کولکتیو آبی، دستاورد تقدیری دوره اول صالحین در بخش سمینار

دوازدهمین دوره از پروژه های دانش آموزی تبیان نیز با یاری خداوند و حضور پر شور شما دوستان و علاقمندان به پایان رسید.
در این دوره از جشنواره تعداد 161  گروه در بخش های سمینار های علمی، غرفه های نمایشگاهی و مسابقات به عنوان گروه های تقدیری، برگزیده و معرفی شدند.
بر آن شدیم تا با معرفی پروژه های گروه های تقدیری علاوه بر قدردانی از این دوستان نوآور، زمینه ای را برای ایده پروری سایر پژوهشگران علاقمند فراهم آوریم.
مقطع: دوره اول متوسطه
موضوع: کولکتیو آبی
نام مدرسه: دبیرستان صالحین  
نام استاد: خانم سامیه توحیدی
دانش آموزان: سلینا فاتح، روژینا سلمانیان، باران رضایی

مقدمه
مدول در بسیاری از رشته ها اعم از معماری، طراحی صنعتی، مدولاریستی در هنرهای زیبا، هنرهای تجسمی، نقاشی، مجسمه سازی، موسیقی، ریاضی و … کاربرد داشته و در هر کدام از آن ها تعاریف مخصوص به خود را دارد. این تعریف در معماری به این منظور است که ما در شکل گیری یک حجم یا سطح از مدول هایی به دفعات تکرار شونده به منظور ایجاد ترکیبی بزرگ تر استفاده کنیم. در واقع هنگامی که از مدول صحبت می کنیم، منظور همان اندازه است که در سیستم مدولار، تنوعی از اندازه ها بسته به ترکیب تعداد محدودی اندازه پایه به دست می آیند.
در معماری  عواملی از قبیل ویژگی های اقلیمی، فرهنگی، ابعاد و اندازه های بدن انسان و چگونگی حرکت او در فضا، اندازه های لوازم زندگی و … در شکل گیری اندازه ها در سیستم مدولار و اصول و مبانی آن نقش مهمی دارد که مجموعه این عوامل با هدف تامین آسایش برای انسان در نظر گرفته می شوند. علاوه بر آن یکی از مهم ‌ترین مزایای استفاده از سیستم مدولار صرفه جویی در وقت، هزینه و جابجایی و سرعت نصب آن ها می باشد.


سیتم مدولار متشکل از قطعات پیش ساخته ایست که در معماری بیشترین کاربرد را در اجرای صنعت ساختمان و انبوه سازی دارد.

 

مدولار(نیارش) در معماری کهن ایران
نیارش درلغت به معنی علم ساخت سازه بناست. و در اصطلاح به فن اجرای ساختمان می گویند. این لغت که یکی از اصول اصلی معماری ایرانی است، در گذشته کاربرد فراوانی داشته اما امروزه به دست فراموشی سپرده شده است.
نیارش در واقع دانش ایستایی، فن ساختمان و مصالح شناسی است. فنی که می تواند معمار تازه کار را همتای استاد کار خود کند. یکی از مفاهیمی که در نیارش قابل تامل و تعمق است مفهوم پیمون می باشد.
پیمون وسیله ایست برای سهولت کار و جهت دادن به تمامی اندازه های نیارش.

مفهومی که امروزه به عنوان مدول در تمامی محافل از آن سخن می گویند و همه بدنبال طراحی مدولار می گردند، معمار ایرانی در گذشته ای دور با نام پیمون از آن بهره می جسته است.  

پیمون سبب می‌شود تا یک معمار از یک اندازه و مقیاس استفاده کند. پیمون به این صورت در معماری تنوع ایجاد کرده، به همین دلیل در هیچکدام از بناها اثری از تقلید مشاهده نمی‌ گردد.

و اما دلایل استفاده از پیمون به شرح زیر بود:
۱-کاهش گوناگونی اندازه‌ها
۲-آسانی در چیدن و ساختن بدون اینکه نیازی به در آوردن اندازه ‌ها و همساز کردن اندام ‌ها با هم باشد.

پیمون بندی زمانی بدست می‌آید که همه بخش ‌ها و اندام‌ های یک ساختمان از یک اندازه باشد.که این اندازه راپیمون می‌نامند. بهره گیری از پیمون پیشینه ‌ای کهن دارد. در روزگاران کهن این روش شناخته شده بوده و نه تنها برای هماهنگ کردن اندام که برای پدید آوردن زیبایی و تناسب نیز به کار می ‌رفته است.

هدف ما از ارایه این طرح ایجاد یک کولکتیو عظیم تفریحی است که با استفاده از قطعات پیش ساخته همسان شکل می گیرد.
کاربری این سازه پارک آبی دلفین ها می باشد که شکل ظاهری آن کاملا بیان کننده ماهیت اصلی آن است.

شاکله اصلی این سازه به غیر ازاسکلت فلزی، قطعات شیشه ای مثلثی به ابعاد 20*20 بوده که این قطعه ها در کارخانه تولید شیشه بر روی فریم های آلومینیومی آماده شده متصل و به صورت پنل های آماده در محل پروژه بر روی مدول های تشکیل شده توسط لامل های افقی و عمودی نصب می شود که  به لحاظ تسریع در اجرای نما نیز نقش بسزایی دارد.
این کولکتیو عظیم به شکل دلفین ماهی غولپیکری تمام سطح پارک و استخر دلفین ها را پوشانده و نمای جذاب و مسحور کننده ای ایجاد می کند.
قطعات شیشه ای به رنگ آبی بوده و نور خورشید و آسمان را منعکس می کند که با توجه به مدولار بودن نما سازه ای مواج ارائه می دهد که در وهله اول تداعی کننده موج دریا و شکوه آسمان است.
این سازه به مساحت  100هکتار در بر دارنده ی فضای سبزگلخانه ای، باغ پرندگان، رستوران، سرویس بهداشتی، استخر دلفین ها و جایگاه تماشاچی می باشد.
ما برای ساخت کولکتیو آبی از ورقه های پلکسی آبی رنگ برای مثلث های مدولار استفاده کردیم و آن ها را به ابعاد 2*2 سانتی متر برش دادیم و از مقوای ماکت برای ساخت اسکلت داخلی کمک گرفتیم!
که در ابتدا از بادکنک پر باد استفاده کردیم. برای راحت تر شکل دادن به قسمت های قوسی و نیم دایره اسکلت و مثلث ها را بر روی آن سوار کردیم.
اما با ترکیدن بادکنک و متلاشی شدن ماکت از ملات گچ و خاک استفاده کردیم وشکل دلفین ماهی را ساختیم تا مثلث ها را این بار بروی آن سوار کنیم که با مشکل سنگینی ماکت و حمل آن مواجه شدیم.
و در آخر مقوا را انتخاب کردیم. چسباندن مثلث ها نیز کارظریف و با دقت عمل بالایی بود



برای مشاهده مجموعه فایل های ضمیمه اینجا کلیک کنید.
  

بخش پژوهش های دانش آموزی تبیان
تهیه: نگار تجملیان - تنظیم: زینب شاه مرادی