از سفارشات امام باقر(ع)

الظُّلْمُ ثَلَاثَةٌ ظُلْمٌ لَا یَغْفِرُهُ اللَّهُ وَ ظُلْمٌ یَغْفِرُهُ اللَّهُ وَ ظُلْمٌ لَا یَدَعُهُ اللَّهُ فَأَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی لَا یَغْفِرُهُ اللَّهُ فَالشِّرْكُ بِاللَّهِ وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی یَغْفِرُهُ اللَّهُ فَظُلْمُ الرَّجُلِ نَفْسَهُ فِیمَا بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ وَ أَمَّا الظُّلْمُ الَّذِی لَا یَدَعُهُ اللَّهُ فَالْمُدَایَنَةُ بَیْنَ الْعِبَاد (تحف العقول، ص 531)
ستم بر سه گونه است: 1- ستمى كه آمرزیدنى نیست، 2- و ستمى كه خدا از آن مى‏گذرد، 3- ستمى كه آن را رها نسازد. امّا آن ستمى كه آمرزیدنى نیست؛ شرك به خدا است، و امّا ستم آمرزیدنى ستم بنده است بر خود در آنچه میان او و خدا است. و امّا آن ستمى كه خداوند صرف نظر نكند حقوقى است كه مردم بیكدیگر دارند.