سوره عبس (بخش اول)

عبس به معنی ترشرویی کردن و چهره درهم کشیدن و اخم کردن است. نام این سوره از اولین آیه ی آن گرفته شده است.

او نابینا بود
روزی پیامبر اکرم (ص) با چند نفر از بزرگان قریش مشغول صحبت بودند و آنان را به دین اسلام دعوت می کردند که عبدالله بن ام مکتوم از در وارد شد. او نابینا بود.

و متوجه نشد که پیامبر (ص) مشغول گفت و گو با دیگران است. چند بار با صدای بلند گفت: ای پیامبر! برای من قرآن بخوان و به من قرآن بیاموز! این موضوع باعث شد که چند بار سخنان پیامبر قطع شود. افرادی که نزد پیامبر (ص) بودند، ناراحت شدند و با چهره ای درهم کشیده، روی خود را برگرداندند.

خداوند مهربان آنان را سرزنش می کند و می فرماید:

به نام خداوند بخشنده مهربان

چهره درهم کشید و روی برگرداند که آن مرد نابینا نزد او آمد.
تو چه می دانی؟ شاید او پاک باشد یا پند پذیرد و این پند برایش مفید باشد. اما آن کس که خود را بی نیاز می داند، تو به او روی می آوری! در حالی که اگر خود را پاک نسازد، تو مسئول نیستی و اما آن کس که شتابان نزد تو آمده و می ترسد، تو از او غافلی. چنین نیست، به درستی که این پند است.
پس هر کس بخواهد، از آن پند گیرد- در لوح های با ارزش که بلند مرتبه و پاک است به دست فرشتگان نوسنده ی بزرگوار و نیکوکار است.
                                                                                                                                    (آیات 1 الی 16)

چقدر ناسپاس است!

انسان از ذره ی بسیار ریزی به نام نطفه به وجود می آید. این ذره آن قدر کوچک و ناچیز است که گفته اند اگر نطفه ایی که تمام انسان های موجود روی زمین از آن ها به وجود آمده اند یک جا جمع کنیم، یک انگشتانه را پر نخواهد کرد. اما تمام بدن انسان، از استخوان و رگ و خون و گوشت و پوست و دستگاه گوارش، قلب، ریه، چشم و گوش و غیره، از همین ذره کوچک به وجود می آید و تمام خصوصیات جسمی و روحی پدر و مادر و اجداد، مثل رنگ و شکل و زیبایی و زشتی و دیگر ویژگی ها در آن وجود دارد.
شگفت انگیز است انسانی که از ذره ای به این کوچکی به وجود می آید، چنان مغرور و خودبین می شود که به خداوند قادر یگانه کافر می شود. خداوند مهربان می فرماید:
مرگ بر انسان، چقدر ناسپاس است. او را از چه چیز آفرید؟ از نطفه ای او را آفرید.

پس او را اندازه کرد، پس راه را برای او آسان کرد. آن گاه او را می میراند و به خاک می سپارد و سپس هروقت بخواهد او را از قبر بر می انگیزد. نه، او فرمان الهی را انجام نداده است.
                                                                                                                                        (آیات 17 الی 23)


کانال کودک و نوجوان تبیان
تنظیم: فهیمه امرالله- منبع: آشنایی با قرآن کریم (شرح و ترجمه جزء سی ام)