امان از عشق و عاشقی های نوجوانی

نوجوانی دوره‌ای است که در آن دختران و پسران از لحاظ شناخت عاطفی، هیجانی اجتماعی و جهانی از کودکی به سوی بزرگسالی حرکت می‌کنند و به آن دوره شکل گیری هویت و الگوپذیری می‌گویند. نوجوانان در این دوران عاشق دوستی و رفاقتند و ترس از تنهایی، نوجوان را برمی‌انگیزد تا به سوی ارتباط با همسالان خود به صورت افراطی روی بیاورد و همبستگی گروهی در این دوره قوی‌تر از سایر مراحل زندگی است و اغلب به عنوان یک شاخص موفقیت برای بیشتر نوجوان‌ها محسوب می‌شود. گاهی شدت دوستی و وابستگی به حدی است که نوجوان خانواده خود را رها کرده و حتی حاضر است برای دوست خود جانش را فدا کند.

در این دوره از یک سو نیاز به تعلق داشتن، نوجوان را به سمت دوستی و گرایش به برقراری ارتباط و از سوی دیگر تغییرات بیولوژیکی و جنسی، نوجوان را به سمت جنس مخالف سوق می‌دهد و یکی از تمایلات نوجوان، ارتباط گرفتن با جنس مخالف است. نوجوان به مقتضای تغییرات فیزیکی و روانی جدیدش، بشدت نیاز به جنس مخالف را در خود احساس می‌کند و تمایل دارد با برقراری این ارتباط به آرامش برسد.

نوجوان در ارتباط با جنس مخالف تمایل به عاشق شدن دارد و در این دوره اغلب دو نوع عشق (عاطفی و شهوانی) را تجربه می‌کند. عشق عاطفی، محبتی پاک و به دور از جنبه‌های جنسی است و با تمجید و تحسین همراه است و عشق شهوانی رابطه‌ای است که همراه با روابط جنسی است. در این دوره برای هر دو جنس فشار زیادی از سوی همسالان برای برقراری ارتباط با جنس مخالف ایجاد می‌شود.

این علائم نشان‌دهنده ارتباط نوجوان شما با جنس مخالف است:

ـ پنهانکاری

ـ اضطراب و استرس

ـ دگرگونی‌های خلقی و رفتاری

ـ استفاده افراطی از وسایل ارتباطی (تلفن ‌همراه)

ـ تغییر در ظاهر و پوشش

ـ افت تحصیلی

ـ عوض شدن شبکه دوستان

ـ پنهانکاری در مسائل مالی

ـ بی‌نظمی در رفت وآمدها

آیا برقراری ارتباط در این سنین درست است؟
احتمالا در دسترس ترین پاسخ خانواده ها به این سوال این است که جلوی این حرکت را بگیرند. بعضی از خانواده ها این اتفاق را خط قرمز خانوادگی خود می دانند و با نوجوانی که ارتباط برقرار کرده، بدترین واکنش ها را نشان می دهند.
کلینیک های مشاوره و روانشناختی با دختران و پسران و نوجوانان مضطرب و نگرانی که به علت برقراری ارتباط سرکوب شده، اعتماد به نفس و آرامش خود را از دست داده اند، غریبه نیستند.
واقعیت این است که از لحاظ روانی و فیزیولوژیکی، خیلی عجیب نیست که در این سنین، نوجوانان تمایل به برقراری ارتباط عاطفی داشته باشند. یعنی بعد از شروع بلوغ و ترشح هورمون های جنسی در دختر و پسر، تمایلات دگرجنس خواهانه هم در آنها شکل می گیرد. نوعی نیاز به برقراری ارتباط عاطفی و هیجانی و نیز ارتباط جسمی. 
این یک فرآیند طبیعی است و تا قرن های متمادی انسان ها وقتی به سن بلوغ می رسیدند اقدام به برقراری ارتباط برای تشکیل زندگی مشترک می کرده اند؛ بنابراین اینکه نوجوانی تمایل به برقراری ارتباط داشته باشد یا عاشق شود یا در ذهنش به این موارد فکر کند، اصلا چیز عجیبی نیست. خیال تان را راحت کنم، به سلامت روان نوجوانی که به اینجور چیزها فکر نمی کند، باید شک کنید!

