ماه رمضان، ماه بهار قرآن

«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَیْكُمُ الصِّیامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ»؛ «اى كسانى كه ایمان آورده اید! روزه بر شما مقرر شده است، همان گونه كه بر كسانى كه پیش از شما [ بودند] مقرر شده بود، باشد كه پرهیزگارى كنید».
هدایت كامل متقین، وابسته به بهره مندى از قرآن است: «الم ذلِكَ الْكِتابُ لارَیْبَ فِیهِ هُدىً لِلْمُتَّقِینَ» ؛ «الم این كتابى است كه در [حقانیت] آن هیچ تردیدى نیست [و] مایه هدایت تقواپیشگان است».
از این رو فضیلت مهم ماه رمضان، به نزول قرآن در این ماه است: «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِى أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنّاسِ» ؛ ماه رمضان [همان ماه] است كه در آن، قرآن فرو فرستاده شده است كه مردم را راهبر است».
از این رو رابطه خاصى بین قرآن و ماه رمضان وجود دارد. همان طور كه در فصل بهار، عالم طبیعت و انسان شادابى خاص و حیات مجددى پیدا مى كند، قرآن نیز بهار دل ها است كه با خواندن و یادگیرى و فهمیدن معارف آن، دل ها همواره زندگى ویژه اى مى یابد. امام على علیه السلام مى فرماید: «تعلّموا كتاب الله تبارك و تعالى، فانه احسن الحدیث و ابلغ الموعظة، و تفقهوا فیه فانه ربیع القلوب»؛ «كتاب خداوند ـ تبارك و تعالى ـ را یاد بگیرید؛ زیرا آن زیباترین گفتار و رساترین موعظه ها است و فهم در قرآن پیدا كنید؛ زیرا آن بهار دل ها است». بنابراین رابطه قرآن با ماه رمضان، خیلى عمیق است و انسان با خواندن و یادگیرى قرآن و تدبیر و تعمیق در آن، در این ماه مى تواند به حیات طیبه رسیده و شب قدر را ـ كه با حقیقت قرآن متّحد است ـ درك كند و بنابر فرمایش رسول خدا صلى الله علیه و آله (در خطبه جمعه آخر ماه شعبان)، خواندن یك آیه از قرآن در ماه رمضان، معادل با ثواب یك ختم قرآن، در ماه هاى دیگر است.

---

منبع : پرسمان دانشجویی