ازدواج مساوی با بدبختی؟!

معایب مجرد بودن طولانی مدت
باید پای حرف تمام افراد متاهل و مجرد نشست و صحبت هایشان را مو به مو گوش داد و آنوقت نتیجه گرفت که دنیای تاهل جذاب تر است یا دنیای تجرد، البته اگر همه آنهایی که سفره دلشان را پهن کرده اند راست گفته باشند و از احساسات واقعی شان پرده برداشته باشند.

بیشتر آدم ها هیچ وقت از شرایطی که دارند راضی نیستند، آنها هر وقت به چیزی می رسند باز هم افسوس گذشته را می خورند یا نگاهشان به داشته های دیگران است، پس وقتی از ازدواج و تجرد هم حرف می زنند دچار همین حس می شوند برای همین است که حرف آدم ها در مورد این دو دوره از زندگی را نمی توان ملاک قضاوت صد درصدی قرار داد؛ ولی فارغ از این بحث ها آنچه که نمی شود در آن شک کرد مزایایی است که به واسطه ازدواج سهم آدم ها می شود و محدودیت هایی که پس از ازدواج دست و پای آدم ها را می بندد اما به راستی کدام خوشبخت ترند؟ مجردها یا متاهل ها ؟

تجرد و سلامتی
جامعه‌شناسان دانشگاه تگزاس آستین معتقدند که مجردها از سلامت جسمی بهتری برخوردارند و احساس رضایت‌مندی بیشتری دارند. این مدعا بر نتایجی استوار شده که از طرح "پرسشنامه سلامتی ملی" این دانشگاه با شرکت یک میلیون و دویست هزار نفر به دست آمد. این طرح در فاصله سال‌های ۱۹۷۲ تا ۲۰۰۳ انجام شد و نتایج آن در سال ۲۰۰۸ انتشار یافت.

این پرسشنامه روشن کرد که تفاوت میزان سلامتی مجردها و متاهل‌ها از دهه هشتاد میلادی به بعد به شدت کاهش یافته و به ویژه نزد مردان به صفر رسیده است. آمارهای پیشین حاکی از آن بودند که میزان بیماری نزد مجردها به مراتب بیشتر از متاهل‌هاست. بر همین مبنا، ازدواج و تشکیل خانواده، یک نسخه بهداشتی برای مجردها نیز محسوب می‌شد.

پروفسور اشتفان هاردل (استاد جامعه‌شناسی دانشگاه ماینس) معتقد است که زندگی مجردی مزایای بسیاری دارد: مجردها حلقه‌ گسترده‌ای از دوستان دارند، در فعالیت‌های اجتماعی فعال‌ترند و از امکانات مالی و شغلی بهتری برخوردارند؛ اما در شرایط سخت مانند بیماری و یا مشکلات مالی، وضعیت مجردها از متاهل‌ها نامناسب‌تر است.

پژوهش‌های دیگر نشان می‌دهند که اکثر مجردها در سنین بالا به دنبال یافتن شریک مناسبی برای دوران سالخوردگی هستند؛ دورانی که هر فرد نیاز بیشتری به تیمار و پرستاری و پرکردن تنهایی دارد. جالب آن که در میانسالی، مردان مجرد به مراتب بیشتر از زنان مجرد در جستجوی همدم هستند.

 تاهل و استرس
پژوهشگران هلندی تاکید می‌کنند که فشار اجتماعی بر متاهل‌ها بیشتر است؛ مجردها به دلیل دور ماندن از این فشارها، استرس کمتری دارند و این تاثیر مثبتی بر تندرستی جسمانی آنها دارد.

تنها چیزی که می‌توان روی آن انگشت گذاشت، ارتباط جنسی پایدار و منظم است که در میان مجردها و متاهل‌ها متغیر است. رابطه جنسی نقش مهمی در سلامتی جسمی و روانی دارد. زوج هایی که ارتباط جنسی ندارند، بیشتر مشاجره می کنند و به روش‌های دیگری برای رفع تنش نیاز دارند. کسی که زندگی جنسی فعالی دارد، بهتر و بیشتر عمر می‌کند.

با وجود این، تنهایی می‌تواند تبدیل به معضل شود. روانشناسان معتقدند که "تنها بودن" موقعیتی واقعی و "انزوا" موقعیتی حسی است. یعنی مجردها می‌توانند علی‌رغم ارتباط اجتماعی دچار "انزاوی درونی" شوند که وضعیت نادری نیست.

و باید گفت که انزوا برای جسم هم زیان‌بار است؛ چیزی که در تحقیقات متعدد ثابت شده است. از عوارض انزوا می‌توان به بی‌خوابی، اختلال در دستگاه گردش خون، تضعیف سیستم دفاعی بدن یا افسردگی اشاره کرد. تحقیقات علمی روشن می‌کنند که افراد دارای ارتباط‌های اجتماعی فعال، به طور میانگین بیشتر از افراد منزوی عمر می‌کنند.

