ورود اسرائیل به فلسطین و چگونگی تصاحب زمین های اعراب

در مورد ورود اسرائیل به فلسطین و چگونگی تصاحب زمین های اعراب توضیح دهید.

در بررسى پاسخ فوق ابتدا به بررسى تاریخى فلسطین و اهمیت آن براى ادیان الهى پرداخته و سپس ادعاى فروش زمین و ادعاهاى صهیونیست ها براى اشغال فلسطین را مورد تحلیل قرار مى دهیم : از منظر تاریخى و آموزه هاى وحیانى ، پیرامون ادیان الهى همواره با صلح و آرامش در كنار یكدیگر به زندگى مشغول بوده اند ، كشور فلسطین نیز تا قبل از شكل گیرى صهونیسم بین الملل شاهد زندگى مسالمت آمیز مسلمانان ، یهودیان و مسیحیان بود ، اما از زمانى كه صهونیسم با پشتوانه استعمارگران در صدد غصب یكى از مهم ترین مراكز دینى و استراتژیك كشورهاى اسلامى برآمد و با تجاوز وحشیانه خود به قتل ، غارت و اخراج مسلمانان از خانه و كشورشان پرداخت ، مسلمانان به دفاع از حقوق مسلم خویش ایستادگى در مقابل متجاوزان پرداختند . توضیح اینكه فلسطین به لحاظ تاریخى ، سرزمین اعراب فلسطین است . قبایل عرب كنعانى ، بیش از هفت هزار سال قبل از میلاد ، از منطقه مجاور ( شبه جزیره العرب ) به این سرزمین آمده و در آن سكنى گزیدند . پیش از آنكه قبایل دریاى مدیترانه {L= (Palest) =L} به این منطقه بیایند و با كنعانى‌ها هم‌زیستى كنند و نام « فلسطینى » بر اهالى آن غالب گردد ، قبایل عربى - نظیر یبوسى‌ها و فینیقى‌ها در این سرزمین مى‌زیسته‌اند . موقعیت جغرافیایى فلسطین مساحت فلسطین - كه در اشغال دشمن صهیونیستى است 27027 كیلومتر مربع است . فلسطین بخشى از بلاد شام ( سوریه ، اردن و لبنان ) به شمار مى‌رود كه از طرف شرق به اردن ، از غرب به دریاى مدیترانه ، از شمال و شمال شرقى به لبنان و سوریه و از جنوب به خلیج عقبه و صحراى سیناى مصر محدود مى‌شود . در فلسطین سه منطقه كوهستانى ، دشتى و ساحلى وجود دارد كه زمین‌هاى حاصل‌خیز كشاورزى را تشكیل مى‌دهد . صحراى نقب در بخش جنوبى واقع شده و یك سوم مساحت فلسطین را تشكیل مى‌دهد . فلسطین فعلى به سه بخش تقسیم مى‌شود : . 1 سرزمین اشغالى 1948 كه یك میلیون و یكصد هزار فلسطینى را در خود جاى داده است . . 2 كرانه باخترى كه مساحتى بالغ بر 5650 كیلومتر مربع داشته و شهر قدس را در برمى‌گیرد جمعیت فلسطینى آن قریب به یك میلیون و پانصدهزار نفر است . . 3 نوار غزه با مساحتى بیش از 350 كیلومتر مربع كه جمعیت فلسطینى آن حدود یك میلیون و سیصد هزار نفر است . نزدیك به 4 - 5 میلیون فلسطینى نیز پس از اشغال فلسطین به دست صهیونیست‌ها آواره شده و در كشورهاى اردن ، سوریه و لبنان زندگى مى‌كنند . فلسطین به لحاظ جایگاه ممتاز جغرافیایى ، حاصلخیزى زمین و قداستى كه از آن برخوردار است ، در طول تاریخ عرصه كشمكش‌ها و درگیرى امپراتورى‌ها بوده و مردم این دیار پیوسته و در حد توان خود ، به پایدارى و مقاومت در برابر مهاجمان پرداخته‌اند . از طرفى اشغالگران نیز بر سر تصاحب زمین فلسطین و از صحنه به در كردن رقیبان خویش ، گاهى با هم درگیر شده‌اند . حضور یهود در فلسطین حضرت