چه باید کرد ؟
- می بایست نسبت به احساس عشق، نگرش مثبت خود را نشان دهیم، ولی در مورد بی بند و باری های جنسی و خطرات آن گوشزد نموده و وی را آگاه کنیم. نوجوانانی که این اطلاعات را از والدین هم جنس خود می گیرند آگاهی و رفتار سالم تری را کسب می کنند تا آنانی که از دوستان خود کسب اطلاع می کنند.

- نوجوان بشدت نیازمند توجه و دیده شدن است؛ این امکان را از طروق دیگر به او بدهیم تا برای ارضا شدن این نیاز دست به انتخاب دوستی های ناسالم نزند. وی باید بداند از نظر چهره و فیزیک و همچنین توانایی‌های خاص خود مورد قبول والدین می باشد؛ به این صورت خودپنداره مثبتی از خود پیدا می کند.

- مشغول بودن بیشتر نوجوان در کلاس های ورزشی و هنری، گوش کردن به حرف ها و دردل های مختلف او، درک شرایطش، بیان داستان های نوجوانی خود، اطلاع از پیامدهای ناگوار دوستی ها و روابط ناسالم، ایجاد بسترهایی در رشد شناختی و هیجانی وی می نماید.

- کلاس های ورزشی کمک در تخلیه انرژی های زیاد نوجوان نموده و همزمان موجب تقویت اعتماد به نفس وی از طریق رشد مهارت ها و توانمندی ها در وی می شود. کلاس های هنری در تقویت، بروز و رشد بعد هیجانی نوجوان و ابراز احساس وی تاثیر خوبی دارند.

- هنگامی که متوجه ویژگی های ناسالم در دوست غیر همجنس او هستید مراقب باشید به طور آشکار در مورد دوست وی نظری مخالف ابراز ننمایید، و صرفا برخی از ویژگی های منفی دوستش را مطرح نمایید.

- چنانچه نوجوان مساله ازدواج را مطرح می کند، مخالفت خود را به طور شدید و با عصبانیت مطرح نکنید، بلکه او را متوجه کنید که به هیچ عنوان مخالف ازدواج او نیستید بلکه فقط شرایط ازدواج را در حال حاضر ندارد ولی می تواند مهیا کند و برای این کار نیاز به زمان، رشد مسئولیت پذیری در وی، اتمام تحصیلات و انتخاب شغل و… است. او را متوجه سازید که برای مهیا شدن شرایط به او کمک خواهید کرد. در بسیاری از موارد دیده شده است که خود نوجوان بعد از مدتی بدلایلی ارتباطش را قطع می کند.

-بعضی از خانواده ها تمام تلاش خود را می کنند که فرزند نوجوان شان را کنترل کنند. چک کردن گوشی، زیر و رو کردن وسایل شخصی اش برای پیدا کردن نشانه های خطر! یا پیگیری کردن کارهای روزمره زندگی نوجوان.
نوجوان ها متوجه این کنترل ها می شوند. آنها (و در کل همه انسان ها) نسبت به کنترل شدن حساس هستند. کنترل ارتباط را قطع می کند، اعتماد را از بین می برد و نوجوان را از خانه گریزان می کند. به حریم شخصی نوجوان احترام بگذارید ولی همیشه خود را برای شنیدن حرف های نوجوان تان درباره رابطه عاطفی اش آماده کنید.

- پذیرش تان را بالا ببرید.منظورم این نیست که هر اتفاقی افتاد با آغوش باز بپذیرید، نه؛ پذیرش یعنی اینکه آرامش خود را در مواجه شدن با برخی اتفاق های فرزندتان بالا ببرید. نوجوانی که با مسئله ای روبرو شده است، خود به اندازه کافی استرس و تنش دارد. بهتر است شما با آرامش تان، وضعیت روانی فرزندتان را بیشتر دچار تنش نکنید.
لزومی ندارد در آن لحظات شروع کنید به پیش بینی هایی که از این رابطه کرده بودید، اینکه این رابطه از اول اشتباه بوده است. جو حمایتی خانواده را به گونه ای پیش ببرید که فرزندتان به خانواده اعتماد کند. آنقدر پذیرش داشته باشید که نوجوان تان بتواند اتفاق های عجیبی که برایش افتاده را با شما در میان بگذارد. در واقع خانواده باید اولین حریم امن نوجوان باشد.

بیشتر بخوانید : عاشق پیشگی های نوجوانی عشق و عاشقی های زودهنگام

---

منابع :پرشین ایک تایمز/ ماهنامه سپیده دانایی /الو دکتر