ایمان عرب و عجم به قرآن

ایمان عرب و عجم به قرآن

 به صورت کلی درعلّت عدم ایمان و اقبال عربها با توجه به آیات و روایات می توان به تعصب بر قومیت، زبان، و آداب و رسوم گذشتگان اشاره كرد. و شاهد این مسائل هم نحوه ی برخورد عربها با قرآن و پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) است. با این كه قرآن به زبان عربی و به پیامبر عرب زبان و از قوم عرب نازل شد، چقدر دشمنیها و مخالفتها و جنگها كردند، حال اگر به زبان غیر عربی نازل می شد چكار می كردند؟ در صورتی كه غیر عربها كه نوعا مسلمان شدند و ایمان آوردند، این طور بر خورد نكردند.
از امام صادق(علیه السلام) به مضمون پرسش شما حدیثی نقل شده كه در تفاسیر از جمله در تفسیر على بن ابراهیم ذیل آیات 198 تا 203 سوره ی شعراء(26) آمده است كه مناسب دیدیم در پاسخ به سوال شما بیان شود.
حضرت می فرماید: «لو نزل القرآن على العجم ما آمنت به العرب، و قد نزل على العرب فامنت به العجم، فهذه فضیلة العجم: اگر قرآن بر عجم نازل شده بود عرب به آن ایمان نمى‏آورد، ولى قرآن بر عرب نازل شد و عجم به آن ایمان آورد و این فضیلتى است براى عجم.» (ر. ك: نور الثقلین، ج4، ص165؛ تفسیر نمونه، ج‏15، ص358)
فضیلت یعنی زیادی و برتری. و فضیلت گاه تكوینی است یعنی خداوند از اول به كسی یا چیزی زیادی و برتری خاصی عطا فرموده است مثلا در هوش و قیافه. و گاه برتری پاداشی است كه خداوند در اثر كوشش و تلاش و عقلانیت در انتخاب راه و انجام عمل صالح، نصیب كسی می كند، مانند شریعت ناب، ایمان قوی، علم مفید، رفیق شفیق. و مراد از فضیلت در حدیث شریف برتری پاداشی است نه تكوینی.
بنابر آیات قرآن از جمله آیات سوره ی مباركه شعراء و روایت مورد بحث و معنای فضیلت، می توان گفت: اگر چه قرآن به زبان عربی فصیح نازل شده أما تعصبهای اعراب به آداب و رسوم جاهلی و مخالفت آنها با قرآنی كه به زبانشان بود و با پیامبری كه از جنس خودشان بود مانع ایمان و پذیرش حقّ از سوی آنها حتی در مكّه شد. ولی عجمها این طور نبودند، یعنی مخالفت و دشمنی نكردند یا به اندازه ی عربها نكردند و وقتی ندای اسلام و قرآن را شنیدند و آن را موافق با عقل و فطرت دیدند، اسلام آوردند و مؤمن شدند و ایمان فضیلت و برتری واقعی است كه به صورت پاداشی به مؤمن داده می شود.
طبق آموزه های دین اسلام هیچ برتری نه برای عرب و نه برای عجم، جز در اسلام و تسلیم خدا شدن و ایمان و تقوا مدّ نظر نیست. و عربها گر چه قرآن در میان آنها و به زبان آنها نازل شد اما تا چندی كه تعصب و جهالت ورزیدند و به وحی و رسالت ایمان نیاوردند در فضیلت و برتری پاداشی كه مهمترین فضیلت است، داخل نشدند.
نتیجه اینكه: همانطور كه در بالا نیز ذكر شد باید گفت: به فرموده قرآن ملاك فضیلت، تقوی ودرك و فهم و دوری از تعصب است و زبان و نژاد نمی تواند ملاك برتری باشد چون ارزشی نیست بلكه ملاک شناسایی ظاهری است و همه مردم جهان این نوع ملاک و تقسیم بندی را دارند. مانند: كوچك و بزرگ، سیاه و سفید، ایرانی و غیر ایرانی، آمریكایی و غیر آمریكایی، آفریقایی و غیر آفریقایی، ترك و غیر ترك، فارس و غیر فارس، عرب و غیر عرب(عجم) .

---

منبع:پرسمان