سلفی گیران کوچک

 

قدرت پیشرفت  و به روز بودن ما و اینکه بخواهیم نسل های بعدی ما از بدو تولد بر اساس تکنولوژی های روز باشند موجب شده که در سیسمونی کودکان علاوه بر چند ده عروسک و اسباب بازی هایی مختلف، حضور یک تبلت و یا گوشی نیز به چشم بخورد.

شاید فقط در یکی دوماه اول تولد یک نوزاد ، پدر و مادر توجه ویژه ای دارند که فرزند آنها در معرض اشعه و فرکانس های مختلف قرار نگیرد. اما بعد از مدتی از فرزندداری و  ناآرامی های نوزاد و عدم توانایی ساکت کردن او توسط والدینش، فیلم های کودکانه و شعر و آواز های مختلف را دانلود می کنند و در تبلت مخصوص کودک خود ذخیره می کنند. آنگاه به محض خوردن غذا و یا ساکت نشدن گریه های بی وقفه او سریع تبلت را روی پای او می گذارند و آن برنامه را نمایش می دهند. رفته رفته کودک به آن عادت می کند، انگیزه غذا خوردن ها و بازی هایش همه وهمه این وسیله کوچک سرگرم کننده می شود. بزرگتر که می شود یاد می گیرد که قفل آن را باز کند و درون برنامه ها برود، اولین برنامه ای که از آن یاد می گیرد دوربین آن است  و حالتی که به سلفی گرفتن تبدیل می شود. وقتی خود را در  آن می بیند حس خوشایندی به او دست می دهد و همه علامت های روی صفحه را می زند،  بعد از آنکه عکسش ذخیره شد دیگر در ذهنش می ماند که این کار را باید مدام تکرار کند. کمی بعدتر می بیند که مادر و پدرش مدام در خانه با او سلفی می گیرند اما نمی داند که علت این سلفی های پشت هم انتشار در شبکه ای مجازی مختلف است که اگر قطعا از همان سن می توانست، خودش همه عکس هایش را در شبکه های مختلف به اشتراک می گذاشت تا بتوانند لایک و قربون صدقه های اینکه چه لپ قشنگی دارد بیشتری جمع کند.  

نسل سلفی بگیران؛ کوچک و بزرگ نمی شناسد، همه را به خود مشغول کرده است و حتی کودکان را هم وارد بازی کرده است. صحبت از عطش سلفی انداختن است، میلی که به شکل عجیب بر کودکان و رفتارهای آنها تأثیر گذاشته است و علاقه آنها به عکاسی سلفی را دو چندان کرده است؛ اما رشد و گسترش این پدیده چه تأثیری بر شخصیت کودکان دارد؟

امروزه با وجود گوشی های هوشمند که در دست همه افراد است هر کسی توانایی این را دارد که از خود عکس بگیرد و حتی از دورترین فاصله هم با خویشاوندان خود ارتباط برقرار کند، اما این فقط به برقراری ارتباط ختم نمی شود. سلفی گرفتن بیش از اندازه کودکان و نوجوانان دور از چشم والدین پیامدهایی را دارد.
بدون تردید خود محوری و نیاز به توجه یکی از مراحل اصلی رشد در سنین کودکی است، نیازی که در این گروه سنی بیش از سایرین دیده می شود و باید به آن اهمیت داد؛ ولی نباید چنین تلقی شود که کودک برای جلب توجه اجازه دارد هر کاری انجام دهد. یکی از این رفتار ها سلفی گرفتن است. پدیده ای که کودکان با الگوبرداری از بزرگسالانشان درگیر آن شده اند و در صورت عدم کنترل منجر به آسیب های شخصیتی در سنین بعدی زندگی شان می شود.

 چندی پیش گروهی از متخصصان آسیب‌شناسی و روانشناسان روسیه اعلام کردند اوج گرفتن تب سلفی به بروز اختلالات روانی جدی منجرخواهد شد. شاید شنیدن این موضوع در ابتدا عجیب به نظر برسد اما با کمی تامل می‌بینیم این نگرانی خیلی هم بجاست. درعروسی وعزا، در بیمارستان و گورستان، از جهنمی‌ترین موقعیت‌ها گرفته تا بحرانی‌ترین درگیری‌های خیابانی و. . .  سلفی گیران حضوری فعال دارند. چنین شد که افراط در سلفی گرفتن به عنوان تهدیدی جدی برای سلامت روانی سلفی‌نگارانی که زیاده‌روی کردند، مورد توجه کارشناسان قرارگرفت. و این پدیده ای است که در نسل جدید از کودکی به آنها توسط والدین شان یا با الگوبرداری خود آنها از پدر و مادر خود در حال رشد و گسترش است.

در واقع، توجه بیش از اندازه به کودکان و قرار دادن ابزار لازم در اختیار آنها برای پاسخ گویی به نیاز خود محوری می تواند آسیب های شخصیتی از جمله خودشیفتگی برای آنها به دنبال داشته باشد. به همین دلیل توصیه می شود، در کنار توجه به نیاز دیده شدن کودکان مراقب رفتارهای آسیب زا باشیم و اجازه ندهیم آنها خود را در مرکزیت همه چیز بینند. یکی از کارهای بسیار مهمی که والدین نباید فراموش کنند دور کردن کودکشان از عکاسی سلفی است؛ چرا که این رفتار بیشتر از آنچه فکرش را بکنید به کودک تصور خود مرکز بینی می دهد.

بنابراین، اگر می خواهید در آینده ای نه چندان دور فرزندی داشته باشید که در کنار عزت و اعتماد به نفس ضعف های شخصیتی خود را می پذیرد و تصور نمی کند که عالم بر مدار او می چرخد، استفاده آنها از تلفن همراه و تبلت را کنترل کنید. همین سلفی های به ظاهر ساده و دوست داشتنی می تواند ذهنیت کودک شما نسبت به خودش و جهان را تغییر دهد.

 منابع: نمناک، دکتر سلام