ابراهیم‌علیه السلام حوالى 1900 سال ق . م به همراه برادرزاده‌اش ( لوط ) از عراق هجرت كرد و در فلسطین رحل اقامت گزید و مردمان این سامان را به توحید فراخواند . پس از آن عبرانى‌ها ( یهودیان راستین ) ، در قالب عشایر دامپرور و در جست‌وجوى آب و غذا ، به این منطقه آمده و در میان مردمان این دیار - كه از روى نوع دوستى و مهمان نوازى آنها را پذیرفته بودند اقامت گزیدند . اما وقتى تعدادشان فزونى یافت ، شروع به درگیرى با میزبان كرده ، كوشیدند بر پاره‌اى از مناطق و اماكن مقدس چیره شوند . اوج اقتدار یهود در دوران حكومت حضرت سلیمان بود كه بخش‌هاى وسیعى از سرزمین‌هاى آباد آن روز را تصرف خود داشتند . اما خلق و خوى متكبّرانه یهودیان و اختلافى كه بین آنان پیش آمد ، آنها را از هم متفرق كرد و باعث شد حكومت آنان ، چند سالى بیش دوام نیاورد و پس از مرگ سلیمان ، به دست بخت‌النصر بابلى از میان برود . در این زمان بیشتر آنها به اسیرى گرفته شدند گرچه بعدها جمعى از آنان به وسیله كوروش به فلسطین بازگردانیده شدند . در تورات از نبردهاى بسیارى كه فلسطینى‌ها در رویارویى با یهودیان غاصب داشته‌اند ، سخن به میان رفته است . در مقطعى دیگر رومیان با پذیرش مسیحیت ، با یهودیان درگیر شده ، شمار كثیرى از آنها را كشتند . بدین سان حضور یهودیان پایان یافت و آنان در گوشه و كنار جهان پراكنده شدند . معراج نبى اكرم‌صلى الله علیه وآله ده سال پس از مبعث رسول اكرم‌صلى الله علیه وآله ، پروردگار یكتا ، پیامبر خود را شبانه به مسجدالاقصى در فلسطین برد و از آنجا به آسمان عروج داد . علاوه بر اینكه قدس نخستین قبله گاه مسلمانان بود . در سال 16 ه . ق مسلمانان فلسطین را فتح كردند و اغلب مردم این دیار اسلام آورده و در فتوحات اسلامى در شام ، مصر و مغرب شركت جستند . اصالت عربى و فتوحات مسلمانان ، اثر به سزایى در سازگارى مردم این دیار با اسلام داشت . در زمان فتح قدس ، هیچ یهودى‌اى در شهر وجود نداشت چرا كه به وسیله مسیحیان از ورود به آن منع شده بودند و از سویى آنان با مسلمانان شرط كرده بودند كه از ورود آنها ( یهودیان ) به قدس جلوگیرى كنند . بدین ترتیب مسجدالاقصى ، سومین حرم شریف گشت و فلسطین ، به استثناى دوره اشغال به وسیله صلیبى‌هاى قرون وسطى ( 1099 م . ) - كه سرانجام به دست صلاح‌الدین ایوبى ( 1187 م . ) آزاد شد پیوسته بخشى از خلافت اسلامى بود . فلسطین و قدس دگر بار و به دنبال اشغال فرانسوى‌ها ، به رهبرى ناپلئون - كه توانسته بود براى مدتى كوتاه چند شهر فلسطینى را به اشغال درآورد به آغوش مسلمانان بازگشت . احمد پاشا الجزار ، فرمانده شهر عكا و نیروهاى تحت امر او ، توانستند در سال 1799 م . ناپلئون را شكست داده و او را وادار به فرار كنند . ناپلئون در زمان خروج از فلسطین ، این جمله را بر زبان راند : آرزوهایم ( برپایى امپراتورى در این منطقه عربى ) را پاى دیوارهاى عكا به خاك سپردم ! گفتنى است ناپلئون از یهودیان جهان و بقایاى آنها در فلسطین خواسته بود ، در كنارش بجنگند و در