سوره نَبَاء

 چه خبر است؟

پیامبر اکرم (ص) زمانی به پیامبری مبعوث شد که مردم از پرستش خدای یگانه دست برداشته بودند و به جای او بتهای بی جان را ستایش می کردند. آنان حتی خانه کعبه را به بتخانه تبدیل کرده بودند.

حضرت محمد (ص) مردم را به خدا پرستی دعوت کرد و از آنان خواست که از پرستش بت ها دست بردارند و خدای یگانه را بپرستند؛ خدایی که بازگشت همه به سوی اوست و در روز قیامت، تمام مردم در پیشگاه او حاضر می شوند. روز قیامت هر کس کار نیکی کرده باشد، پاداش م یگیرد و هر کس کار بدی انجام داده باشد، مجازات می شود.

سخنان پیامبر (ص) برای مردم جالب و شگفت انگیز بود. آنان در مورد خداوند یگانه و روز قیامت پرسش های مختلفی مطرح می کردند. بیش تر مردم باور نمی کرند که روزی مردگان دوباره زنده شوند، و در این باره بسیار گفت و گو می کردند و با یک دیگر اختلاف نظر فراوان داشتند.

خداوند مهربان در قرآن می فرماید:

به نام خداوند بخشنده مهربان

از چه می پرسند؟ از خبر بزرگی که در آن اختلاف دارند؟ چنین نیست؛ به زودی خواهند دانست. پس چنین نیست، به زودی خواهند دانست.                                                                                                                     (آیات 1 الی 5)

گهواره ای بزرگ

زمین محل زندگی، آرامش و آسایش انسان هاست. خداوند مهربان هر آن چه لازم بود، در زمین آفرید و در اختیار انسان قرار داد؛ خاک مناسب و مساعد برای رویش گیاهان مختلف؛ هوا برای تنفس؛ آب که همه چیز از آن زنده است؛ معادن بسیار و کوه ها که مانند میخ هایی زمین را در فضا نگه می دارند و سبب می شوند سطح زمین از توفان ها و لرزش های شدید در امان باشد.

قوه جاذبه، حرکت زمین حول محور خودش و به دور خورشید، این کره را به صورت گهواره ای در آورده است که با چرخش آرام و منظم خود، شب و روز را به دنبال هم پدید می آورد تا انسان، روزها به فعالیت و تلاش بپردازد و شب ها با استفاده از تاریکی و سکوت، استراحت و آسایش داشته باشد.

و خداوند مهربان برای هر انسانی زوجی قرار داد تا با او آرامش یابد و زندگی روی زمین ادامه داشته باشد و فرمود:

آیا زمین را محل آرامش و کوه ها را میخ ها قرار ندادیم؟ و شما را جفت جفت آفریدیم و خوابتان را آسایش قرار دادیم و شب را پوشش قرار دادیم و روز را برای تلاش و زندگی قرار دادیم.

                                                                                                                                    (آیات 6 الی 11)

خورشید، چراغی تابان

خداوند مهربان زمین را محل زندگی بشر قرار داد و هفت آسمان را برافراشت و آسمان اول را با ستارگان و سیارات زینت بخشید.

در این آسمان، میلیون ها ستاره و سیاره درخشان وجود دارد و خورشید یکی از ستارگان است که با نور و حرارت خود به زمین زندگی می بخشد. نور و حرارت خود به زمین زندگی می بخشد. نور و حرارت خورشید، بارش باران و مواد موجود در خاک، باعث رویش گیاهان و سرسبزی زمین می شوند تا موجودات زمین از آن بهره مند شوند.

خداوند یگانه می فرماید:

و بالای سرتان هفت طبقه استوار بنا کردیم و چراغی بسیار تابان قرار دادیم و از ابرهای متراکم، آب فراوان فرو فروستادیم تا از آن دانه و گیاه و بوستان های پر درخت برویانیم.

                                                                                                                                 (آیات 12 الی 16)

روز جدایی

فصل یعنی جدایی و روز فصل یعنی روز قیامت؛ در این روز، حق از باطل و نیکوکاران از بدکاران جدا می شوند.

در این روز در شیپور دمیده می شود و مردم گروه گروه از زمین جدا می شوند. زمین و آسمان هم وضعیت عادی خود را از دست می دهند. درهای آسمان باز می شود. کوه ها به حرکت در می آیند، در هم کوبیده می شوند و به صورت گرد و غبار پراکنده می گردند و در آخر به صورت سرابی در می آیند و این همان روزی است که خداوند مهربان وعده کرده است که به حساب تمام مردم رسیدگی می شود.

 در قرآن چنین می خوانیم:

همانا روز جدایی، وعده گاه است. روز ی که در شیپور دمیده می شود. پس گروه گروه می آیید. و درهای آسمان باز می شود و کوه ها حرکت می کنند و مانند سراب می شوند.

                                                                                                                             (آیات 17 الی 20)

ادامه دارد....

کانال کودک و نوجوان تبیان
تنظیم: فهیمه امرالله- منبع: کتاب آشنایی با قرآن کریم