چرا پستانداران باهوش تر هستند؟

آیا تا به حال غذا خوردن تمساح، را دیده اید؟ وقتی به طعمه خود حمله می‌کند، همراه آن مقدار زیادی گل و لای و مواد غیر قابل استفاده نیز می‌خورد.

دستگاه گوارش او نیز با این سیستم سازگار است. هر چه را که بتواند جذب می‌کند. باقی مواد نیز آسیبی به او نمی رسانند و پس از عبور از اندامهای گوارشی، دفع می‌شوند. اما پستانداران نمی توانند معده خود را از چیزهای بی خاصیت پر کنند. آن‌ها نسبت به تغذیه شان حساس هستند و درباره غذای خود با وسواس تصمیم گیری می‌کنند. بنابراین با اینکه حواس آن‌ها مشابه حیوانات دیگر است، ولی مغز بزرگ‌تری دارند تا بتواند اطلاعات رسیده را تجزیه و تحلیل کند و عمل مناسب را تشخیص دهد. این مغز بزرگ به آن‌ها امکان یادگیری درباره محیط اطراف خود را می‌دهد. بچه ماهی ها، خزندگان و دوزیستان وقتی از تخم خارج می‌شوند، تک و تنها هستند و فقط به حواس خود تکیه دارند. بچه ها، خودشان باید غذای خود را پیدا کنند. به همین دلیل از قبل برای این کار دستورالعمل هایی دارند که بطور غریزی بر اساس آن عمل می‌کنند. اما اگر شرایط محیط تغییر پیدا کند، این دستورها کارآیی چندانی ندارند. برای همین این جانوران نمی توانند خود را با سرعت با تغییرات محیط وفق دهند. اما نوزاد پستاندار، از شیر مادرش استفاده می‌کند و دیگر نیازی به این شیوه برنامه ریزی ندارد. او فرصت دارد تا محیط زندگی اش را کشف کند، رفتارها را از مادرش یاد بگیرد و دسته ای از آن‌ها را انتخاب کند و درست به همین دلیل است که مغز بزرگتر و پیچیده تری دارد.

نویسنده :

صادق بهداد