مقابل برایشان دولتى در فلسطین دایر كند كه حامى منافع فرانسه در منطقه باشد . صهیونیسم و فلسطین از آنجایى كه بریتانیا ، قصد سیطره و چنگ‌اندازى بر منطقه عربى اطراف كانال سوئز را داشت ، مصر را اشغال و یهودیان را ترغیب كرد تا ادعاى بى‌اساس خود را مبنى بر داشتن حق بازگشت ، به كوه كذایى « صهیون » در قدس و برپایى دولت در فلسطین ، مجدداً مطرح كنند دولتى كه حامى منافع بریتانیا در منطقه بوده و از كمك‌هاى همه جانبه این كشور برخوردار باشد . بریتانیا در همین زمینه ، مشوق تئودور هرتسل ( خبرنگار یهودى‌تبار اتریشى ) در امر دعوت از یهودیان جهان ، براى تأسیس دولت صهیونیستى در فلسطین بود و عملاً نخستین كنگره صهیونیستى در شهر پازل سوئیس ( 1897 م . ) با حضور صدها تن از شخصیت‌هاى یهودى سراسر جهان برگزار شد . در این اجلاس شركت كنندگان موافقت كردند براى بازگرداندن یهودیان جهان به فلسطین و برپایى دولت صهیونیستى ، علیه ملت و صاحبان راستین آن ، تلاش كنند و در همین راستا مؤسسات مالى چندى ، براى تحقق این هدف شوم دایر كردند . هرتسل هم به نوبه خود كوشید سلطان عثمانى ( عبدالحمید دوم ) ، در مقابل پرداخت چند میلیون سكه طلا ، با تسلیم فلسطین به یهودیان موافقت كند . سلطان عبدالحمید این پیشنهاد را رد كرد و تأكید نمود كه سرزمین فلسطین ، متعلق به مسلمانان بوده و حتى با پول همه یهودیان آن را نخواهد فروخت . بدین جهت یهودیان وى را در سال 1908 م . سرنگون ساختند . هرتسل كه از این نیرنگ طرفى نبسته بود ، راهى آلمان ، ایتالیا و روسیه شد تا آنها ، یهودیان را در اشغال فلسطین یارى رساند ! امّا آنها از این كار سر باز زدند زیرا فلسطین سرزمینى است كه مردم خودش را داشته و تحت حاكمیت امپراتورى عثمانى بود . او كه دست خالى از این كشورها بازگشته بود ، به مشوق اصلى و مروّج ایده صهیونیستى ( بریتانیا ) روى آورد و این كشور تعهد داد از طرح تشكیل رژیم صهیونیستى حمایت كند . به دنبال شروع جنگ اول جهانى ، بریتانیا در سال 1917 م . با موافقت فرانسه ، آمریكا و دیگر كشورهاى غربى ، بیانیه‌اى را صادر كرد و به وسیله بالفور ( وزیر خارجه وقت این كشور ) به روچیلد ( سرمایه‌دار یهودى ) قول داد : وطن قومى براى یهودیان در فلسطین ایجاد كند . این وعده به « بیانیه بالفور » موسوم شد . در سال 1918 م . ( هم‌زمان با شكست تركیه و اشغال فلسطین به‌وسیله بریتانیا ) ، كشورهاى یادشده تلاش كردند زمینه برپایى دولت یهودى را در فلسطین مهیا سازند . در همین رابطه جامعه ملل با قیمومیت بریتانیا بر فلسطین ، به منظور برپایى دولت یهودى در آن موافقت كرد . بریتانیا نیز نماینده‌اى یهودى تبار ( هربرت صاموئیل ) را در سال 1920 م . به فلسطین گسیل داشت تا مقدمات كوچ یهودیان سراسر جهان را به آنجا فراهم آورد . بریتانیاى استعمارگر به موازات این اقدام ، به تجهیز و آموزش نظامى یهودیان پرداخت و زمین‌هاى وسیعى را در اختیار آنان قرار داد تا شهرك‌هایى را احداث كنند . ایستادگى فلسطینیان فلسطینیان از همان ابتدا در برابر قیمومیت بریتانیا و باندهاى صهیونیستى ، پایدارى و مقاومت كردند و براى دفاع از زمین و پاسدارى از مقدسات ، گروه‌هاى جهادى تشكیل داده ، تظاهرات و اعتصاب‌هاى عمومى به راه انداختند . قیام‌هاى 1920 ، 1923 و 1929 ( معروف به انقلاب براق ) از آن جمله است . انگلیسى‌ها قیام‌هاى فلسطینیان را سركوب و هزاران تن را كشتند یا به زندان انداختند تااز این رهگذر ، خدمتى به باندهاى صهیونیستى انجام داده باشند . شیخ عزالدین قسام با تشكیل گروه‌هاى اسلامى - جهادى ، به نبرد با انگلیسى‌ها و صهیونیست‌ها پرداخت و سرانجام در سال 1935 م . به شهادت رسید . در پى شهادت وى ، فلسطین به رهبرى حاج امین حسینى ( مفتى اعظم قدس ) ، یكپارچه قیام شد و حسن سلامه ، عبدالرحیم الحاج محمد و عبدالرحیم مسعود و . . . از شاگردان قسام ، عملیات متعددى را بر ضد ارتش انگلیس و صهیونیست‌ها انجام دادند به طورى كه بریتانیا براى سركوب انقلاب مردم فلسطین ، ژنرال مونت كورى جنایتكار را فراخواند . نامبرده در سركوب مردم مبارز فلسطین ، نهایت قساوت را به كار برد به گونه‌اى كه زندان‌ها مملو از زندانیان ، خانه‌ها ویران ، زمین‌هاى بسیارى مصادره و معیشت مردم بسیار سخت گردید . قیام‌هاى مردم فلسطین ، تداوم داشت و به موازات آن ، كوچ یهودیان سراسر جهان با هدف اشغال فلسطین نیز ادامه یافت تا اینكه پس از پایان جنگ دوم جهانى ( 1945 م . ) ، بریتانیا و آمریكا توانستند در سال 1947 م . از طریق سازمان ملل متحد قطعنامه تقسیم فلسطین را صادر كنند . به موجب این قطعنامه جائرانه ، فلسطین بین فلسطینیان و یهودیان اشغالگر - كه تعدادشان از % 15 جمعیت ساكن آنجا فراتر نمى‌رفت و تنها % 7 از سرزمین فلسطین به آنان اعطا شده بود تقسیم گردید . البته فلسطینیان ، اعراب و مسلمانان با تقسیم فلسطین مخالفت كردند . فلسطینیان به جهاد و مبارزه خویش ادامه دادند و عبدالقادر الحسینى ( رهبر مجاهدان ) ، سرانجام در سال 1948 م . در جریان نبرد ( القسطل ) به شهادت رسید . غصب فلسطین ( سال 1948 م . ) بریتانیا پس از اطمینان از توان باندهاى صهیونیستى در فلسطین و حمایت و پشتیبانى آمریكا و جهان غرب و شوروى از برپایى كشورى براى یهودیان ، اعلام داشت كه از فلسطین بیرون خواهد رفت و چنین نیز شد . ارتش انگلیس در 1948 م . پس از واگذارى مراكز و تسلیحات نظامى خود به باندهاى صهیونیستى و ابقاى برخى از فرماندهان در خدمت اهداف یهودیان ، خاك فلسطین را ترك كرد . بن گوریون رهبر باندهاى صهیونیستى ، از این وضعیت سوء استفاده كرد و تأسیس كشور « اسرائیل » در سرزمین‌هاى اشغالى 1948 م . را اعلام نمود . مدتى بعد آمریكا ، دولت صهیونیستى را به رسمیت شناخت و به دنبال آن اتحاد جماهیر شوروى هم چنین كرد . كشورهاى اروپایى یكى پس از دیگرى و بعد سازمان ملل متحد ، این دولت غاصب را به رسمیت شناختند . فلسطینیان این ستم و ناروایى را نپذیرفته ، به نبرد با صهیونیست‌ها پرداختند . در این نبردها ، نیروهایى از ارتش كشورهاى مصر ، اردن ، سوریه ، لبنان ، عراق و . . . و