تبیان، دستیار زندگی

حقایق انتظار در کلام آیت الله العظمی صافی

بدون معرفت امام(علیه السلام)، معرفت خدا فراهم نمی ‌شود

قرآن .... هشدار می‌ دهد که در هیچ شرایطی و در هر موقعیتی و هر چه اهل باطل و ظلم و زور غلبه کنند، عقب نشینی و رها کردن سنگر اخلاص و سعی و عمل جایز نیست؛ ضعف و سستی و ناامیدی در این قاموس انتظار و امید، وجود ندارد.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
امام زمان
در جهان معاصر، جهان ترقّی فنون و صنایع، جهان ارتباطات، جهان آگاهی ‌هایی از ذرّات و مخلوقات مادّی کوچکتر از ذرّه تا بزرگترین کرات موجود، در فضایی که وسعت و بعد آن را بشر تا حد میلیارد ها سال نوری کشف کرده است، جهانی که هر بخش کوچک و بزرگ و هر موجود مرئی و نامرئی و هر انسان و حیوان و هر درخت و برگ درخت و هر شکوفه و میوه و سنگ و سنگ ریزه و هر کوه و معدن و اقیانوس و دریا و رودخانه و هر جاندار دریائی و آسمانی و زمینی آن، خود جهانی بزرگ و حاوی خواصّ و عجایب و آیات بسیار است؛ در چنین جهانی که قلم بشر از توصیف واقعی آنان ناتوان است و شمار و عدد حروف و کلمات بی ‌حد و حصر آن را که کتاب تکوین و کتاب خلقت است، خالق قادر عالم آن چنین توصیف فرموده است: (قُلْ لَوْ کَانَ الْبَحْرُ مِدَادًا لِکَلِمَاتِ رَبِّی لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَنْ تَنْفَدَ کَلِمَاتُ رَبِّی وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَدًا)(۱) در چنین جهانی که بشر، مشکلات بسیار و بسیاری را که از دیر باز و روزگاران کهن لاینحل باقی مانده بود به نیروی علم و تحقیق و استعداد خداداد خود حل نموده است و از سوی دیگر به ابزار های خطرناک کشتار های جمعی و ویرانگر که او را تهدید می‌ کند دست یافته، به جای اینکه سکون خاطر، آرامش قلب، اطمینان به آینده، علاقه به ادامه زندگی و بقا و حیات در او بیشتر شود، این علائق و احساسات عالی در او ضعیف می‌ شود و چنین جلوه می‌ کند که رو به زوال است و به جای اینکه نور امید در باطن او روشن تر و پر فروغ‌ تر شود به خاموشی گراییده است. تفسیر های نومید کننده از حیات و مکتب‌ های مادی این دستگاه عظیم و این خود انسان و این همه نشانه ‌ها و آیات و اسرار بی ‌شماری که در آن است، همه را پوچ و پوک جلوه می‌ دهند و جامعه انسانیت را با خطر بی ‌قیدی و بی ‌میلیِ جوانان و نسل آینده به حیات مواجه ساخته است و در این میان بی ‌عدالتی‌ ها و ظلم‌ ها و استکبار و استضعاف اقویا و دولت ‌های بزرگ و به اصطلاح ابر قدرت و بازی ‌های سیاسی و اقتصادی آن ها و وقوع بخش بزرگ جامعه چند بشر در زیر خط فقر و فشار های گوناگون و صرف صد ها میلیارد در راه تسلیحات و ده‌ ها و صد ها عوامل دیگر نیز کمک نموده و مخصوصاً بشر را از این نظاماتی که بر معنویات اتکا ندارند، مأیوس می ‌نماید و خلاصه نسل جوان را به مواد مخدر و سرگرمی‌ های غافل کننده گرایش داده است؛ تبلیغات زهراگین روزنامه‌ ها و مجلات و صدا ها و سیما ها و برنامه ‌هایی که عرضه می‌ شود، همه این یأس و نومیدی را تقویت کرده و شعور انسانی را تخدیر نموده و فضایل و مکارم انسانیت و رحم و عاطفه و عدالت را بی قدر و اهمیت می‌ نمایند. با تمام پیشرفت ‌های صناعی و با همه آشنائی ‌هایی که به ظاهر فراهم است، امید بشر به حیات و آرامش باطن کمتر شده و رو به افول گذارده است و دلیل آن همین پناهندگی او به اعتیاد و مواد مخدر است که نسل آینده را بدتر از ایدز تهدید می‌ نماید.

