سن ازدواج دختر-سن مناسب ازدواج

 یكى از برجسته ترین ویژگى هاى احكام اسلامى آن است كه هیج نیاز و غریزه اى را بى پاسخ نگذاشته است و زمینه تأمین آن را به بهترین صورت فراهم كرده است. اسلام در اولین فرصتى كه دختر و پسر تمایل جنسى را احساس مى كنند و از نظر جنسى آماده آمیزش با جنس مخالف مى شوند، امكان برآورده شدن معقول این تمایلات را توصیه كرده است.
در روایتى از رسول مكرم اسلام صلى الله علیه وآله ملاك سن ازدواج در ضمن تشبیه زیبایى ارائه مى گردد: «إِنَّ الْأَبْكَارَ بِمَنْزِلَةِ الثَّمَرِ عَلَى الشَّجَرِ إِذَا أَدْرَكَ ثِمَارُهَا فَلَمْ تُجْتَنَ أَفْسَدَتْهُ الشَّمْسُ وَ نَثَرَتْهُ الرِّیَاحُ وَ كَذَلِكَ الْأَبْكَارُ إِذَا أَدْرَكْنَ مَا یُدْرِكُ النِّسَاءُ فَلَیْسَ لَهُنَّ دَوَاءٌ إِلَّا الْبُعُولَةُ وَ إِلَّا لَمْ یُؤْمَنْ عَلَیْهِنَّ الْفَسَادُ لِأَنَّهُنَّ بَشَر»؛ وسائل الشیعة، ج 23، 61/20 باب استحباب تعجیل تزویج البنت عند بلوغها و تحصینها بالزوج ... . . ص: 61.؛ «دوشیزگان مانند میوه بر درخت هستند زمانى كه برسند باید آنان را چید وگرنه حرارت خورشید و وزش بادها تباهشان مى كند، زمانى كه دوشیزگان آنچه را كه زنان «از غریزه جنسى» درك مى كنند حس كنند دوایى جز شوهر كردن ندارند و در غیر این صورت فاسد و آلوده مى شوند زیرا آنها نیز بشر هستند».
در روایت فوق سن خاصى براى ازدواج تصریح نشده است بلكه بهترین زمان براى ازدواج زمانى است كه دختر تمایلات جنسى زنانه را درك مى كند. البته در اسلام سفارشات زیادى به خانواده ها و مسئولان فرهنگى جامعه شده است كه از بلوغ جنسى زودرس دختر و پسر جلوگیرى شود. به این منظور به پدر و مادر سفارش شده كه در زمان نزدیكى حتى صداى نفس آنان به فرزند خوابیده آنها نرسد، دختران بعد از 6 سالگى بوسیده نشوند، حتى پدر بعد از 6 سالگى زیر گلو و لبان دختر خود را نبوسد، فرزندان بالاى 6 سال زیر یك لحاف نخوابند، دختران اسب سوارى نكنند...حلیةالمتقین، علامه مجلسى، فصل آداب نكاح و آداب تربیت فرزندان.
امّا هرگاه بلوغ جنسى حاصل شد بایستى زمینه پاسخگویى شایسته و بایسته آن كه ازدواج است مهیا شود.
جاى این سئوال باقى مى ماند كه امروزه برخلاف زمان هاى گذشته، دختران در سن بلوغ جنسى صلاحیت و آمادگى مدیریت داخلى یك خانواده و فرزنددارى را ندارند با این احوال وظیفه چیست؟
در پاسخ باید گفت كه ازدواج كاركردهاى متفاوتى دارد. ازدواج همواره ملازم با تشكیل خانواده مستقل و فرزندآورى و فرزنددارى نیست. مى توان به جاى اینكه نسبت به ارتباطات فرزندان سهل انگار باشیم زمینه ازدواج آنان توسط خانواده هایشان را فراهم كنیم. عروس و داماد نوجوان را تحت تربیت و پشتیبانى خانواده قرار دهیم تا با مرور زمان براى اداره مستقل خانواده و تربیت فرزندان به بلوغ و رشد فكرى لازم برسند. این همان سنّت حسنه اى است كه در گذشته نیز مرسوم بوده است. عروس و داماد چندین سال بعد از ازدواج زیر نظر پدر و مادر زندگى مى كردند. یا اینكه هركدام از دختر و پسر تحت سرپرستى پدر و مادر خود بوده و در عین حال زمینه ارضاى جنسى و عاطفى براى عروس و داماد مهیا باشد.
علاوه بر این توصیه به ازدواج در زمان بلوغ جنسى، در واقع توصیه به تهیه مقدمات و فراهم سازى شرایط آن نیز مى باشد از جمله اینكه پدر و مادر، به ویژه مادران موظفند شوهردارى، خانه دارى و تربیت فرزند را به دختران خود بیاموزند.

---

منبع : پرسمان/ حقوق زن