نیروهاى داوطلب اخوان المسلمین شركت جستند لیكن به دلیل ضعف تداركاتى و تسلیحاتى و حضور استعمارى بریتانیا و فرانسه در اغلب كشورهاى منطقه و خیانت برخى از رهبران ، منجر به شكست این نیروها و آوارگى صدها هزار فلسطینى گشت . به دنبال این جنگ ، كرانه باخترى ، قدس و نوار غزه همچنان در دست فلسطینیان و به دور از اشغالگرى صهیونیست‌ها باقى ماند لیكن كرانه باخترى‌و قدس تابع اردن و نوار غزه تابع مصر گشت . پس از جنگ 1948 م . كشورهاى آمریكا ، فرانسه و انگلیس دولت غاصب صهیونیستى را به سلاح‌هاى پیشرفته ( هسته‌اى ، میكروبى و شیمیایى ) مجهز ساختند . به رغم ناكامى ، فلسطینیان ، آنان دست از مقاومت و پایدارى برنداشته و گروه‌هاى چریكى تشكیل دادند . این نیروها حمله به شهرها و شهرك‌هاى صهیونیستى را در دستور كار خود قرار دادند . تجاوز سه جانبه ( سال 1956 م . ) در سال 1956 م . انگلیس ، فرانسه و اسرائیل ، در توطئه‌اى مشترك ، تجاوز سه جانبه‌اى را علیه مصر تدارك دیدند و صهیونیست‌ها نوار غزه و بخشى از سینا را اشغال كردند . اما بر اثر فشارهاى جهانى و عملیات مقاومت ، ناگزیر از این مناطق خارج شدند . در سال 1963 م . سازمان آزادى‌بخش فلسطین به رهبرى احمد شقیرى ، شكل گرفت و صاحب سپاهى در نوار غزه شد . همچنین جنبش‌هاى چریكى نظیر جنبش فتح ، جبهه خلق و . . . تشكیل شدند و توانستند عملیات چریكى بسیارى را از خاك سوریه علیه صهیونیست‌ها به مورد اجرا بگذارند و تلفات و ضایعات قابل توجهى به آنان وارد سازند . اسرائیل در سال 1967 م . با حمایت آمریكا ، جنگى را علیه مصر و سوریه به راه انداخت و سیناى مصر و ارتفاعات جولان سوریه را - علاوه بر سایر بخش‌هاى فلسطینى به اشغال خود درآورد . اما ملت فلسطین همچنان به مقاومت خود در برابر اشغالگرى صهیونیستى ادامه داد . پس از شكست 1967 م . عملیات نظامى - چریكى فلسطینى ، از خاك اردن علیه صهیونیست‌ها گسترش یافت و خطر و تهدیدى بالقوه براى یهودیان غاصب گردید . به دنبال این تحولات آمریكا و صهیونیست‌ها ، اردن را تحت فشار قرار دادند و این كشور در سپتامبر 1970 م . فعالیت چریكى فلسطینیان را درهم كوبید . كارهاى چریكى از این پس ، به سوریه و لبنان انتقال یافت . در سال 1973 م . سوریه و مصر توافق كردند براى آزادسازى خاك اشغال شده خویش ، با صهیونیست‌ها بجنگند و اگر دخالت مستقیم آمریكا در جنگ نبود ، شكست كامل صهیونیست‌ها رقم مى‌خورد . در پى این حوادث ، مذاكرات آتش بس میان مصر و رژیم صهیونیستى زیر نظر آمریكا آغاز و كار به جایى رسید كه انور سادات ( رئیس جمهور وقت مصر ) ، در سال . 