تبیان به «چرایی خلقت» پاسخ می دهد

به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی،بخش دین و اندیشه موسسه فرهنگی اطلاع‌رسانی تبیان این مجموعه را بر اساس آیات کلام الله مجید تهیه و منتشر کرده است.
معین شرافتی در این مقاله می نویسد:«خداوند در ابتدای آیه تمام خلقت را در کنار هم آورده و ما هم جزئی از این خلقت و در این سه گانه جا گرفتیم. مخلوقی که همیشه چرایی خلقت را در اندیشه خویش مرور کرده و فکرش را به آن مشغول داشته است. در ادامه آیه، خداوند پاسخ این پرسش فراگیر را باز در عبارتی بسیار کوتاه بیان کرده است؛ حق. یعنی خلقت بیهوده و باطل نبوده و هدف بوده و هدفی را نیز به دنبال دارد. مطلبی که در دیگر آیات نیز مورد توجه قرار گرفته است.پس باطل دانستن یا بی هدف خواندن و یا بازی گرفتن دنیا و جهان خلقت، اشتباهی بزرگ است. خداوند مراد خویش را با عبارت «بِالْحَقِّ» بیان کرده و این به معنای همراهی خلقت با حقیقت نیست؛ بلکه عین حقیقت بودن آن را بیان می‌کند. بله لحظه ای از این جهان خلقت و ذره‌ای از موجودات آن جز به حقیقت آفریده نشده و بیهوده نیست. ما نیز بیهوده نیستیم و لحظه به لحظه در حال امتحان الهی هستیم و وظیفه‌ای جز بندگی نداریم؛ ولی در این هستی سراسر حق و حقیقت، این انسانها هستند که تنها از وظیفه خود سر باز زده و عمر و زندگانی‌اش را به بطالت و بیهودگی می‌گذراند. حتی گاهی آنقدر در بیهودگی فرو می‌رود که عمرش را به بازی می‌گیرد. این اشتباهی بسیار بزرگ است. اشتباهی که گاهی تمام عمر یک انسان را در بر می‎‌گیرد و تا رسیدن مرگ با اوست.خلقت، بازی نبوده و حقیقت تمامی آن را فرا گرفته است. تنها برخی هستند که آن را بازی می‌پندارند و لحظه‌های طلایی عمر را هدر داده یا در غفلت، گناه و اشتباه طی می‌کنند. برخی این اشتباه را تا لحظه مرگ ادامه داده و تنها با مرگ به آن پایان می‌دهند. آری اشتباهات پایان پذیر است؛ چون اختیار ما محدود به این دنیاست. تا وقتی در این دنیا هستیم؛ هر طور که بخواهیم می‌اندیشیم و عمل می‌کنیم. اما وقتی از لحظه جدایی ما از این دنیا فرا برسد؛ دیگر چیزی به اختیار ما نبوده و باید با نتیجه کارهایمان به سر ببریم. شاید کسی به خود این جرأت را بدهد که با گستاخی تمام، حقیقت بودن جهان را زیر سؤال ببرد یا معاد را باور نداشته باشد؛ اما با مرگ به اشتباهش پی می‌برد، بطلان و ضررهای آنها را می‌فهمد. به آنها پایان می‌دهد؛ پایانی اجباری و برخاسته از مرگ. اما این پایان بی ارزش است چون در اختیار انسان نبوده است. انسان در لحظه مرگ وقتی به اشتباهاتش پی برد؛ به التماس افتاده و تمنّای زندگی دوباره می‌کند؛ ولی دیگر امکان نداشته و اختیار با او نیست. الان همه ما این فرصت را داریم که با اختیار خود بیاندیشیم و افکار و عقائد باطل را به دست خود از خود دور کنیم و به اشتباهاتمان پایان دهیم؛ این پایان زیبا و ارزشمند است.»
متن کامل این مقاله در نشانی https://www.tebyan.net/ قابل مشاهده است.