اطمینان و آرامش در ادیان الهی
یکی از امتیازات بزرگ ادیان الهی، اطمینان و آرامشی است که در دل‌ ها ایجاد می‌ کند و همه را به آینده خوب‌ تر و کمال بیشتر امیدوار می‌ سازند. دین اسلام این خصیصه را در حد اعلی تبلیغ کرده و بشر را به آینده امیدوار نموده، و عوامل یأس و نا امیدی را از بین می ‌برد؛ و برای حیات و مصیبات و زحماتی که بشر با آن دست به گریبان است، تفسیر درست نموده و همه را در مسیر تعالی و ترقی و کمال او معرفی می ‌نماید؛ صدای روح بخش و دل نواز: «لا تقنطوا من رحمة الله»(۲) «و لاتیأسوا من روح الله»(۳) قرآن کریم هر مسلمان مؤمن را با نشاط، امیدوار، آینده نگر و مقاوم می‌ سازد و این قرآن و هدایت قرآن است که در یک آیه مثل: «کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتَالُ وَ هُوَ کُرْهٌ لَکُمْ وَ عَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَ اللهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» (۴) به انسان چنان روحیه می‌ دهد که در مواقف بسیار خطرناک و پویا و پیشتاز جلو می‌ رود. اعاده حیثیت بشر معاصر در بازگشت به دین و معارف الهی و هدایت‌ های قرآنی است. چنان که همه می‌ دانند یکی از بشارت ‌های امید بخش که همه ادیان الهی و بلکه سائر ادیان هم بر آن اتفاق دارند، بشارت و مژده به دوره استقرار عدل جهانی و حکومت واحد همگانی است؛ حکومت مسؤلان و مدیران شایسته و صالح، حکومت عباد الله، و جامعه عباد الله، حکومتی که رهبر آن پاک ترین فرد انسانی، صالح ترین عباد الله و مؤید من عند الله و بقیة الله و خلف و وارث برگزیده انبیاء الله و اولیاء الله است.

