تبیان، دستیار زندگی

استعمال عطر برای زنان بیرون از خانه

با توجه به این كه پیامبر براى استعمال عطر اهمیت زیادى قائل بودند، پس چرا از نظر شرعى، استفاده از بوى خوش براى زنان به هنگام بیرون رفتن از خانه ممنوع شده است؟ سؤال من این است كه اگر بوى خوش استعمال نكنیم، بوى بد عرق هم براى خود و هم براى دیگران آزاردهنده است، راه حل چیست؟
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
استعمال عطر برای زنان بیرون از خانه

آنچه كه از فواید و فضایل استعمال عطر در روایات ذكر گردیده منحصر در مردان نیست؛ بلكه معطر بودن، هم براى زنان و هم براى مردان مطلوب و پسندیده است؛ به ویژه در آداب همسردارى و خانواده، استعمال بوى خوش از سوى زنان مورد تأكید فراوان دین اسلام قرار گرفته است.

پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) فرموده اند: «بر زن لازم است خود را به بهترین عطرش خوشبو كند، بهترین لباس هایش را بپوشد، به بهترین وجه زینت كند و با چنین وضعى صبح و شب با شوهرش ملاقات نماید»[1].

این كار علاوه بر اینكه ارضاى غرایز جنسى را در مسیر صحیح خود و در كانون خانواده قرار مى دهد موجب تحكیم روابط خانوادگى مى گردد؛ اما گاهى برخى عوامل، غرایز جنسى را خارج از چارچوب خانواده تحریك و تشدید مى كنند. یكى از آن عوامل، استعمال عطر توسط بانوان در بیرون منزل و در برخورد با نامحرم است.[2] از همین رو در برخى احادیث از استعمال عطر از سوى زنان براى نامحرمان شدیدا نهى شده است.

رسول خدا (صلی الله علیه وآله) مى فرمایند: «هر زنى كه خود را معطّر كند و از خانه بیرون رود، تا زمانى كه به خانه اش باز گردد، مورد لعنت و نفرین قرار مى گیرد».[3]

بنابراین آنچه كه از سوى اسلام حرام اعلام گردیده و مراجع تقلید نیز بر آن تأكید نموده اند، این است كه استعمال عطر و ادكلن باعث خوشایندى و جلب توجه و استشمام نامحرم گردد.[4]

از سوى دیگر استحمام یك روز در میان عمل مستحب شمرده شده[5] و با آن ضمن حفظ نشاط و شادابى و تقویت بدن، بوى عرق كاهش مى یابد و براى از بین بردن آن نیاز به عطر و ادكلن تند نیست.
پی نوشت ها
[1]. الكافى، ج 5، ص 508.
[2]. براساس دستورات اسلامى این موضوع اختصاص به بیرون از خانه ندارد و حتى اگر زنى در خانه اش خود را براى نامحرمى معطر نماید فعل حرام انجام داده است.
[3]. وسائل الشیعه، ج 20، ص 161.
[4]. ر.ك: پرسش ها و پاسخ هاى دانشجویى، دفتر 18، احكام نگاه و پوشش، سید مجتبى حسینى، قم، دفتر نشر معارف، هفتم، 1386ش، ص 111 و هم چنین استفتائاتى كه در این زمینه از سوى مراجع صورت پذیرفته است.
[5]. وسائل الشیعه، ج 2، ص 31.

منبع:پرسمان

این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .