چرا خشم خدا گناهكاران را نمی‌گیرد؟
شاید شما هم جزء آن كسانی باشید كه این سوال ذهنتان را مشغول كرده است كه چرا گناهكاران هیچ طورشان نمی‌شود.
بیایید چشم‌هایمان را بشوییم و طور دیگری به این موضوع بنگریم و به این سوال پاسخ دهیم كه
آیا خودم هم گناهكار هستم یا نه؟
خدا كند كه جوابتان مثبت باشد و اگر بود شما جزء آن انگشت شمارید، چرا كه بیشتر آدم‌ها بخاطر جهل و غرور و ... كم و بیش در خطایند و دچار معصیت
حالا به سوال اول خود برمی‌گردیم اما اینبار این گزاره را خبری می‌بینم
خشم خدا گناهكاران را -البته فعلا- نمی‌گیرد!!
از شما می‌پرسم بنظر شما این خوب است یا بد ؟
باید گفت این مسأله را می‌توان نعمتی از نعمت‌های الهی دید كه در عقوبت خود شتاب ندارد و هر خطاكاری فرصتی برای بازگشت دارد
حال بینیم این نعمت را از صدقه سریِ چه كسانی داریم
امام صادق علیه السلام از پیامبر اكرم نقل می‌كند كه:
هرگاه خداوند متعال به ساكنان شهری كه معصیت و گناه را از گذرانده‌اند و در میان آنان [فقط] سه نفر مؤمن باشد بنگرد ، آنان را مورد خطاب قرار دهد كه : ای بندگان گناهكار من اگر در میان شما نبودند این مؤمنانی كه دوستداران جلالت من هستند و زمین و مساجدم را به نمازشان آباد می كنند و سحرگاهان از خوف من استغفار می‌كنند، حتما عذاب خود را بر شما نازل می‌كردم ، و هیچ تفاوت هم برایم نمی كرد!
متن روایت :
حدثنا أحمد بن هارون الفامی رضی الله عنه قال : حدثنا محمد بن عبد الله ابن جعفر الحمیری قال : حدثنی أبی عن هارون بن مسلم عن مسعدة بن صدقة ، عن الصادق جعفر بن محمد ، عن أبیه عن آبائه علیهم السلام ان رسول الله صلى الله علیه وآله قال : إن الله عز وجل إذا رأى أهل قریة قد أسرفوا فی المعاصی وفیها ثلاث نفر من المؤمنین ناداهم جل جلاله وتقدست أسماؤه یا أهل معصیتی لولا فیكم من المؤمنین المتحابین بجلالی العامرین بصلاتهم ارضى ومساجدی والمستغفرین بالاسحار خوفا منى لانزلت بكم عذابی ثم لا أبالی .(1)
1- علل الشرائع - الشیخ الصدوق - ج 1 - ص 246
