انارهای هنرمند ایرانی در فرانسه و آمریكا
رضا درخشانی: اگر هنرمندان به تاریخ هنر آبستره نظر می‌كردند، شاید مینیاتور ایران بازاری نمی‌شد .
نقاش و موسیقی‌دان ایرانی پس از برپایی نمایشگاه "بالاتر از سیاهی در تهران" تازه‌ترین آثارش را به فرانسه و آمریكا می‌برد و همراه با نوازندگی سه‌تار عرضه می‌كند.
رضا درخشانی با پایان فصل بهار به‌دعوت گالری هنر 77 راهی پاریس می‌شود تا 25 اثر جدیدش را به‌نمایش بگذارد. او سپس برای برپایی نمایشگاهی دیگر راهی نیویورك می‌شود.
این نقاشی‌ها ادامه‌ی همان دوره‌ی انار این هنرمند معاصر و نوگراست كه به‌صورت تجریدی و آبستره به درخت میوه انار پرداخته است.
درخشانی آثار بسیاری با موضوع انار، مفاهیم غنایی و سمبولیك از سال‌های گذشته خلق كرده است. او آثار دوره‌ی انارش را با ریختن رنگ سرخ روی صورتشان و گاه سمبولیك می‌كشید.
این هنرمند نقاش وجود رنگ سرخ در آثار این دوره از كار هلندی‌اش را نتیجه تمایلش به این رنگ و تاثیری را بر مخاطب می‌گذارد، می‌داند.
به عقیده وی، رنگ سرخ، رنگی است كه نسبت به رنگ‌های دیگر تابش و انرژی و قوی و دنیای بی‌نهایتی دارد.
او گفت كه قرار است در ادامه نمایشگاهی كه 15 سال پیش با موضوع خسرو و شیرین در نیویورك و پس از بازگشت به ایران در نیاوران بر پا كرد، آثاری را به‌صورت تجریدی و متاثر از مینیاتور‌های ایرانی به‌نمایش بگذارد.
او چهار اثر از آثار تازه‌ی متاثر از مینیاتور و آبستره را در نمایشگاه گروهی نگارگری در ماه جاری نمایش خواهد داد.
درخشانی معتقد است، هنرمند امروزی در شاخه‌ی مینیاتور، تمام توجه خود را بر جزییات كار، پرداخت‌ها و قلم‌گیری متمركز كرده است و در نتیجه از اصل كار باز می‌ماند در حالی كه هنرمندان قدیمی این عرصه، با وجود پرداخت‌ها و رنگ‌آمیزی‌ها در اثر خود به‌طور حسی از كل كار باز نمی‌ماند و به اثر شخصیت می‌بخشید.
به گمان وی، اگر هنرمندان این عرصه به تاریخ هنر آبستره نظر می‌كردند، شاید این خلل و بازاری شدن در مینیاتور جدید ایران به وجود نمی‌آمد.
درخشانی همچنین از رواج آثار تجریدی و آبستره در ایران بعد از یك دوره بازگشت هنرمندان به هنر واقع‌گرایانه یاد كرد و اذعان داشت: اگر نگاه متفاوتی به مینیاتور ایرانی داشته باشیم متوجه می‌شویم كه اساس بسیاری از آثاری كه در غرب با عنوان كار آبستره به‌وجود آمده در مینیاتور ایرانی است كه دلیل آن محدودیت هنرمندان ایرانی در خلق آثار فیگوراتیو و مجسمه‌سازی است. این محدودیت باعث شد تا هنرمندان به این امر گرایش داشته باشند تا آثاری را خلق كنند كه موضوع خاصی را القا نمی‌كند و فقط زیبا و روحانی هستند و این مساله را می‌توان در نقوش مساجد، كاشی‌كاری‌ها و فروش‌های ایرانی دنبال كرد كه اثرش در مینیاتور ایرانی نیز دیده می‌شود.
او تصریح كرد كه استفاده از هنر سنتی كه به نوعی از قوانین علمی هند از جمله پرسپكتیو و واقع‌گرایی به دور بوده است همراه با آشنایی از جریان هنرمندان بین‌المللی به‌خصوص هنر آبستره یك نوع هنر جدید و خاصی را به كار هنرمندان ایرانی ایجاد كرده است.
وی معتقد است كه كار آبستره در ایران باید هویت داشته باشد و تنها زیبایی یك اثر كافی نیست.
درخشانی دلیل خود بر خلق آثار تجریدی با گرایش مینیاتور هویت و شخصیت بخش مینیاتور به اثر تجریدی دانست.
این هنرمند همچنین اضافه كرد: اثر تجریدی مسائلی را بیان می‌كند كه كار فیگوراتیو توانایی بیان آن را ندارد و زبان جدیدی است كه بر تمام سطوح زندگی انسان‌ها تاثیر عمیق گذاشته است و این امری است كه در نتیجه‌ی تحول دنیای امروزی به وجود آمده است.
این نقاش و موسیقی‌دان با تجربه در زمینه‌ی موسیقی تلفیقی می‌خواهد با گشایش نمایشگاهش در پاریس سه تار بنوازد و بخواند، چراكه معتقد است كه با این كار وجه دیگری از فرهنگ ایرانی را به‌نمایش می‌گذارد.
مطالب مرتبط:
