گام دوم

خون از طریق رگ‌ها به تمام نقاط بدن می‌رسد. رگ‌ها لوله های منعطفی هستند که به لوله های کوچک و کوچکتر تقسیم می‌شوند. ما در بدن خود سه نوع رگ داریم: سیاهرگ، مویرگ و سرخرگ. سرخرگ به رگ‌هایی گفته می‌شود که خون تصفیه شده را از قلب به سایر قسمت های بدن می‌برد. خون از بطن چپ قلب وارد سرخرگی به نام "آئورت" می‌شود. پس از آن، آئورت به سرخرگ‌های کوچک تر منشعب می‌شود که آنها نیز به همین ترتیب به چند رگ کوچکتر از خود متصل هستند. سرخرگ‌ها پهن و ضخیم هستند، چون باید بتوانند فشار بالای خون را که در اثر حرکت قلب ایجاد می‌شود، تحمل کنند. دیواره‌ی سرخرگ از سه لایه‌ تشکیل شده است: لایه‌ی خارجی ضخیم، لایه‌ی میانی ماهیچه ای و یک لایه هموار داخلی که خون می‌تواند به سادگی درون آن جریان پیدا کند. ماهیچه های لایه‌ی میانی با حرکات خود، به جریان یافتن خون کمک می‌کنند. این حرکت همان چیزی است که نبض را به وجود می‌آورد.

خون از سرخرگ‌ها به درون مویرگ‌ها جاری می‌شود. مویرگ‌ها رگ‌هایی هستند که قطر آن‌ها به اندازه‌ی قطر یک سلول است. دیواره‌ی این رگ‌ها از یک سری سلول مسطح تشکیل شده و به حدی نازک است که اکسیژن و دی اکسیدکربن به راحتی از آن عبور می‌کند. گلبول های قرمز اکسیژن خود را در مویرگ آزاد می‌کنند. اکسیژن از جداره مویرگ رد می‌شود و به سلول‌های بافت مجاور می‌رسد. سلول‌ها نیز مواد زاید خود، از جمله دی اکسیدکربن، را آزاد می‌کنند. این مواد هم به درون مویرگ وارد می‌شوند. مویرگ‌ها به هم می‌پیوندند و به رگ‌های بزرگ‌تری می‌ریزند. بالاخره خون وارد سیاهرگ‌ها می‌شود. چون در این مرحله فشار خون کاهش یافته است، جداره سیاهرگ‌ها نازک‌تر از سرخرگ‌هاست. سیاهرگ‌ها خون حاوی دی اکسید کربن را به قلب بازمی گردانند. دیواره‌ی سیاهرگ مانند سرخرگ سه لایه دارد، اما علاوه بر آن درون سیاهرگ دریچه هایی یک سویه به نام دریچه های لانه کبوتری وجود دارد که مانع از حرکت خون در جهت مخالف می‌گردد. جاذبه زمین می‌خواهد خون را به سمت زمین بکشد، اما این دریچه‌ها از این کار جلوگیری می‌کنند. خون اکثر سیاهرگ‌های بدن اکسیژن کمی دارد. به همین دلیل سیاهرگ‌ها آبی به نظر می‌رسند، مثلاً رگ‌های روی مچ دستتان را ببینید.