1987 به طور یك جانبه و در كمپ دیوید آمریكا ، صلحى را با صهیونیست‌ها امضا كرد . مصر با امضاى این قرارداد ، عملاً از گردونه درگیرى با دشمن صهیونیستى خارج شد لیكن خداوند سبحان خروج مصر را به واسطه پیروزى انقلاب اسلامى در ایران به رهبرى امام خمینى‌رحمه الله جبران كرد . رهبر عظیم‌الشأن ایران سفارت اسرائیل را تعطیل و سفارت فلسطین را به جاى آن دایر فرمود و اعلام داشت : « اسرائیل غدّه‌اى سرطانى است و باید ریشه كن شود » . همچنین روز جهانى قدس را اعلام و سپاه قدس را تأسیس كرد . این خط مشى و سیاست حكیمانه و حمایت از مبارزات بحق مردم مسلمان فلسطین ، به وسیله جانشین شایسته ایشان مقام معظم رهبرى و مسئولان نظام اسلامى ، با همان قوت ادامه دارد . اما در مورد مسأله فروش زمین باید گفت : هر چند اصل مسأله خرید برخى اراضى فلسطین از سوى یهودیان صحت دارد ، اما باید به عواملى از قبیل : « مقدار آن » ، « زمان خرید » ، « اهداف پشت پرده آن » و بالاخره « تأثیر داشتن املاك بر مشورعیت نظام سیاسى حاكم » توجه داشت . توضیح آن كه : سیاستگذاران صهیونیسم در آغاز ورود مهاجران یهودى و در زمانى كه هنوز نیات شوم آنان - تسلط بر سرزمین فلسطین و بیرون راندن ساكنان آن و تأسیس دولتى یهودى در فلسطین - براى مردم فلسطین مشخص نبود ، جهت قانونى جلوه دادن اقدامات خود و پنهان نمودن اهداف و نیات درازمدت خویش ، تعداد محدودى زمین‌هاى زراعى و یا مسكونى را با استفاده از ترفندهاى استعمارى ، از فئودال‌هاى مالك ( افندى‌ها ) خریدارى كردند(1). پس از محكم نمودن جاى پاى خود ، با روش‌هایى نظیر ایجاد رعب و وحشت ، ترور و كشتار دسته‌جمعى فلسطینیان ( مانند قتل عام دیر یاسین ، صبرا و شتیلا و . . . ) ، ویران كردن منازل و روستاهاى عرب‌نشین.(2) و سپس مصادره زمین‌هاى مهاجرینى كه مجبور به ترك زمین‌هاى خود شده بودند به عنوان « غایب » ( ، سیاست‌هاى شوم خود را در مورد جمعیت و سرزمین‌هاى اعراب عملى نمودند.(3) تا آنجا كه پس از آن كه ( یك و نیم میلیون ) فلسطینى با روش‌هاى فوق به بیرون رانده شدند « زمین متعلق به یهودیان » آن گونه كه مسؤؤلین « صندوق ملى یهود » مى‌گویند ، در زمان اعلامیه بالفور ، در 1917 ( سه و نیم درصد ) و در 1947 (شش و نیم درصد) بود . امروزه بیش از (نود و سه درصد) اراضى فلسطین به صورت كاملاً غیرقانونى و غاصبانه در مالكیت یهودیان است(4). بر این اساس درصد زمین‌هاى خریدارى شده بسیار ناچیز و غیرقابل اعتنا مى‌باشد . نكته دیگر آن كه ، بالفرض هم یهودیان به صورت كاملاً قانونى و بدون هیچ‌گونه فریب و نیرنگى درصد زیادى از زمین‌هاى فلسطینیان را خریدارى مى‌كردند ، باز هم داشتن املاك زیاد باعث مشروعیت آن رژیم نمى‌شد . زیرا اولاً یهودیان فلسطینى نسبت به سایر سكنه‌ى فلسطین در اقلیت هستند و ثانیا ، مردم فلسطین حتى عده كمى هم كه زمین به یهودیان فروختند ، هرگز حق تعیین سرنوشت خویش را به یهودیان نسپردند . به عبارت دیگر از جهت حقوقى و سیاسى ، حاكمیت قابل فروش نیست ، مالكیت خود را مى توان به دیگران منتقل كرد اما حاكمیت را نه . بر این اساس است كه از حكومت اسرائیل به عنوان رژیم غاصب نام برده مى‌شود . و بالآخره در مورد ادعاى صهیونیست ها براى اشغال و ماندن در فلسطین گفتنى است : رهبران سیاسى و فكرى صهیونیسم ، معتقدند كه تأسیس حكومت اسرائیل ، بنا به تحقق « وعده‌هاى الهى » براى بازگشت یهود به سرزمین موعود است . پایه اصلى استدلال و اعتقادآنها در مورد تعلق فلسطین به یهودیان بر اساس چند آیه از تورات است كه خطاب به حضرت ابراهیم و یعقوب گفته شده است . در عهد « عتیق » به ابراهیم ( ع ) وعده داده شده است كه « به ذریّت تو این زمین را مى‌بخشم » و نیز آمده است : « این زمین را از نهر عظیم ، یعنى ، فرات به نسل تو بخشیده‌ام » . در این باره مى‌توان گفت : . 