امامت در پنج سالگی؟!

امامت در پنج سالگی؟!

 از نخستین روزها كه امام مهدى(عج) به امر الهى از دیدگان پنهان شده، این سؤال مطرح گردیده كه چگونه كودك پنج ساله مى توانست امام بشود؟
ولى پاسخ آن را قرآن مى دهد و مولوى در نیم بیتى نیز پاسخ داده است: «كار نیكان را قیاس از خود مگیر» .
طراح شبهه تصور كرده است كه همه كودكان یكنواخت به دنیا مى آیند و بر همگان حكم واحدى را پیاده كرده است.
قرآن از زبان حضرت مسیح در گهواره درباره خودش نقل مى كند كه فرمود:
( قال إنّى عبد الله آتانى الكتاب وجعلنى نبیّاً... ).
«و من بنده خدا هستم، انجیل را به من داده و مرا پیامبر ساخته است...».
این جمله ها را كودك شیرخوار به زبان مى آورد. روح او در آن روز به اندازه اى بزرگ و بزرگوار بود كه مى توانست این سخنان را به میان آورد و از نبوت فعلى خود گزارش دهد، آیا حق دارید به خدا اعتراض كنید كه چگونه كودك شیرخوار، پیامبر شده است؟
گاهى تصور مى شود كه حضرت مسیح در آن دوران كودكى داراى چنین مقامى نبوده بلكه از آینده خود خبر مى دهد ولى این نوع تأویلى است ممنوع، همه جمله ها به صورت فعل ماضى آغاز شده و مى فرماید: ( آتانى الكتاب وجعلنى نبیّاً ) .
درباره حضرت یحیى قرآن مجید مى فرماید:
( وآتیناه الحكم صبیّاً ).
«اى یحیى كتاب آسمانى را با نیرومندى بگیر و ما در كودكى به او فرمان نبوت دادیم».
درست است كه دوران شكوفایى عقل انسان، معمولاً حدّ و مرز خاصى دارد، ولى مى دانیم همیشه در انسانها افراد استثنایى وجود داشته اند. چه مانعى دارد كه خداوند، این دوران را براى بعض از بندگانش به خاطر مصالحى فشرده تر كند، و در سال هاى كمترى خلاصه نماید.
بنابراین، چه مانعى دارد كه حضرت مهدى(عج) از این كودكان استثنایى باشد كه در دوران كودكى عقل او شكوفا و دستگاه فكرى او تكامل یافته باشد؟
در این جا ما حدیثى را از امام جواد(علیه السلام) نقل مى كنیم كه او هم از دوران كودكى به امامت رسید.على بن اسباط مى گوید: به خدمت امام جواد(علیه السلام) رسیدم در حالى كه سنّ او كم بود. من درست به قامت او خیره شدم تا به ذهن خویش بسپارم به هنگامى كه به مصر باز مى گردم كم و كیف مطلب را براى یاران، نقل كنم. در این فكر بودم كه دیدم امام جواد(علیه السلام) ، رو به سوى من كرد و گفت: اى على بن اسباط، خداوند كارى را كه در مسأله امامت كرده، همانند كارى است كه در نبوّت كرده است.
گاه مى فرماید: ( وآتیناه الحكم صبیّاً ) یعنى در كودكى فرمان نبوت مى دهد و گاه درباره انسان ها مى فرماید:
( حتى إذا بلغ أشدّه أربعین سنة ).
«هنگامى كه به حد بلوغ كامل عقل به چهل سال رسید».
بنابراین همان گونه كه ممكن است خداوند، حكمت را به انسانى در كودكى بدهد و در قدرت اوست كه در چهل سالگى آن را به كسى بدهد.
امّا چرا ظهور نمى كند؟ این نه از ترس است، بلكه از نظر فراهم نشدن شرایط است، گاهى مى گویند شرایط در جمهورى اسلامى ایران فراهم است. این هم یك نوع ناآگاهى از فلسفه غیبت است. او امام جهانیان است كه سریر عدالت در همه نقاط در انتظار اوست. باید آمادگى براى پذیرش دعوت او در نوع افراد در غالب جاها وجود داشته باشد.

---

منبع:پرسمان