نخستین گام: انفجار باروت

امروزه شنیدن نام موتور بلافاصله ما را به یاد کسانی چون اتو، دیزل و بنز می‌اندازد. اما حقیقت اینست که پیش از آنها افراد بسیاری در این زمینه فعالیت داشته اند. یکی از اولین افراد، کریستین هویگنس بود. این دانشمند هلندی در سال 1666 ماشینی ساخت که با نیروی حاصل از انفجار باروت کار می‌کرد. اگر به شکل دقت کنید، خواهید دید که باروت موجود در مخزن منفجر می‌شود و گازهای حاصل از سوختن آن، پیستون را بالا می‌برد.

وقتی که پیستون در بالای مخزن می‌ایستد، گازها از محفظه خارج می‌شوند. سپس فشار اتمسفر باعث می‌شود که پیستون دوباره به پایین باز گردد. حرکت پیستون وزنه‌ها را بالا می‌برد. وقتی پیستون به پایین سیلندر می‌رسد، می‌توان با یک انفجار مجدد کل فرآیند را تکرار کرد.

ماشین هویگنس دو مشکل عمده داشت. اول اینکه مواد موجود در آن زمان قابلیت تحمل این فشار بالا را نداشتند. ( هویگنس هم مجبور شد برای آزمایش های خود از لوله توپ استفاه کند. ) و دوم اینکه کنترل دقیق عملکرد این ماشین امکان پذیر نبود. این دو اشکال سبب شد که او از ادامه کار صرف نظر کند. با توسعه ماشین های بخار، ایده هویگنس مدتها به فراموشی سپرده شد؛ اما مدتی بعد مهندسان دوباره به ماشین های درون سوز روی آوردند.

توجه کنید که تفاوت اصلی ماشین هویگنس با ماشین بخار اینست که در آن، اختراق سوخت و حرکت پیستون هر دو در یک محفظه انجام می‌شود، اما در ماشین بخار احتراق در یک کوره صورت می‌گیرد و انرژی ناشی از آن در بخش دیگری از ماشین حرکت ایجاد می‌کند.ماشین های دسته اول "درون سوز " نامیده می‌شود و ماشین های دسته دوم، " برون سوز".

نویسنده:صادق بهداد