برتری زنان بر مردان- بقره آیه228

 دیدگاه دین درباره برابری زن و مرد؛
دین مبین اسلام به عنوان آخرین و كاملترین دین بشر، به همه ابعاد مادی و معنوی و همه جنبه­های روح و جسم انسان توجه ویژه داشته است. یكی از همین موارد بیان برابری حقوق زن و مرد و تاكید بر تساوی و نه تشابه حقوق این دو بر محور عدالت است. درواقع اسلام برای تحقق عدالت حقیقی به ویژگی­های فطری و ذاتی هر دو جنس مرد و زن به طور مجزا توجه دارد و بر مبنای میزان توانایی هریك، حقوق و تكالیفی برای آنها وضع نموده است تا راه سعادت و كمال را در كنار هم بپیمایند. هنگامی كه از اختلافات فطری و طبیعی زن و مرد سخن می­رود نباید آنرا به عنوان نقص زن و كمال مرد و چیزی كه موجب یك سلسله برخورداریها برای مرد و یك سلسله محرومیتها برای زن است تلقی كرد نقص و كمال مطرح نیست، دستگاه آفرینش نخواسته یكی را كامل و دیگری را ناقص، یكی را برخوردار و دیگری را محروم و مغبون بیافریند. اتفاقاً قضیه برعكس است، عدم توجه به وضع طبیعی و فطری زن بیشتر موجب پایمال شدن حقوق او می­گردد. اگر مرد در برابر زن جبهه ببندد و بگوید تو یكی و من یكی، كارها، مسؤولیتها، بهره ها، پاداشها، كیفرها همه باید متشابه و همشكل باشد، در كارهای سخت و سنگین باید با من شریك باشی، به فراخور نیروی كارت مزد بگیری، توقع احترام و حمایت از من نداشته باشی، تمام هزینه زندگیت را خودت بر عهده بگیری، در هزینه فرزندان با من شركت كنی، در مقابل خطرها خودت، از خودت دفاع كنی، به همان اندازه كه من برای تو خرج می­كنم تو باید برای من خرج كنی و . . . در این وقت است كه كلاه زن، سخت پس معركه است. زیرا زن بالطبع نیروی كار و تولیدش از مرد كمتر است و استهلاك ثروتش بیشتر، به علاوه بیماری ماهانه، ناراحتی ایام بارداری، سختیهای وضع حمل و حضانت كودك شیرخوار، زن را در وضعی قرار می­دهد كه به حمایت مرد و تعهداتی كمتر و حقوقی بیشتر نیازمند است. اختصاص به انسان ندارد همه جاندارانی كه به صورت زوج زندگی می­كنند چنینند، در همه این نوع جانداران، جنس نر به حكم غریزه به حمایت جنس ماده برمی­خیزد. در نظر گرفتن وضع طبیعی و فطری هر یك از زن و مرد، با توجه به تساوی آنها در انسان بودن و حقوق مشترك انسانها، زن را در وضع بسیار مناسبی قرار می­دهد كه نه شخصش كوبیده شود و نه شخصیتش. آزادی و برابری آنگاه سود می­بخشد كه هیچ كدام از مدار و مسیر طبیعی و فطری خویش خارج نگردند. قرآن كریم به اتفاق دوست و دشمن، احیا كننده حقوق زن است. مخالفان، لااقل این اندازه اعتراف دارند كه قرآن در عصر نزولش گامهای بلندی به سود زن و حقوق انسانی او برداشت. ولی قرآن هرگز به نام احیای زن به عنوان انسان و شریك مرد در انسانیت و حقوق انسانی، زن بودن زن و مرد بودن مرد را به فراموشی نسپرد. به عبارت دیگر، قرآن زن را همانگونه دید كه در طبیعت هست. از اینرو هماهنگی كامل میان فرمانهای قرآن و فرمانهای طبیعت برقرار است. زن در قرآن همان زن در طبیعت است. این دو كتاب بزرگ الهی یكی تكوینی و دیگری تدوینی با یكدیگر منطبقند. ادعای ما اینست كه عدم تشابه حقوق زن و مرد در حدودی كه طبیعت زن و مرد را در وضع نامشابهی قرار داده است هم با عدالت و حقوق فطری بهتر تطبیق می­كند، هم سعادت خانوادگی را بهتر تأمین می­نماید، و هم اجتماع را بهتر به جلو می برد. مساله این است كه ما مدعی هستیم كه لازمه عدالت و حقوق فطری و انسانی زن و مرد عدم تشابه آنها در پاره ای از حقوق است.
كمیت غیر از كیفیت است، برابری غیر از یكنواختی است. آنچه مسلم است این است كه اسلام حقوق یك جور و یك نواختی برای زن و مرد قائل نشده است. ولی اسلام هرگز امتیاز و ترجیح حقوقی برای مردان نسبت به زنان قائل نیست، اسلام اصل مساوات انسانها را درباره زن و مرد نیز رعایت كرده است. اسلام با تساوی حقوق زن و مرد مخالف نیست، با تشابه حقوق آنها مخالف است. كلمه تساوی و مساوات چون مفهوم برابری و عدم امتیاز در آنها گنجانیده شده است جنبه تقدس پیدا كرده اند، جاذبه دارند، احترام شنونده را جلب می­كنند، خصوصا اگر با كلمه حقوق توأم گردند.
آنچه مسلم است اینست كه اسلام در همه جا برای زن و مرد حقوق مشابهی وضع نكرده است، همچنانكه در همه موارد برای آنها تكالیف و مجازاتهای مشابهی نیز وضع نكرده است، اما آیا مجموع حقوقی كه برای زن قرار داده ارزش كمتری دارد از آنچه برای مردان قرار داده ؟ البته خیر.

---

منبع : پرسمان/ حقوق زن