تبیان، دستیار زندگی

توسل کردن

باسلام ایا حدیث و روایت معتبری از ائمه معصومین هست كه انها بگویند ما از طرف خداوند اجازه داریم بنده های خدا را در دنیا شفاعت كنیم؟ و یا اینكه وقتی خود معصومین به زیارت اجداد خود میرفتند آیا به انها توسل و طلب شفاعت میكردند؟ مثلا تابحال شده امام حسن عسگری در حرم امام علی یا امام حسین حاجتش را از انها بخواهد؟ البته شاید بگویید انها معصوم بودند و نیازی به توسل نداشتند ولی چون امامان الگوی ما بودند و ما باید از انها تقلید كنیم باید چنین كاری میكردند همانطور كه اكثر پیامبران و امامان با اینكه معصوم بودند از خدا طلب بخشش گناهانشان را میكردند و میگفتند خدایا گناهان مارا ببخش
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

توسل کردن
 

پاسخ:خداوند متعال در آیه 35 سوره مباركه مائده می فرماید:یأ یها الذین ءامنوا اتقوا الله و ابتغوا إ لیه الوسیلة و جهدوا فى سبیله لعلكم تفلحون ؛ اى كسانى كه ایمان آورده اید پرهیزگارى پیشه كنید و وسیله اى براى تقرببه خدا انتخاب نمائید و در راه او جهاد كنید باشد كه رستگار شوید.
توسّل داراى اقسامى است كه به بعضى از آنها اشاره مى‏شود:
یك. خواندن خدا به حق اولیاى او
1-1. پیامبر اكرم(ص) فرموده است: «خداوند عزوجل مى‏فرماید: اى بندگان من! گرامى‏ترین خلق و پرفضیلت‏ترین آنان نزد من، محمد و برادرش على و امامان بعد از وى هستند. اینان «وسیله»ها به سوى من مى‏باشند. هر كس حاجتى دارد و نفعى را طالب است و یا دچار حادثه‏اى سخت و زیان‏بار گشته و برطرف شدن آن را مى‏خواهد، مرا به محمد و آل طاهرینش بخواند تا به نیكوترین وجه حاجت او را برآورم» V}بحارالانوار، ج 94، ص 22، ح 20.{V.
1-2. امام موسى كاظم(ع) مى‏فرماید: «هرگاه حاجتى به درگاه خداوند داشتى، چنین بگو: «اللهم انى اسألك بحق محمد و على...» ؛ یعنى، خدایا! به حق محمد و على تو را مى‏خوانم، به درستى كه نزد تو شأن و منزلت والایى دارند. پس به حق این منزلت و رتبه از تو مى‏خواهم بر محمد و آل محمد درود فرستى و حاجت مرا برآورده سازى V}همان، ج 94، ص 22، ح 19.
1-3. سمهودى از علماى اهل سنّت، در فصلى از كتاب خود تحت عنوان «توسّل زائر به رسول خدا و شفیع قرار دادن وى به پیشگاه خدا» مى‏نویسد: «بدان كه استغاثه از پیامبر اكرم و جاه و منزلت او را به درگاه خداوند شفیع قرار دادن، كار انبیا و مرسلین و سیره صالحان پیشین بوده است؛ قبل از خلقت آن حضرت و بعد از آن، چه در حال حیات و چه بعد از رحلت، چه در عالم برزخ و چه در عرصه قیامت... ».
عمر بن خطاب مى‏گوید: «پس از اینكه آدم ابوالبشر مرتكب ترك اولى‏ شد، در مقام توبه به پیشگاه خداوند عرضه داشت: «یا ربّ أسئلك بحق محمد(ص) لمّا غفرت لى»؛ یعنى، پروردگارا به حق محمد(ص) از تو مى‏خواهم كه مرا بیامرزى... . مستدرك صحیحین، ج 2، ص 615.
