تبیان، دستیار زندگی

تبیان «اعتقاد شیعه به امامت» را بررسی کرد

همزمان با آخرین جمعه ماه ربیع الثانی، وبسایت فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان در مقاله ای به بررسی اعتقاد شیعه به امامت پرداخت.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
نویسنده : هومن بهلولی
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
فدائیان امامت
به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، بخش اعتقادات شیعه موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این مقاله را بر اساس احکام اسلامی و روایات دینی تهیه و منتشر کرده است.
زهرا سیدی در این مقاله می نویسد:« شیعه معتقد است همان گونه که حکمت‏ خداوند ایجاب می‏ کند پیامبرانی برای هدایت انسان­ها بفرستد، حکمتش ایجاب می‏ کند که بعد از پیامبران در هر عصر و زمانی، امام و پیشوایی از سوی خدا برای هدایت انسان­ها وجود داشته باشد، تا شرایع انبیا و ادیان الهی را از تحریف و تغییر حفظ کنند، نیازهای هر زمان را روشن سازند و مردم را به سوی خدا و عمل به آیین پیامبران دعوت نمایند، در غیر این صورت هدف آفرینش انسان که تکامل و سعادت است عقیم می‏ ماند، بشر از راه هدایت ‏باز می‏ ماند، شرایع انبیاء ضایع می‏ گردد و مردم سرگردان می‏ شوند.به همین دلیل شیعه معتقد است بعد از پیامبر اسلام(ص) در هر عصر و زمانی امامی وجود داشته است، قرآن می­ فرماید:« یَأَیهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصدِقِینَ ای کسانی که ایمان آورده‏ اید!تقوای الهی پیشه کنید و با صادقان باشید».این آیه مخصوص به زمانی نیست و همراه بودن بی قید و شرط با صادقان، دلیل بر این است که در هر عصری امام معصومی وجود دارد که باید از او پیروی کرد، همان گونه که بسیاری از مفسران شیعه و اهل سنت، در تفسیر خود به آن اشاره کرده‏ اند.امامت تنها یک مقام حکومت ظاهری نیست، بلکه یک مقام بسیار والای معنوی و روحانی است و امام علاوه بر رهبری حکومت اسلامی، هدایت همه جانبه را در امر دین و دنیا بر عهده دارد؛ فکر و روح مردم را هدایت کرده و شریعت پیامبر اسلام (ص) را از هر گونه تحریف و تغییر پاسداری می‏ کند و به اهدافی که پیامبر (ص) برای آن مبعوث شد تحقق می‏ بخشد.امامت همان مقام والایی است که خداوند به ابراهیم خلیل، پس از پیمودن راه نبوت و رسالت و پیروزی در امتحانات متعدد بخشید، او نیز برای بعضی از فرزندان و دودمانش این مقام والا را از خداوند تقاضا نمود و به او جواب داده شد که هرگز ظالمان و گنهکاران به این مقام نمی‏ رسند.« وَ إِذِ ابْتَلی إِبْرَهِیمَ رَب ُّهُ بِکلِمَتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنی جَاعِلُک لِلنَّاسِ إِمَاماً قَالَ وَ مِن ذُرِّیَّتی قَالَ لا یَنَالُ عَهْدِی الظلِمِینَ * به یاد آور هنگامی را که پروردگار ابراهیم (ع) او را با امور گوناگون آزمود و او از عهده آزمایشهای الهی بطور کامل بر آمد، خدا فرمود من تو را امام مردم قرار دادم، ابراهیم عرض کرد:از دودمان من نیز امامانی قرار ده، خداوند فرمود: پیمان من (امامت) هرگز به ستمکاران نمی‏ رسد (و تنها نصیب معصومان از ذریه تو می‏ شود)!» بدیهی است ‏یک چنین مقامی در مساله حکومت ظاهری خلاصه نمی‏ شود و اگر امامت به صورتی که گفته شد تفسیر نشود آیه فوق مفهوم روشنی نخواهد داشت.با توجه به تعریفی که برای مساله امامت در بالا آمد به خوبی معلوم می‏ شود که رسیدن به این مقام، شرایط سنگینی دارد، هم از نظر تقوا (تقوایی در حد معصوم بودن از هر گونه گناه) و هم از نظر علم و دانش و احاطه به تمام معارف و دستورات دین و شناختن انسان­ها و نیازهای آن­ها در هر عصر و زمان و مکان (دقت کنید)، یعنی: امام باید معصوم از هر گناه و خطا باشد زیرا علاوه بر آنچه در تفسیر آیه بالا آمد، غیر معصوم نمی‏ تواند بطور کامل مورد اعتماد واقع شود و اصول و فروع دین را از او اخذ نمایند و به همین دلیل معتقدیم‏ "گفتار امام‏" همچون ‏"افعال‏" و "تقریر" او، حجت و دلیل شرعی است (منظور از "تقریر" آن است که در برابر او کاری انجام دهند و او با سکوت خود آن را امضا کند). امام باید نسبت ‏به تمام اصول و فروع اسلام و احکام و قوانین آن و معنی و تفسیر قرآن، آگاهی کامل داشته باشد و علم او نسبت ‏به آن علوم جنبه الهی دارد و از پیغمبر اسلام (ص) به او می‏ رسد و چنین علمی است که می‏ تواند بطور کامل مورد اعتماد مردم قرار گیرد و در فهم حقایق اسلام بر آن تکیه کرد. امام (و جانشین پیامبر) باید منصوص باشد، یعنی با تصریح و نص پیامبر (ص) و نیز تصریح هر امامی نسبت ‏به امام بعد، تعیین گردد »
متن کامل در نشانی https://www.tebyan.net/قابل مشاهده است.