حکومت حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، موعود انبیاء است
دوره و عصری که برکات و نعمت ‌های ظاهریه و باطنیه همه را شامل باشد و فقر و زیردستی و زیردستی در آن نباشد، همه جا معمور و همه خادم و مخدوم باشند و خلاصه حکومت حضرت مهدی، موعود انبیاء، قائم آل محمّد صلوات الله علیهم اجمعین، حکومت صاحب الأمر و صاحب الزمان، حکومت آن که «یملأ الله به الأرض علماً و قسطاً و عدلاً بعد ما ملئت جهلاً و ظلماً و جوراً»(۵) حکومتی که کتاب ‌های آسمانی تورات و انجیل و زبور و قرآن مجید این، برهان بزرگ و باقی و جاودان حقّانیت رسالت همه پیغمبران، انسان ‌ها را به آن بشارت داده و امیدوار نموده‌ اند. حکومتی که صد ها آیات قرآن را تفسیر می‌ کند و آیاتی مثل «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا، إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا» (۶)،  «وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا» (۷)، «وَعَدَ اللهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ...» (۸) را حتمی و قطعی اعلام می‌ نماید، همه باید به این آینده امیدوار باشند و در انتظار آن دوره و آن عصر و آن ظهور کامل حق و عدل باشند و برای آن عمل کنند و حیات خود و همه انسان ‌ها را برای آن معانی بزرگ و هدف‌ های ارزشمند بدانند. این ایمان که «الذین یؤمنون بالغیب» (۹) بدان تفسیر شده، بسیار عالی و قوت بخش و تحرّک آفرین و کوشش زا و تلاش افزاست. مثل این آیه «وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الأرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ» (۱۰) در آیات قرآن که همه نور و شفاء است، نورانیت خاص خود را دارد و هشدار می‌ دهد که در هیچ شرایطی و در هر موقعیتی و هر چه اهل باطل و ظلم و زور غلبه کنند، عقب نشینی و رها کردن سنگر اخلاص و سعی و عمل جایز نیست، ضعف و سستی و نا امیدی در این قاموس انتظار و امید، وجود ندارد. مثل این روایت «لو لم یبق من الدّنیا الّا یوم واحد لطوّل الله ذلک الیوم حتی یبعثَ فیه رجلاً من أمّتی و من أهل بیتی یواطئ اسمه اسمی یملأ الأرض قسطاً و عدلاً کما ملئت جوراً و ظلماً» (۱۱) را که در کمال تأکید، بشر را امیدوار می‌ کند و آن آینده را محقّق الوقوع اعلام می‌ نماید، باید همیشه برابر چشم انسان ‌های فعال، انسان ‌های مبارز، انسان ‌های جهادگر و انسان‌ های پیشرو باشد.
در بین سخنان پر معنی و جذاب، نوشته ‌ها و رساله ‌ها و کتاب ‌هایی که برای هدایت بشر و قوت روح و مقاومت در برابر سختی ‌ها و برای ثبات و استقامت و پایداری او نوشته شده، سخنانی که پیرامون این آینده نورانی و آن شخصیت بی‌ مانند خدایی باشد و دل ‌ها را به سوی او متوجه نماید، جلوه و جذابیت و دلربایی خاص خود را دارد و همه چون خود را نا امید و در های فرج و امید را بسته می ‌بینند و نقطه اتکایی در پیرامون خود نمی‌ یابند، می‌ خواهند از او بشنوند و از آن روزگار رهایی و خلاص یاد کنند، این کتاب ‌ها را می‌ خوانند، ورق می‌ زنند، گریه می‌ کنند، ناله سر می‌ دهند و الغوث و الامان می‌ گویند.
به مکان ‌ها و مقاماتی که به آن عزیز خدا انتساب دارد، علاقه ویژه نشان می‌ دهند. در بین اشعار، اشعاری که این شور و شوق و امید آن ها را زیاد کند، دل پذیرتر است. معنا و درسی که از مثل این اشعار می‌ گیرند، به نشاط و امید آن ها می ‌افزاید.
باید این مکتب به بشر، به زن، به مرد، به جوان، به سالمند، به همه تبلیغ شود، همه را باید امیدوار نمود تا فرهنگ انتظار، عمومی و همگانی باشد و ریشه یأس و نا امیدی و خودکشی و بی ‌تفاوتی و سیر قهقرائی و سستی و گرفتاری به مواد مخدر و ملاهی و مناهی خشکانده شود.
باید همه بدانند و باور کنند که تاریکی ‌ها بر طرف می ‌شود، بحکم «و یأبی الله الا أن یتمّ نوره»(۱۲) نور حقایق نور اسلام نور ایمان، نور عدل، و نور علم و معرفت کامل و سراسر جهان را فرا می‌ گیرد.
در احادیث شریفه است: «انتظار الفرج من أفضل العمل» (۱۳). «أفضل جهاد أمّتی انتظار الفرج»(۱۴)
این انتظار امّید است، نیرو بخش است، حیات و نشاط و جهاد است، خمودی و خاموشی و افسردگی و ضعف و کم کاری و بیچارگی و سستی نیست. عمل برای خدا برای اعلای کلمة الله برای خیر و آسایش عبادالله و سیر الی الله است.
امروز جامعه ما جوانان ما، همه ما، به آشنایی به این مکتب به دیدن این مدرسه الهی محتاجیم، باید معرفت خود را به امام زمان و ولی دوران کامل و کامل تر کنیم.
پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می‌ فرماید: «مَن مَاتَ وَ لَم یَعرِف إمام زَمانِه مَاتَ میتةً جاهلیةً» (۱۵) و در حدیث دیگر است: «فَلیَمُت إن شاء یَهودیّاً و إن شاء نَصرانیاً».
این تأکید بسیار هشدار دهنده است، باید امام زمان را بشناسیم، آیات و روایاتی را که مربوط به آن حضرت است بخوانیم، مطرح کنیم، در منابر، در سخنرانی ‌ها و در مقالات این مقوله را شرح و بسط دهیم. راجع به غیبت آن حضرت و خصوصیات این عصر و امتحانات و برنامه‌ هایی که هست و تخلیص و تمحیصی که پیش می‌ آید آگاه باشیم. باید در حد توان به مقاصد آن حضرت آشنا شویم. از صد ها کتاب که از پیش از ولادت آن حضرت تا زمان ما نوشته شده بهره بگیریم.
در حدیث است که از حضرت سید الشهداء امام حسین علیه السلام سؤال شد: «یابن رسول الله بأبی أنت و أمّی فما معرفة الله» معرفت خدا چیست؟. یعنی به چه کامل می‌ شود. حضرت فرمود: «معرفة أهل کلّ زمان امامهم الذی یحب علیهم طاعته»(۱۶)، معرفت اهل هر زمان و عصر به امامشان معرفة الله است، چون بدون معرفت امام معرفت خدا چنان که سزاوار است فراهم نمی ‌شود. «بکم عبدالله و بکم عرف الله» باید این فرهنگ امام شناسی که تکمیل خداشناسی پیغمبر شناسی اسلام شناسی است در جامعه هر چه بیشتر ترویج شود.

