شكوه امام هادى علیه السلام‏

علّامه طبرسى (ره) از محمّد بن حسن اشتر علوى نقل می كند كه گفت:

من با پدرم در كنار در خانه متوكّل (دهمین خلیفه عبّاسى) بودیم، من در میان مردم، نوجوان بودم، جمعى از آل ابو طالب و بنى عبّاس، و شیعه جعفرى، در آنجا بودند، در این هنگام ناگاه امام هادى علیه السّلام وارد شد، همه مردم آنجا، در برابر شكوه آن حضرت، از مركبها پیاده شدند، و آن حضرت به خانه متوكّل، وارد گردید. بعضى از حاضران به همدیگر گفتند: چرا ما براى این جوان، پیاده شدیم، با اینكه او شریف‏تر و بزرگتر از ما نیست، سوگند به خدا دیگر براى او پیاده نخواهیم شد.
ابو هاشم جعفرى به آنها گفت:
«سوگند به خدا همه شما با دیدن امام هادى علیه السّلام با كمال خوارى و فروتنى در برابر او پیاده خواهید شد».
چندان نگذشت كه ناگاه امام هادى علیه السّلام از خانه بیرون آمد، تا نگاه حاضران به او افتاد، همه از مركبها پیاده شدند. ابو هاشم به آنها گفت: «مگر شما خیال نداشتید، براى آن حضرت، پیاده نشوید؟!».آنها در پاسخ گفتند: «سوگند به خدا ما نتوانستیم خود را نگه داریم، ناگزیر پیاده شدیم».
 
         گرش ببینى و دست از ترنج بشناسى             روا بود که ملامت كنى زلیخا را
 

---

منبع: نگاهی بر زندگی چهارده معصوم, شیخ عباس قمی, ص 431