اینكه گفته می شود مرد از دامان زن به معراج رفته است دقیقا از كجا آمده است و به چه معناست؟
این سخن از بیانات حکیمانه امام خمینی رحمه الله علیه است که بر اساس برداشت هوشمندانه ایشان از آیات و روایات استنباط گردیده است. اگر دوست دارید سر این برداشت لطیف و دقیق را بدانید جواب تفصیلی را مطالعه کنید.
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : چهارشنبه 1396/10/13 ساعت 10:57
(قالَ النبی (صلى الله علیه وآله وسلم) ما مِنْ بِناء فِی الاِْسْلامِ أَحَبِّ إِلى اللِّهِ مِنَ التَزْویجِ؛ پیامبر مکرم اسلام فرمودند: هیچ بنائى در اسلام نزد خداوند محبوبتر از ازدواج نیست). با ازدواج و قرار گرفتن در قالب خانواده نیمی از راه معراج بشری و رسیدن به سعادت طی شده است (قالَ(صلى الله علیه وآله وسلم) مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أُعْطِیَ نِصفَ السَّعادَةِ؛ رسول خدا فرمودند: هر كس ازدواج كند نیمى از سعادت را به دست آورده).
مانیفیست زندگی و سعادت در اسلام بر این اصل استوار است که قرار گرفتن در نهاد خانواده ای شایسته، هم فرد انسان و هم جامعه بشری را به کمال و سعادت نزدیک می نماید و زمینه معراج حقیقی و لذت ابدی انسان را در دنیا و آخرت مهیا می کند. اما باید توجه داشت که مهمترین رکن این بنای رکین سعادت ، وجود مقدس و عروج دهنده زن در نقش مادری و همسری است. بهشت ، سعادت و معراج حقیقی ایمان آورندگان به خدا و برنامه سعادت بخش اسلام ، از طرفی در زیر قدم های مدبرانه ، دلسوزانه و تربیت تاثیر گذار و با اهمیت زن در نقش مادر نهفته است (قال النبی ص: الجنه تحت اقدام الامهات ؛ بهشت زیر پای مادران است) و از طرف دیگر نقش همسری زن در حقیقت مجاهده ای مستمر در جهت عروج و تعالی تک تک افراد خانواده و به تبع آن جامعه خواهد بود.(جهاد المرئه حسن التبعل).
زن در نقش همسر مدیر و مدبر و بزرگ خانه و خانواده و هدایت کننده و گرمابخش امور داخلی خانه و نهاد زیربنایی خانواده است. (المرئه سیده بیتها؛ زن بزرگ خانه است). از این روست که امام صادق علیه السلام می فرماید( اکثر الخیر فی النساء؛ منشا بیشترین خوبی ها زنان هستند).
خلاصه آنکه ؛ از دامان زن تک تک افراد جامعه بشری به معراج می روند. زنی که در جایگاه حقیقی و صحیح خود در قالب مادری مهربان و همسری توانا و تربیت گر به جهاد می پردازد. از این جهاد زن است که بشر به معراج می رود.
بر این اساس معیار ارزشمندی و بی ارزشی یک موجود ، مناصب اجتماعی و دنیوی ، مثل ریاست و مرجعیت و... نیست، بلکه تنها معیار ارزشمندی رعایت تقوی و عبودیت و بندگی خداوند متعال است. در یکی از داستان هایی که حضرت موسی از خداوند طلب کرده بود بهترین انسان را به او بشناساند، خداوند متعال فلان پیامبر یا امام یا مرجع تقلید یا عابد و زاهد را مصداق بهترین بنده اش معرفی نکرد بلکه به موسی گفت فلان پیرزن علیل و نابینایی که در فلان بیابان زندگی می کند و اطاعت و بندگی مرا انجام می دهد و به من توکل دارد ، ارزشمند ترین انسان نزد من است. بنابر این آنچه باعث ارزشمندی یک موجود می شود مقام ومنصب او نیست بلکه ، میزان عبودیت و بندگی خدا و شکرگزاری نعمت های الهی نسبت به آنچه به او داده است. (محمد رضا کدخدایی)
منبع : پرسمان/ حقوق زن
این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .
