سلوک طلبگی در تبیان

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، بخش حوزه علمیه موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این مقالات را منتشر کرده است.
عبدالله فربود در مقاله ای با عنوان «جلوه مادی، شکوه معنوی» می نویسد:«با فراگیر شدن فرهنگ مادی در سده های اخیر،متفکرین مادی در شرق و غرب عالم تلاش نموده اند تا هنجارها و ارزش های فردی را بر مبنای اصول مادی گرایی طراحی نمایند. بر این اساس و با اشاعه حس منفعت پرستی و خودخواهی، هرکس به فکر توسعه حیطه تسلط خود کشیده شده، بدون اینکه کوچکترین دغدغه ای در رابطه با حق و باطل به ذهن و اندیشه خود راه دهد، در این شرایط دیگر مهم نیست که مایملک از کجا حاصل شده و یا در چه زمینه ای صرف می‌گردد،بلکه یگانه هدف این سبک زندگی! جلوه گری ظاهری و رخ نمایی مادی است.درقالب این فرهنگ منحط است که امروزه مشاهده می‌گردد مصرف گرایی به عنصر اصلی حیات اجتماعی در جوامع مختلف تبدیل گردیده است و تنوع طلبی در زندگی،به تمامی امور کشانده شده است؛ همه مصرف می‌کنند و بدور می ریزند، همه درپی ایجاد لذتی جدیدند و تنها جلوه های مادی حیات اجتماعی است که اهمیت می یابد.در این فرهنگ، اصالت با جسم انسان است و اثری از روح وجودنداشته و یا در حد روان تقلیل می یابد، بر اساس این نگاهِ انسان شناسانه، غایت حیات در این فرهنگ، بدست آوردن بیشترین لذت مادی در کنار کمترین درد و الم است.زندگی در این چارچوب، معنایی جز مصرف گرایی و دل بستن به حیات حیوانی نداشته و اهداف فرد، در غایات کوتاه مدت مادی خلاصه گردیده و از این منظر، فرش جای عرش را می گیرد.بنابراین، جلوه های مادی و جلوه گری های فردی و اجتماعی، عنصر اصلی تحریک کننده افراد برای تکاپو و تلاش است. در مقابل این فرهنگ منحط، می توان از اندیشه ای متعالی صحبت کرد که در آن، انسان به‌عنوان موجودی دو بعدی فرض می‌گردد که مرکب از روح و جسم است، طبیعتا وقتی انسان متشکل از جسم و روح بود، لذات هم باید بر اساس لحاظ کردن این دو ساحت تعریف گردند، مثلا لذات مادی انقدر ارزش دارند که به روح آسیب وارد نکنند و لذات روحانی باید ضمن ملاحظه وضعیت جسم تعریف شوند و از این روست که غایت زندگی در این فرهنگ، متفاوت از فرهنگ مادی است. با توجه به آنچه از مختصات فرهنگ الهی گفته شد، هر چند ظاهر و جلوه های بیرونی زندگی افراد نیز در چارچوب خود دارای ارزش و احترام است، اما آنچه از حسن ذاتی برخوردار است و انگیزه حرکت فرد در این فرهنگ را فراهم می آورد، شکوه معنوی و عظمتی است که روح انسان را فرا گرفته و او را از فرش جدا کرده و به عرش می رساند. ترویج و تبلیغ این فرهنگ متعالی، در دنیایی که افراد سعی می‌کنند با استفاده از اشیاء و پوشش و طبقه اجتماعی، برتری خانوادگی خود را به دیگران نشان بدهند و به تعبیر دیگر،افراد، اسیر اموالِ خود شده اند تا برتری خودشان را به دیگران بنمایانند و کمبودهایشان را جبران کنند، می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات جوامع امروزی باشد و بشر را از فروافتادن در پرتگاه سقوط و انحراف برهاند.تفاوت جلوه های مادی و شکوه معنوی را می توان در شرح حال بزرگان دین و مردان عرصه علم و عمل، در برخورد با سیاستمداران و پادشاهان روزگار خود بخوبی مشاهده نمود، که چگونه اذهان را متوجه خویش نموده و همه را به کرنش واداشته اند. »
متن کامل این مقاله در اینجا قابل مشاهده است.