1 تمامى این وعده‌ها به ابراهیم ( ع ) و نسل‌هاى آن حضرت داده شده است . بدیهى است كه یهودیان نسل منحصر به فرد حضرت ابراهیم نبودند بلكه اعراب نیز كه فرزندان اسماعیل و ابراهیم ( ع ) هستند از اعقاب ابراهیم بوده و مشمول وعده الهى مى‌شوند . . 2 در تورات اشاره شده كه اسماعیل نیز از اعقاب « تو » ( ابراهیم ) است . در واقع یهود و اعراب ، هر دو اعقاب ابراهیم به شمار مى‌روند ، زیرا اسماعیل جدّ پدرى اعراب و اسحاق ( پدر حضرت یعقوب ) جدّ پدرى یهودیان ، از فرزندان ابراهیم بودند . . 3 زمانى این وعده به ابراهیم داده شد كه « میثاق ختنه » در جریان بود ( قربانى كردن اسماعیل از سوى پدرش ابراهیم ) . در این زمان سرزمین كنعان ( فلسطین ) به عنوان ملك دائمى ، به ابراهیم ( ع ) و اعقاب او وعده داده شد . آن هنگام ، اسحاق فرزند دیگر ابراهیم ( ع ) متولد نشده بود . بنابراین ، یهودیان ( از اعقاب اسحاق ) ، نمى‌توانند مدعى حق انحصارى بر فلسطین شوند . . 4 نمى‌توان از نظر انسان‌شناسى ، ثابت كرد كه تمامى یهودیان كنونى ، اعقاب ابراهیم ( ع ) هستند . از این رو دلیلى ندارد كه همه یهودیان را ، وارثان وعده الهى در مورد فلسطین بدانیم . . 5 بسیارى از یهودیان صهیونیست ، معتقدند بازگشت به « صهیون و ارض موعود » ، یك فرایند روحى و معنوى است نه تشكیل مجدد حكومت اسرائیل . . 6 به نظر برخى از منتقدان یهودى صهیونیسم ، وعده‌هاى تورات در رابطه با بازگشت به « ارض موعود » تحقق یافته است زیرا یهودیان پس از تبعید به بابل ، به وسیله كورش ( پادشاه ایران ) آزاد شدند و مجددا به « یهودیه » بازگشتند و دیوارهاى « اورشلیم » را مجددا ساختند و معبد « هیكل سلیمان » را بازسازى كردند . در ادبیات یهود نیز ( عهد عتیق و جدید ) ، مسأله بازگشت دوباره ، هرگز پیش‌گویى نشده است . بر فرض صحّت چنین آیاتى در تورات ( با توجه به تحریف تورات در موارد متعددى ) و دلالت آنها بر چنین وعده‌اى از سوى خداوند ( آن هم در فلسطین كنونى و زمان حاضر ) به هیچ وجه سرزمین فلسطین حق انحصارى یهودیان نیست و مجوّزى براى تشكیل دولت نژادپرست اسرائیل و ظلم و تعدّى به حقوق مسلّم ساكنان اصلى این سرزمین نمى‌باشد . براى آگاهى بیشتر . ك : 1 - سیاست و حكومت رژیم صهیونیستى ، مؤسسه مطالعات فلسطینى ، انتشارات مركز اسناد انقلاب اسلامى ، 1377 2 - دولت فلسطین و شهرك‌هاى یهودى‌نشین ، عبد معروف ، ترجمه فرزاد ممدوحى ، نشر اطلاعات 3 - ارتباط صهیونیستى ، آلفرد . م . لیلیانتال ، ترجمه : سید ابوالقاسم حسینى ، نشر پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامى ، 1379 براى مطالعه بیشتر . ك : - ریشه‌هاى بحران در خاورمیانه ، حمید احمدى ، مؤسسه كیهان ، چاپ اول ، بهار 1369 ، ص . 