آشنایی با اصطلاح اصولی حروف ایجادی
حروف ایجادی، مقابل حروف حکایی بوده و به حروفی گفته می‌شود که ایجاد نسبت می‌نماید؛ به این صورت که استعمال الفاظ این حروف، باعث ایجاد معانی آنها می‌گردد؛ معانیی که با قطع نظر از استعمال، هیچ گونه تقرر و ثبوتی ندارد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : دوشنبه 1396/10/25 ساعت 14:59
حروف ایجادی، مقابل حروف حکایی بوده و به حروفی گفته می‌شود که ایجاد نسبت می‌نماید؛ به این صورت که استعمال الفاظ این حروف، باعث ایجاد معانی آنها می‌گردد؛ معانیی که با قطع نظر از استعمال، هیچ گونه تقرر و ثبوتی ندارد.
توضیح
حروف حکایی، خصوصیت حکایت از واقعیتی را دارد که قبل از استعمال در ظرف مناسب خود تقرر و ثبوت داشته است؛ اما حروف ایجادی از هیچ واقعیتی حکایت نمی‌کند و در واقع، مطلبی وجود ندارد تا این حروف آیینه آن قرار گیرد، بلکه معانی به وسیله همین حروف ایجاد می‌شود، مانند ایجادی که در باب عقود و ایقاعات وجود دارد و با نفس عقد یا ایقاع، اثر آن، مثل ملکیت در بیع یا زوجیت در نکاح و یا جدایی در طلاق، تحقق پیدا می‌کند.
مثال
برای مثال، حرف تاکید «لام» در جمله «زید لقائم» نقش ایجاد تایید و تاکید نسبت به مضمون جمله را داشته و از چیزی حکایت نمی‌کند.
حروف قسم، ندا، تاکید، کاف خطاب و غیر آن از مصادیق حروف ایجادی می‌باشد، هر چند بعضی هم چون مرحوم « محقق نایینی » تمام حروف را ایجادی می‌دانند.
نکته
حروف ایجادی همانند حروف حکایی نیاز به تعلق و نسبت (نیاز به غیر) دارد؛ یعنی همان گونه که حروف حکایی اگر به تنهایی استعمال شود فاقد معنا بوده و معنا دار بودن آنها نیاز به تعلق و نسبت دارد، حروف ایجادی هم، دارای تعلق بوده و از استقلال بهره‌ای ندارد.
منبع: پایگاه اینترنتی ویکی فقه
