أَنْ تُحَاسَبُوا عَلَیْهَا فَإِنَّ لِلْقِیَامَةِ خَمْسِینَ مَوْقِفاً كُلُّ مَوْقِفٍ مِقْدَارُهُ أَلْفُ سَنَةٍ»[2] ؛ «پیش از اینكه [در دادگاه عدل الهى] حساب شما را محاسبه كنند، از خود [در دنیا] حساب بكشید؛ زیرا قیامت داراى پنجاه ایستگاه است كه هر ایستگاه، هزار سال به طول مى انجامد».

ابن مسعود مى گوید: ما نزد امیرمؤمنان على علیه السلام نشسته بودیم كه فرمود: «إن فى القیامة لخمسین موقفا كل موقف ألف سنة فأول موقف خرج من قبره»[3] ؛ «در قیامت پنجاه موقف و ایستگاه است كه هر ایستگاه هزار سال به طول مى انجامد و نخستین ایستگاه هم بیرون آمدن از قبر است».

هدف از وجود این ایستگاه ها، پاك شدن انسان ها و پیدا كردن آمادگى ملاقات با خداى سبحان است؛ زیرا قیامت، بازگشت هر چیز به مبدأ خود است[4] و تنها كسى مى تواند به بارگاه الهى، بار یابد كه با تمام وجود خود، تنها او را بخواهد و خدایى شود. این ایستگاه ها نیز براى پاك شدن انسان ها است؛ اما كسانى كه از پیش، در دنیا خود را پاكیزه كرده اند، توقفى بس كوتاه دارند و به اندك زمانى به محضر حق راه مى یابند.[5]

نكته دیگر اینكه ماندن در این توقفگاه ها و طول آن، بستگى به خود فرد دارد. برحسب بعضى از روایات، سران شرك ـ كه هیچ امیدى به اصلاح آنها نیست و حساب آنان روشن است ـ در این موقف ها نمى ایستند و به سوى دوزخ برده مى شوند.[6] همچنین شیعیان واقعى نیز در این توقفگاه ها، درنگ ندارند و مستقیم به بهشت مى روند.

پی نوشت:
[1]. معارج 70، آیه 4.
[2]. كافى، ج 8، ص 143.
[3]. بحارالانوار، ج 7، ص 111.
[4]. «انا للّه‏ و انا الیه راجعون»، بقره 2، آیه 245 و نیز ر.ك: نجم (53)، آیه 42؛ انشقاق (84)، آیه 6 ؛ مائده (5)، آیه 18.
[5]. این مطلب مضمون حدیثى از پیامبر اكرم صلى‏الله‏علیه‏و‏آله است كه به ایشان عرض شد: قیامت چه روز طولانى‏اى است. فرمود: قسم به كسى كه جان محمد صلى‏الله‏علیه‏و‏آله به دست او است، آن روز براى مؤمن كوتاه‏تر از نماز واجبى است كه او در دنیا اقامه مى‏كند». تفسیر المیزان، ج: 20 ص: 13؛ بحث روایى ذیل آیه 4 سوره مباركه «معارج»؛ روشن است كه این گروه مومنانى هستند كه به مقام مخلَصین نرسیده‏اند.
[6]. بحارالانوار، ج 7، ص 250 و 260.

---

منبع : پرسمان دانشجویی