2 - بررسى سیرتحول دولت در سرزمین فلسطین ، اسدالله رضایى ، نشر گنج معرفت ، چاپ اول ، بهار 1379 ، ص . 26 - تاریخ ادیان و مذاهب ، مبلغى آبادانى ، انتشارات حرّ ، چاپ دوم ، 1376 ، ص 575 - سرگذشت فلسطین ، نوشته اكرم زعیتز ، ترجمه هاشمى رفسنجانى - بازیگران روند صلح خاورمیانه - نبرد براى فلسطین - تاریخ اورشلیم و تاریخ معاصر كشورهاى عربى نوشته عده‌اى از نویسندگان و ترجمه دكتر محمد حسین روحانى . در ادامه به معرفى برخى سایت ها كه مى تواند در راستاى اهداف شما مفید باشد مى پر دازیم . این سایت ها داراى كتاب ها ، مقالات و پایان نامه هاى زیاد و مفید ، و جدید ترین مطالب پیرامون موضوعات مورد نیاز شما از قبیل : فلسطین ، صهیونیسم ، آرماگدون ، آخرالزمان ، و . . . مى باشد . از این رو توصیه مى شود حتما به این سایت ها مراجعه نمایید زیرا در تبیین و تعریف سیر مطالعاتى ، اولویتهاى طرح ، منابع مفید ، اساتید مجرب و . . . سرنوشت ساز خواهد بود : 1 - سایت باشگاه اندیشه {L= http://www.bashgah.net/ =L} و همچنین سایت كانون اندیشه جوان . 2 - مركز اطلاع رسانى فلسطین {L= http://www.palestine-persian.info/ =L} 3 - سایت موعود {L= http://www.mouood.com/=L} 4 - باشگاه مطالعاتى مطالعاتى و تحقیقاتى صهیونیسم {L= http://www.rasad.ir5 =L} - پایگاه خبرى - تحلیلى دانشجویان ایران {L=http://sharifnews.ir6 =L} - خبرگزارى مهر {L= http://www.mehrnews.ir7 =L} - سایت حوزه ، و . . . اما برخى منابع مهم در این زمینه عبارتند از : محاكمه صهیونیسم اسرائیل ، تاریخ یك ارتداد اسطوره‌هاى بنیانگذار سیاست اسرائیل روژه گارودى ، نیرنگ سازى صهیونیسم ، نفوذ صهیونیسم بر رسانه هاى خبرى و سازمانهاى بین المللى ، نفوذ صهیونیزم در مطبوعات ، نژادپرستى صهیونیسم ، چهره یهود در قرآن ، دنیا و یهود ، مسیح یهودى و فرجام جهان ، سیاست و حكومت رژیم صهیونیستى ، ارتباط صهیونیستى ، بررسى سیر تحول دولت در سرزمین فلسطین ، فلسطین از دید گاه امام خمینى ( ره ) ، و . . .
( 1 ) تاریخ یك ارتداد ، روژه گارودى ، ترجمه مجید شریف ، مؤسسه خدمات فرهنگى رسا ، چاپ دوم 1377 ، صص 198 - 194
( 2 ) به عنوان نمونه ، اتحادیه حقوق بشر اسرائیل فاش مى‌كند كه از 11 ژوئن 1967 تا 15 نوامبر 1969 بیش از 20000 خانه متعلق به اعراب ، در اسرائیل و در كرانه غربى رود اردن بادینا امیت ویران شده‌اند و در سال 1949 نیز دولت اشغالگر اسرائیل حدود 400 شهر و روستاى عرب‌نشین فلسطین را تخریب و به جاى آنها جنگل مصنوعى ایجاد كرد
( 3 ) بر این اساس ( دو سوم ) سرزمین‌هاى اعراب مصادره شد . . ك : بررسى سیر تحول دولت در سرزمین فلسطین ، اسدالله رضایى ، نشر گنج معرفت ، ص 31
( 4 ) همان ، ص 33 و حال آن كه در سال 1948 كه نیات شوم اسرائیل براى اعراب مشخص شده بود و اولین جنگ خونین اعراب و اسرائیل شكل گرفت ، هنوز فلسطینى‌ها مالك ( نود و هفت درصد ) از اراضى این كشور بودند.

---

منبع:پرسمان