ــــــــــــــــــ
پی‌نوشت‌ها:
۱. بگو: «اگر دریاها برای (نوشتن) کلمات پروردگارم مرکب شود، دریا ها پایان می‌گیرد. پیش از آنکه کلمات پروردگارم پایان یابد؛ هر چند همانند آن (دریاها) را کمک آن قرار دهیم!»/سوره الکهف،آیه ۱۰۹.
۲. از رحمت خداوند نومید نشوید./سوره الزمر،آیه ۵۳.
۳. و از رحمت خدا مأیوس نشوید./سوره یوسف،آیه ۸۷.
۴. جهاد در راه خدا، بر شما مقرر شد؛ در حالی که برایتان ناخوشایند است. چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیر شما در آن است. و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شر شما در آن است. و خدا می‌داند، و شما نمی‌دانید./سوره البقرة،آیه ۲۱۶.
۵. إقبال الأعمال، ج‏۲، ص۷۰۴.
۶. به یقین با (هر) سختی آسانی است! (آری) مسلما با (هر) سختی آسانی است./سوره الشرح،آیه ۵و۶.
۷. ما می‌خواهیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم!/سوره القصص،آیه ۵.
۸. خداوند، به آنها که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، وعده آمرزش و پاداش عظیمی داده است./سوره المائدة، آیه ۹.
۹. (پرهیزکاران) کسانی هستند که به غیب [آنچه از حس پوشیده و پنهان است‌] ایمان می‌آورند؛ و نماز را برپا می‌دارند؛ و از تمام نعمتها و مواهبی که به آنان روزی داده‌ایم، انفاق می‌کنند./سوره البقرة، آیه ۳.
۱۰. در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد!»/ سوره الأنبیاء،آیه ۱۰۵.
۱۱. بحار الأنوار، ج‏۳۶، ص۳۴۰، باب نصوص الرسول صلی الله علیه و آله علیهم علیهم السلام.
۱۲. بحار الأنوار، ج‏۲۳، ص۳۲۰، باب أنهم أنوار الله و تأویل آیات النور فیهم علیهم السلام.
۱۳. حلیة الأبرار فی أحوال محمد و آله الأطهار علیهم السلام، ج‏۴، ص۱۴، الباب الثانی فی علة تسمیته علیه السلام بالصادق.
۱۴. بحار الأنوار، ج‏۷۴، ص۱۴۱، باب ما جمع من مفردات کلمات الرسول صلی الله علیه و آله و جوامع کلمه.
۱۵. الکافی، ج‏۱، ص۳۷۶، باب من مات و لیس له إمام من أئمة الهدى  ...
۱۶. علل الشرائع، ج‏۱، ص۹، باب علة خلق الخلق و اختلاف أحوالهم  ... 


منبع: پایگاه اینترنتی بلاغ