1-4. توسّل عمر بن خطاب به عباس‏
در كتاب‏ها و مدارك معتبر اهل سنت آمده است: هرگاه قحطى و خشكسالى پیش مى‏آمد، عمر از طریق توسّل به عباس عموى پیامبر، طلب باران مى‏كرد و مى‏گفت: «هذا واللَّه الوسیلة الى اللَّه و المكان منه»؛ «به خدا سوگند! عباس وسیله به درگاه الهى و داراى قرب و منزلت نزد او است» و «اللهم! انّا نتوسّل الیك بعمّ نبیّنا فاسقنا»؛ «خدایا! ما به وسیله عموى پیغمبرمان به تو روى مى‏آوریم، پس سیرابمان كن» اسدالغابة، ج 3، ص 165. و یا مى‏گفت: «اللهم انّا نستسقیك بعمّ نبیّك و نستشفع الیك بشیبه» شرح نهج‏البلاغه ابن ابى‏الحدید، ج 7، ص 274؛ صحیح بخارى، ج 2، ص 16 و ج 4، ص 209؛ صحیح ابن خزیمه، ج 2، ص 338؛ صحیح ابن جبان، ج 7، ص 111. ؛ «خدایا! ما به وسیله عموى پیامبرت از تو باران مى‏خواهیم و موى سفید او را به درگاه تو شفیع مى‏آوریم».
1-5. تعلیم توسّل به اصحاب‏
عثمان بن حنیف مى‏گوید: روزى در محضر پیامبر اكرم(ص) بودم، حضرت به شخصى كه مشكل خود را به ایشان عرضه مى‏كرد، شیوه دعا و توسّل را چنین تعلیم فرمود: برو وضو بساز و دو ركعت نماز به جا آور و پس از آن خداوند را با این جملات بخوان: «اللهم انى اسألك و اتوجه الیك بنبیّك نبى الرحمة یا محمد انّى اتوجّه بك الى ربّى فى حاجتى لتُقضى‏، اللهم شفّعه فىّ»مسند احمد بن حنبل، ج 4، ص 138؛ حاكم نیشابورى، مستدرك صحیحین، ج 1، ص 313؛ سنن ابن ماجه، ج 1، ص 441، ح 1385؛ التاج الجامع (صحاح خمسه)، ج 1، ص 286؛ سمهودى، وفاء الوفاء، ج 4، ص 1373؛ سنن ترمذى، ج 5، ص 229، ح 3649. «بارخدایا! از تو درخواست مى‏كنم و به تو روى مى‏آورم به پیامبرت، پیامبر رحمت. اى محمد! من به حق تو به سوى خدایم روى آورده‏ام تا حاجتم برآورده شود. خدایا! پیامبرت را در مورد من شفیع قرار ده».
1-6. توسّل پیامبر(ص) به انبیاى گذشته‏
انس بن مالك مى‏گوید: روزى كه فاطمه بنت اسد فوت كرد، پیامبر دستور داد قبرى را حفر كنند. آن‏گاه خود حضرت وارد قبر شد و در آن خوابید و چنین دعا كرد: «اللهم اغفر لامّى فاطمة بنت اسد، و وسّع علیها مدخلها، بحق نبیّك و الانبیاء الذین من قبلى»؛ «خدایا! مادرم فاطمه بنت اسد را بیامرز و جایگاه او را وسعت بخش، به حق پیامبرت و پیامبران قبل از من». وفاء الوفاء، ج 3، ص 898؛ كنزالعمال، ج 12، ص 148، ح 34425؛ المعجم الكبیر، ج 24، ص 352.
1-7. توسّل امام حسین(ع)
امام حسین(ع) در دعاى معروف عرفه، چنین با خداوند مناجات مى‏كند: «اللهم انّا نتوجّه الیك فى هذه العشیّة التى شرفتها و عظّمتها بمحمد نبیّك و رسولك...» ؛ «بار خدایا! ما در این شامگاه كه به آن شرف و عظمت بخشیده‏اى، به وسیله محمد(ص) پیامبرت و رسول و برگزیده‏ات، رو به درگاه تو مى‏آوریم». سید بن طاووس، اقبال، ج 2، ص 85.
دو. درخواست دعا از اولیاى الهى‏
