مادى نبودن خدا

چطور مى توان عدم مادیت خدا را اثبات كرد؟
موجود مادى چیزى است كه به نحوى قابل لمس و احساس باشد و جایى را پر كند؛ مانند خورشید، درخت، هوا، نور و... . خدا مادى نیست؛ چون ماده محدود است و هر چه بزرگ باشد، باز هم پایان پذیر است. وسعت عظیم ترین كهكشان ها، سرانجام انتهایى دارد و بزرگ تر از آن را هم مى توان تصور كرد. اما خداوند محدود نیست؛ بلكه كمال مطلق و بى نهایت است؛ و گرنه در او نقص و  احتیاج راه پیدا مى كند.

همچنین ماده مركب است؛ یعنى، از ذرات، اجزا، عناصر و اتم هایى تركیب شده است و این اجزا قابل تفكیك و تقسیم است و هر مركب به اجزاى آن و به این تركیب نیازمند مى باشد و هر جزئى، از دیگر اجزاء بر كنار است. اما در خداوند این نیازمندى و غفلت راه ندارد؛ چون وى احاطه، علم و حضور مطلق است.

همچنین ماده قابل تغییر است؛ زیرا همه گیاهان، جانوران، حتى خورشید، دریاها و كوه ها دائما در حال دگرگونى اند. جانوران و گیاهان، دوران رشد و فرسودگى و پژمردگى دارند. خورشید همیشه در اثر احتراق ها و انفجارهاى عظیم، از وزنش كاسته مى شود. كوه ها تحت تأثیر عوامل جوّى و فیزیكى تابش آفتاب، سیل، زلزلزله، سرما و ... قرار دارند.

اما در خداوند سبحان دگرگونى راه ندارد؛ چون نه خدا كمبودى دارد تا رو به رشد رود و نه گذشت روزگار و آمدن حوادث، در او تأثیر مى گذارد تا خدا را ضعیف و فرسوده كند. اصولاً عوامل بیرون از ذات ـ كه همه یكسره مخلوق خدا هستند ـ در او تأثیر ندارند. در غیر این صورت او محكوم و متأثر از غیر خود بود و این با حاكمیت مطلق پروردگار سازگار نیست.[1]

پی نوشت:
[1]. نگا: محمدجواد باهنر، معارف اسلامى، صص 16 ـ 18.

---

منبع : پرسمان دانشجویی