یادداشتی برترش و شیرین
حسن محمودی
ترش و شیرین به نویسندگی محمدرضا آریان و سروش صحت و کارگردانی رضا عطاران در آخرین روز هفته دوم سال جدید به پایان رسید و خاطره خوشی را در اذهان مخاطبان تلویزیونی اش به جا گذاشت. حمید لولایی، مریم امیرجلالی، محمدرضا شفیعی جم، مجید صالحی، رضا عطاران و آناهیتا نعمتی نقش های خود را در بستر داستانی جذاب و دوست داشتنی بازی کردند و به مدت پانزده شب روایتی از روزگار امروز جامعه ما را با آدم هایش به تصویر کشیدند.
ترش و شیرین را اگر نقطه پایانی سریال های قابل قبول سال گذشته در نظر بگیریم، با توجه به تعداد اندک سریال های خوب در طول یک سال، باید به حساب ترشی سالی که گذشت در کارنامه سریال سازی سازمان صدا و سیما بگذاریم. این را از آن جهت می گویم که شبکه های مختلف در طول یک سال گذشته موفق به ارائه مجموعه طنز موفق نشدند و ترش و شیرین در پایان سال گذشته و آغاز سال جدید بار دیگر یادآور این نکته شد که اگر کار به کاردان سپرده شود، از عهده این کار سهل و ممتنع برخی ها برخواهند آمد.
رضا عطاران با کار جدیدش، تنها کارگردانی بود که مجموعه طنز موفقی را هم از نظر منتقدان و هم از نظر مخاطبان تولید کرد. اما اگر ترش و شیرین را محصولی متعلق به سال جدید بدانیم باید بگوییم که شیرینی آن را باید به فال نیک گرفت و منتظر سریال های طنز موفق دیگری به مانند کار رضا عطاران و تیمش بود.
ترش و شیرین نه در قیاس با مجموعه های نوروزی سیما، بلکه در قد و قواره خودش، کاری دلچسب و دلنشین بود که اغلب مخاطبان را از خاص گرفته تا عام خنداند و به آنها لذت بخشید. اگر به دل نشستن و دلچسب بودن را مولفه مهمی برای یک اثر تلویزیونی در نظر بگیریم، باید بگوییم ترش و شیرین کار موفقی از آب درآمده بود.
در اینجا حرفی از قیاس با سریال های نوروزی دیگر و یا حتی کارهای دیگر رضا عطاران نیست، بلکه حرف فقط و فقط بر سر «ترش و شیرین»ی است که در ایام نوروز بخشی از اوقات فراغت مان را پر کرده و مجالی برایمان فراهم کرده بود تا در کنار خانواده، بار دیگر دسته جمعی بخندیم و لذت ببریم.
این چیزی است که این روزها به شدت برایمان غنیمت است و حاضر نیستیم آن را با اما و اگرهای دیگر عوض کنیم. منظور از اما و اگرها، انتقادهایی است که بر کار می توان وارد کرد و به حتم خود رضا عطاران و تیمش نیز بر آن واقف هستند.
رضا عطاران و تیم همراهش در این کار، به هنرمندی و طنازی، ترشی های اجتماع امروز ما را با چاشنی طنز در قالب برنامه تلویزیونی ترسیم کرد و لحظات شیرینی را برایمان رقم زد.
تیم سازنده ترش و شیرین، اعم از کارگردان، تهیه کننده، ناظر کیفی، بازیگران، نویسندگان، گروه آهنگسازی، گروه تصویربرداری، گروه طراح دکور و لباس و گریم و... کارشان را به خوبی انجام داده اند و در این میان اگر بخواهیم حاصل این زحمات را تنها به پای یک نفر بگذاریم، نادیده گرفتن تلاش جمعی است که منجر به کاری خوب شده است. در یادداشت های دیگر در همین صفحه نیز به کرات اشاره کردیم که یک مجموعه تلویزیونی خوب، حاصل یک تیم سازنده موفق و هماهنگ است.
این حرف درباره ترش و شیرین نیز به درستی صدق می کند. ایرج محمدی و مهران مهام در مقام تهیه کنندگان کار تاکنون مجموعه های قابل قبولی را ارائه داده اند و از کارنامه کاری موفقی در برنامه سازی تلویزیونی برخوردارند.
طرح ترش و شیرین متعلق به ایرج محمدی است. سریال در شبکه سه سیما ساخته شده و این شبکه در سال های گذشته، به ویژه در حوزه برنامه های طنز رتبه نخست مخاطب و میزان رضایت را نسبت به شبکه های دیگر از آن خود کرده است. مدیر شبکه و مدیرگروه فیلم و سریال آن حمایت تمام عیاری از برنامه سازان خود می کنند و دقت نظر زیادی برای تولید یک اثر خوب دارند.
برنامه های موفق این شبکه خود گویای این امر است و به نظر می رسد به توضیح بیشتری نیاز نیست. رضا عطارن در کارنامه کاری خود، مجموعه بدی ثبت نکرده. ترش و شیرین او نیز به مانند کارهای دیگرش رنگ و بوی علایق و سلایق اش را در کار طنز و کمدی دارد. او کارگردان موفقی است که تیمش را به همراه تهیه کنندگان کار خوب چیده و از همه مهمتر خوب هدایت کرده.
منبع : اعتماد