درخواست دعا همچنان كه از برادر و خواهر مؤمن امرى صحیح و پسندیده است، از اولیاى الهى و آبرومندان درگاه او، به طریق اولى‏ بجا و پسندیده است و ریشه قرآنى دارد.
فرزندان حضرت یعقوب، پس از پشیمانى از گناه خود و ظلمى كه نسبت به برادرشان یوسف روا داشته بودند، به یعقوب گفتند: «یا أَبانَا اسْتَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنَّا كُنَّا خاطِئِینَ»یوسف (12)، آیه 97. «اى پدر! براى گناهان ما طلب آمرزش كن كه ما خطاكار بودیم».
قرآن كریم در حق رسول گرامى اسلام مى‏فرماید:«وَ لَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جاؤُكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَ اسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّاباً رَحِیماً»نساء (4)، آیه 64. «اگر آنان وقتى به خود ستم كردند، نزد تو مى‏آمدند و از خدا آمرزش مى‏خواستند و تو براى آنان طلب آمرزش مى‏كردى، قطعاً خدا را توبه‏پذیر مهربان مى‏یافتند».
سه. درخواست حاجت از اولیاى الهى‏
گونه سوم توسّل این است كه به طور مستقیم حاجت خود را از اولیاى الهى طلب كنیم؛ مثلاً بگوییم: اى پیامبر رحمت! مریض ما را شفا بده؛ همان گونه كه صحابى پیامبر اكرم(ص)، خطاب به ایشان عرض كرد: «اسألك مرافقتك فى الجنّه» ؛ «از تو مى‏خواهم در بهشت همنشینت باشم». صحیح مسلم، ج 2، ص 52؛ سنن ابى داوود، ج 1، ص 297، ح 2320؛ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج 10، ص 207.
وچندروایت دیگر
على (ع) پس از تغسیل پیامبر (ص) خطاب به ایشان فرمود:
بابى انت و امّى اذكرنا عند ربك واجعلنا من بالك، (نهج البلاغه- خطبه 235)
* ابوبكر نیز پس از وفات پیامبر، خطاب به جسد مطهر ایشان گفت:
بابى انت و امّى طبت حیّاً و میّتاً واذكرنا عند ربكً (السیرة الجبیه- 3/392)
قاضى عیاض روایت كرده كه ابوجعفرمنصور در مسجد پیامبر (ص) با مالك بن انس روبرو شد و از او پرسید آیا رو به قبله نموده و دعا كنیم یا رو به سوى پیامبر گردانم مالك جواب داد: چرا رخسار خود را از پیامبر برمى گردانى در حالى كه او وسیله تو و پدرت آدم تا روز قیامت است، رو به جانب قبر نموده و او را شفیع خود قرار ده تا نزد خداوند شفاعتت كند. (الغدیر 5/135)
رسول اكرم(ص) مى‏فرماید: «لاینال شفاعتى من استخف بصلوته»؛ شفاعت من به كسى كه نمازش را سبك بشمارد نمى‏رسد .(میزان‏الحكمه ج 5ص 117).
امام صادق(ع) مى‏فرماید: «لاتنال شفاعتنا من استخف بالصلوه»؛ شفاعت ما به كسى كه نماز را سبك بشمارد نمى‏رسد»(كافى ج 3 ص 270).
امام صادق(ع) مى‏فرماید: «اى شیعیان! به اتكاى شفاعت ما گناه نكنید. به خدا سوگند! شفاعت ما به مرتكب زنا نمى‏رسد؛ مگر پس از آنكه عذاب دردناك الهى و هول و ترس جنهم را بچشد». كافى، ج 5، ص 476، ح 9؛ من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 31، ح 70.


این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .