مثبت اندیشی و توکل

پرسشگر محترم با سلام و تشكر از ارتباطتان با این مركز.بایدعرض كرد.انسان در طول زندگی خود همواره به دنبال پیشرفت و كسب موفقیت است. موفقیت در زندگی متأثر از نوع نگرش انسان به خود و جهان پیرامون است. قرآن كریم كه كتاب جامع برنامة زندگی انسان است، در آیات خود انسان ها را به توجه به فضل و هدایت الهی دعوت و تشویق می كند. یكی از اهداف پیامبران نیز تغییر نگرش امت ها نسبت به خود و جهان هستی است. در احادیث، شواهد فراوانی پیرامون این موضوع به چشم می خورد.مثبت اندیشی شكلی از فكر كردن است كه بر حسب عادت درپی به دست آوردن بهترین نتیجه از بدترین شرایط می باشد. شخص مثبت اندیش هیچ گاه مسایل منفی را به رسمیت نمی شناسد، بلكه به مقابله با آن می پردازد. مثبت نگری، فرایندی تعمدی و انتخابی است. زمانی كه به دنبال خوب می گردید، احتمال یافتن آن بسیار زیاد است.شخص مثبت اندیش هیچ اتفاقی را در عالم شر و بد نمی داند. بلكه از نظر او، همة رخدادهای دنیا حساب شده و هشیارانه و تحت كنترل كارگردان بزرگ عالم است. وقتی انسان خردمند درمی یابد جهان خلقت بر نظام احسن ولطف ومحبت خداوند خلق شده، در وجود خود از این همه لطف و رحمت خداوند احساس شادمانی می كند. قرآن كریم قُلْ بِفَضْلِ اللهِّ و بِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِكَ فَلْیَفْرَحُوا.این شادمانی را تأیید می كند و می فرماید.بگو پس باید به فضل خدا و بخشایش او شاد باشند. هُوَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ كه آن بهتر است ازآنچه جمع می كنند یونس،/ ۵۸-درروایات اهل بیت علیهم السلام نیزبه شادی و شادكردن اهمیت بسیار داده شده است. چنان كه پیامبر اكرم صلی الله علیه وآله می فرمایند.انّ احب الاعمال الی الله عزوجل ادخال السرورعلی المؤمنین .دوست داشتنی ترین كارها نزد خدای عزوجل شادكردن مؤمنان است. شبیه همین روایت ازامام باقر و امام صادق علیهم السلام هم نقل شده است. درواقع شادمانی را بایدفرد مثبت اندیش. در خود ایجاد كرد و این امر جز از راه مثبت اندیشی حاصل نمی شود.
شخص مثبت اندیش هیچ اتفاقی را در عالم شر و بد نمی داند، بلكه از نظر او، همة رخدادهای دنیا حساب شده و هشیارانه و تحت كنترل كارگردان بزرگ عالم است. وقتی انسان خردمند درمی یابد جهان خلقت بر نظام احسن ولطف ومحبت خداوند خلق شده، به راحتی در تمام امور به او توكل كرده و در همه امور به او تكیه می كند ، چون توكل یعنی این كه اعتماد كردن و مطمئن بودن دل بنده در جمیع امور خود به خدا و حواله كردن همه كارهای خود را به پروردگار و بیزار شدن از هر حول و قوه ای غیر از خدا و تكیه نمودن بر حول و قوه الهی.
پس كسی توكل دارد كه به قدرت و حكمت و رأفت و شفقت خداوند اعتقاد دارد. این اعتقاد، حالتی را در شخص به وجود می آورد كه موجب می شود فرد در تمام حالات و رفتار خویش، حضور پروردگار را در نظر بگیرد و در این حضور، احساس قدرت و توانمندی كند و خود را به وی وابسته ببیند و از این رو آرامش در دلش ایجاد می شود كه با پدید آمدن حوادث سخت در زندگی دچار شك و تردید نمی شود و كارهایی را كه مدیریت و برنامه ریزی آنها خارج از تدبیر اوست به خدا واگذار می كند.