سینا کیان پور در مستند اینستاگرامر تلاش کرده تا بخشی از تجربیات مجازی را با حضور برخی چهره های مشهور شبکه های اجتماعی که البته از ظرفیت این فضا در جهت فعالیت های اقتصادی و اجتماعی استفاده کرده اند را به تصویر بکشد.
یکی از مشکلات فرهنگی ما در همه بخشها این است که گاهی میخواهیم چرخ را از اول اختراع کنیم! سینمای ما نیز گاهی دچار این معضل میشود که باید بارها آن را برای سینماگران تعریف کرد و از ماهیت و کارکرد تصویری و دراماتیک آن سخن گفت؛اینکه سینما ابزار و رسانهای برای بیانیه صادر کردن، حرافی و فلسفهبافیهای ذهنی نیست.
تنگه ابوقریب را میتوان یک فیلم کالت در ژانر جنگ و دفاع مقدس دانست که بهواسطه برخی مؤلفههای خاصی که دارد از فیلمهای دیگر این ژانر متمایز شده و میتوان آن را نمونهای از یک فیلم جنگی ناب دانست.
«شعله ور» را به نوعی میتوان تداوم فرمی و زبان سینمایی حمید نعمت الله در «آرایش غلیظ» دانست که البته در اینجا منسجم و هویت مندتر شده و نمادپردازیهای فانتزی آن را ندارد.
«تنگه ابوقریب» آنقدر آشکارا جنگ را تصویرسازی کرده که مخاطب از شروع تا پایان ماجرا با قرار گرفتن در یک موقعیت واقعی، خود را وسط میدان جنگ میبیند و در آخر با دیدن ایستادگی و رشادتهای رزمندگانِ گردان عمار از این نبرد سربلند بیرون میآید. فیلم از امروز روی پرده سینما میرود.