خوانندگی زنان
صدای خوب زن یك نعمت است. چرا در اسلام برای آن محدودیت قراد داده شده است؟
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : سه شنبه 1396/10/12 ساعت 11:19
خوانندگی زنان
انسانها در نهاد خویش به صداى خوش میل دارند و گوش دادن آن نیز موجب تلطیف روح انسان مىشود. اما گاهى همین نعمت خدادادى مفاسدى را به همراه دارد. بدیهى است كه در چنین مواردى خواندن یا گوش دادن آن نه تنها مطلوب نیست بلكه حرمت هم خواهد داشت. صداى زیباى زنان، براى مردان انگیزش شهوانى داشته و مفاسدى را به دنبال خواهد داشت. بدیهى است كه در چنین موردى براى جلوگیرى از مفاسد و در واقع جلوگیرى از سوء استفاده از این نعمت در اسلام، محدودیتهایى وضع شده است. پس این محدودیتها نه تنها خلاف عقل نیست بلكه كاملاً مطابق عقل است؛ زیرا از نعمت داده شده، استفاده صحیح نمىشود و در جهت خلاف حكمت از آن بهره گرفته مىشود.
شایان توجه است كه در حرمت موسیقى، ترانههاى غنایى و طربانگیز و لهوى، میان زن و مرد تفاوتى نیست. آهنگ بیان كلمات نیز مهم است؛ لذا اگر قرآن را نیز به شكل غنا و طربانگیز بخوانند حرام است.
البته صداى مردان با زنان تفاوت دارد، صداى مردان به طور مشخص از صداى زنان بمتر است و صداى زنان مهیّج است. مردان از سه سطح تقابلى، زیر و بمى آهنگى برخوردارند، در حالى كه زنان داراى چهار سطحاند و این خود سبب مىشود كه به راحتى احساسات و عواطف گوناگون را ابراز و دیگران را تحت تأثیر قرار دهند.سید هادى حسینى، فصلنامه كتاب نقد، ش 17، ص 168
از آنجا كه آستانه دید و شنوایى مردان به جنس مخالف حسّاس است؛ از این رو محدودیتهاى شدیدترى در خواندن و حتى صحبت كردن براى زنان قرار داده شده است.
قرآن كریم، براى همسران پیامبر توصیه مىكند كه جدى و خشك و معمولى سخن گویند و با تعابیر تحریك آمیز كه گاه كشش خاصى دارد صحبت نكنند، مبادا كه افراد، مریضالقلب به فكر شهوت بیفتند:
«یا نِساءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً» احزاب 33، آیه 32 ؛
«اى همسران پیامبر، شما مانند هیچ یك از زنان [دیگر ]نیستند، اگر سر پروا دارید، پس به ناز سخن مگویید تا آنكه در دلش بیمارى است طمع ورزد، و گفتارى شایسته گویید».
از این آیه پیداست، اسلام در مسایل مربوط به عفّت عمومى سختگیر و موشكاف است محدودیتهایى كه در این باب هست براى حفظ سلامتى روحى و معنوى زن است كه مستلزم سلامت مرد و در نتیجه سلامت همه جامعه
مىباشد و مراعات نكردن این حدود، نه تنها سلامت معنوى زن؛ بلكه، سلامت معنوى همه جامعه را تهدید مىكند.
از نكات یاد شده، معلوم مىشود. حتّى بر فرض اینكه معلومات و تحقیقات ما درباره موسیقى به حدّى رسید كه اثبات كردیم موسیقى بر دو نوع مشروع و غیرمشروع (لهوى) تقسیم مىگردد، باز هم باید در حركت انسان در مرز این دو نوع احتیاط كنیم، زیرا جاذبیت موسیقى - به ویژه همراه با صداى زن - همواره رو به سوى منطقه ممنوعه مىباشد.
منبع : پرسمان/ حقوق زن
شایان توجه است كه در حرمت موسیقى، ترانههاى غنایى و طربانگیز و لهوى، میان زن و مرد تفاوتى نیست. آهنگ بیان كلمات نیز مهم است؛ لذا اگر قرآن را نیز به شكل غنا و طربانگیز بخوانند حرام است.
البته صداى مردان با زنان تفاوت دارد، صداى مردان به طور مشخص از صداى زنان بمتر است و صداى زنان مهیّج است. مردان از سه سطح تقابلى، زیر و بمى آهنگى برخوردارند، در حالى كه زنان داراى چهار سطحاند و این خود سبب مىشود كه به راحتى احساسات و عواطف گوناگون را ابراز و دیگران را تحت تأثیر قرار دهند.سید هادى حسینى، فصلنامه كتاب نقد، ش 17، ص 168
از آنجا كه آستانه دید و شنوایى مردان به جنس مخالف حسّاس است؛ از این رو محدودیتهاى شدیدترى در خواندن و حتى صحبت كردن براى زنان قرار داده شده است.
قرآن كریم، براى همسران پیامبر توصیه مىكند كه جدى و خشك و معمولى سخن گویند و با تعابیر تحریك آمیز كه گاه كشش خاصى دارد صحبت نكنند، مبادا كه افراد، مریضالقلب به فكر شهوت بیفتند:
«یا نِساءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ كَأَحَدٍ مِنَ النِّساءِ إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَ قُلْنَ قَوْلاً مَعْرُوفاً» احزاب 33، آیه 32 ؛
«اى همسران پیامبر، شما مانند هیچ یك از زنان [دیگر ]نیستند، اگر سر پروا دارید، پس به ناز سخن مگویید تا آنكه در دلش بیمارى است طمع ورزد، و گفتارى شایسته گویید».
از این آیه پیداست، اسلام در مسایل مربوط به عفّت عمومى سختگیر و موشكاف است محدودیتهایى كه در این باب هست براى حفظ سلامتى روحى و معنوى زن است كه مستلزم سلامت مرد و در نتیجه سلامت همه جامعه
مىباشد و مراعات نكردن این حدود، نه تنها سلامت معنوى زن؛ بلكه، سلامت معنوى همه جامعه را تهدید مىكند.
از نكات یاد شده، معلوم مىشود. حتّى بر فرض اینكه معلومات و تحقیقات ما درباره موسیقى به حدّى رسید كه اثبات كردیم موسیقى بر دو نوع مشروع و غیرمشروع (لهوى) تقسیم مىگردد، باز هم باید در حركت انسان در مرز این دو نوع احتیاط كنیم، زیرا جاذبیت موسیقى - به ویژه همراه با صداى زن - همواره رو به سوى منطقه ممنوعه مىباشد.
منبع : پرسمان/ حقوق زن
این مطلب صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر شده و محتوای آن لزوما مورد تایید تبیان نیست .