نتیجه این‌که زندگی مشترک مهم است و تاثیر مثبت بر سلامتی دارد اما مجردها هم تا وقتی که به انزوا دچار نشده باشند، چیزی از رضایت و سلامت کم ندارند.

تحقیقات چه می‌گویند؟ 
انواع مطالعات و بررسی‌های مقابله‌ای برای حمایت از "برتری تاهل به تجرد" انجام شده که چندان قابل اعتنا نیستند. آن‌ها ذهنیت متعصبانه‌ای را پیش گرفته‌اند زیرا سعی داشته‌اند تا عملکرد افراد متاهل را بهتر نشان دهند و در سوی دیگر مجردها را نسبت به چیزی که هستند، بدتر کنند. اساس آن بررسی‌ها نشان دادن برتری روانیِ افراد متاهل نسبت به افراد مجرد بوده و از این جهت اصلا از نظر علمی قابل دفاع نیستند. 
با این اوصاف و حتی با توجه به پیش‌فرض معیوب آن پژوهش‌ها، گاهی اوقات نتایج نشان داده که مجردها در مقایسه متاهل‌ها از عملکرد بهتری برخوردار هستند. برخی از مطالعات، از جمله پژوهش انجام شده در مقیاس بزرگ، نشان داده‌اند که افراد مجردسالم‌تر هستند. اگر اشخاص را از زمان مجردی تا متاهلی (ازدواج بدون طلاق) دنبال کنید، لزوما به این نتیجه نمی‌رسید که آن‌ها نسبت به دوران مجردی خود تبدیل به انسان‌های خوشحال‌تری شده باشند. اما زمانی که فرد ازدواج کند و سپس طلاق بگیرد، در مقایسه با زمان مجردی، به طور میانگین، کمتر خوشحال است. این را هم اضافه کنیم که "ازدواج" به هیچ وجه مسیر طلایی برای رسیدن به طول عمر بیشتر نیست.

تجرد؛ فرصتی برای رشد؟
همانقدر كه یك ازدواج خوب می تواند آدم ها را رشد بدهد دوران مجردی هدفمند هم می تواند باعث اوج گرفتن آنها بشود. اگر در یك خانواده مهربان و وظیفه شناس كه همه اعضای آن به خاطر خوشبختی هم تلاش می كنند به دنیا آمده باشی و خودت هم اینگونه آفریده و رشد كرده باشی حتما دوران تجرد خوبی خواهی داشت.
تا وقتی یك دانش آموز هستی و وظیفه ای جز ساختن خودت نداری ماندن در خانه پدر و مادر فرصت خوبی است كه تا می توانی رشد كنی و برای روزهای بهتر آماده شوی. وقتی راه دانشگاه و داشتن حرفه ای مناسب را هم در پیش گرفتی مجرد بودن می تواند عصای دستت برای پیشرفت باشد چون آن وقت هم دغدغه ای جز موفق شدن نداری.
در دوران مجردی می شود آرزوهای خوبی برای آینده طراحی كرد، می شود در دنیای نیامده آینده، نقش شاهزاده ای را بازی كرد كه همه چیز وفق مرادش پیش می رود و كسی سر راهش پیدا نمی شود كه مانع بتراشد و سنگ اندازی كند. در این دوران می شود تا جایی كه ممكن است خوشحال بود و از نعمت زیر سایه پدر و مادر بودن استفاده كرد.

اما این احساسات زیبا هم تا زمانی خوب هستند و رویاها تا یك سنی آدم ها را ارضا می كنند، شاید وقتی ما آدم‌ها به این مرز احساسی می رسیم همان زمانی باشد كه تاریخ مصرف دوران مجردی تمام شده و حس تاهل از زیر پوسته كهنه تجرد قصد خودنمایی دارد.

متاهل بودن به معنی رسیدن به همه چیز نیست، همان طور كه مجرد بودن باعث از دست دادن همه چیز نمی‌شود و مجرد ماندن باعث خوشبختی مطلق نمی شود، درست مثل اینكه ازدواج كردن موجب سعادت ابدی نمی شود. كسی كه مجرد است یا متاهل خوشبخت یا بدبخت مطلق نیست چون چه تجرد و چه تاهل، دو دوره از زندگی است كه بسته به اینكه چگونه به آن نگاه كنید می‌تواند تلخ یا شیرین باشد پس در نهایت این شما هستید که باید انتخاب کنید چرا که برخی با تاهل به معنای واقعی زندگی می‌رسند و بعضی با تجرد. 

---

منابع : تابناک / فرادید/ دانا