تبیان، دستیار زندگی

نگاهی به فیلم عرق سرد

نبرد من و تو

سهیل بیرقی فیلم شسته رفته ای ساخته که نسبت به فیلم اول او «من» مصالح داستانی و لحن قصه گوی بیشتری دارد و طیف بیشتری از مخاطبان را می تواند با خود همراه کند و بالطبع گیشه بهتری هم خواهد داشت.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
 
عرق سرد

قصه «عرق سرد» ریشه در واقعیت های اجتماعی داشته و چه بسا در ذات خویش با نوعی مستند هم پهلو می زند. اگرچه بحث حقوق زنان و پرداخت به آن در سینمای ما کم سابقه نبوده و تهمینه میلانی پرچمدار این مسیر است. با این حال «عرق سرد» مثل اغلب فیلم های میلانی شعار فمینیستی نمی دهد و دچار سانتی مانتالیسم در این باره نمی شود لذا باورپذیری آن بیش از آثار میلانی است و رویکردهای ضد مرد ندارد. در واقع بیرقی توانسته با فاصله گذاری مناسب از قضاوت و موضع گیری جنسیتی نسبت به سوژه، فیلم را از افتادن در دام سانتی مانتال فمنیستی نجات دهد. اگرچه فیلمساز از قضاوت درباره شخصیت هایش و موضع گیری نسبت به حقوق زنان بی طرف نیست و در واقع فیلمی انتقادی درباره حقوق زنان ساخته است که در برخی از موقعیت ها کمی در بازنمایی آن افراط صورت می گیرد.
فیلم از ریتم خوبی برخوردار است و اندازه پلان ها متناسب با ضرب آهنگ موقعیت به درستی پیش بینی شده. پرداختن به فوتسال بانوان نیز جذابیت های خاص خودش را دارد و برای اولین بار در یک فیلم سینمایی به تصویر کشیده می شود. رویکرد انتقادی فیلم به ویژه در ارتباط با مرد قصه و رفتارهای متناقض و متظاهرانه اش به عنوان یک مجری تلویزیون هم از نکات مثبت فیلم است که با بازی خوب و متفاوت از نقش قبلی امیر جدیدی، جذابیت بیشتری هم پیدا کرده است.

عرق سرد فارغ از پرداختن به خط اصلی قصه که عدم اجازه همسر برای خروج از کشور را دستمایه قصه خود قرار داده در حاشیه نیز به روانشناسی روابط زنان با هم نیز پرداخته و به برخی از روابط و دوستی های زنانه نیز نقد وارد می کند

با این حال فیلم چند سوتی بزرگ دارد که به منطق درام لطمه می زند مثلا نحوه ورود زن قصه(باران کوثری) به ساختمان صدا و سیما که با توجه به نوع حجابش امکان پذیر نیست و پیش از این نیاز به آفیش و هماهنگی دارد. همین مساله در سکانس پایانی غلظت بیشتری پیدا می کند زمانی که او روی خط تلفن برنامه همسرش می رود تا از او انتقام بگیرد و آبرو ریزی کند. همچنین فیلم در صحنه مربوط به محضر دچار اشکال حقوقی است و قطعا پاره کردن یک تعهدی که ثبت حقوقی شده به معنای ابطال آن نیست و باران کوثری در این صحنه می توانست با رجوع به دفتر خانه و ارجاع به اصل تعهدنامه مشکل خروج از کشور را حل کند.

عرق سرد یک دعوای زن و شوهری با مفاهیمی درباره حقوق زنان است که در بستر یک رخداد ورزشی روایت می شود. عرق سرد از قدرت تعلیق آفرینی خوبی برخوردار بوده و اندازه همه آنها را به درستی نگه می دارد. در واقع شخصیت های فیلم خارج از پیرنگ اصلی قصه رفتار نمی کنند و کنش و کشمکش آنها در درون ساختار و متن آن صورت بندی می شود. کشمکشی که به مخاطب هم منتقل شده و چه بسا بنا به جنسیت مخاطب، مواضع متفاوتی نسبت به زن و مرد قصه اتخاذ شود.  عرق سرد فارغ از پرداختن به خط اصلی قصه که عدم اجازه همسر برای خروج از کشور را دستمایه قصه خود قرار داده در حاشیه نیز به روانشناسی روابط زنان با هم نیز پرداخته و به برخی از روابط و دوستی های زنانه نیز نقد وارد می کند. این نقد در عین دفاع از حقوق زنان به ایجاد نوعی تعادل در مفهوم قصه کمک کرده و زمینه تاویل های روانشناسی زنان را نیز فراهم می کند.
عرق سرد از حیث ساختار سینمایی فیلم کم نقصی است و امتیازهای خوبی دارد اما در طرح مضمون واجد برخی نکات است که می توان آنها را به چالش کشید یا نقض کرد.