کلیسای وانک کجاست؟

 البته واقعا درست است که یکی از اولین مکان هایی که گردشگران شهر اصفهان به دیدن آن می روند جایی مثل میدان نقش جهان، سی و سه پل و مکان هایی از این نظیر است ولی اگر بخواهید در شهر اصفهان گردشگری مذهبی کنید قطعا جایی مثل وانک را نخواهید یافت.
گردشگری شاخه های مختلفی دارد که گردشگری و یا توریسم مذهبی هم یکی از این شاخه هاست به این معنا که امروزه به هر جایی از دنیا که بروید می بینید که کلیساها و مساجد و صومعه ها بخش جذاب و مهمی از جاذبه های توریستی آن ها را تشکیل می دهند و ایران هم از این قاعده مستثنی نیست. شهر اصفهان جذابیت های زیادی را در خود جای داده است که کلیسای وانک هم یکی از آن هاست این کلیسا در قلب شهر اصفهان قرار گرفته است و هم از بعد تاریخی و هم مذهبی اهمیت زیادی دارد و به عنوان یکی از اصلی ترین نیایشگاه ها و عبادتگاه های ارامنه در این شهر محسوب می شود. این جاذبه معماری زیبا و قابل توجهی هم دارد و به خصوص دیوارهای داخل آن به زیبایی تمام تزیین شده اند اما خوب است تا اول کمی از تاریخچه ی این کلیسا بیشتر بدانید.

در واقع نام اصلی کلیسای وانک آمنا پرکیچ مقدس است که بعدها به نام وانک مشهور شده است که خود کلمه ی «وانک» در زبان ارمنی به معنای صومعه است و در واقع نیایشگاه اصلی ارامنه در اصفهان محسوب می شود. این کلیسا در دوران پادشاهی شاه عباس دوم ساخته شد و امروزه به یکی از اصلی ترین جاذبه های گردشگری اصفهان تبدیل شده است. کلیسای وانک در منطقه ی جلفا که یکی از قدیمی ترین مناطق شهر اصفهان است و ارامنه ساکنان اصلی آن هستند، است.

همان طور که در بالا هم به آن اشاره شد کلیسای وانک در زمان حکومت شاه عباس دوم ساخته شده است اما شاید برایتان جالب باشد دانستن این موضوع که ارامنه اصلا چطور به ایران وارد شدند در این مورد باید گفت که شاه عباس در آن دوران ارمنی هایی که در شهرها و روستاهای در سر راه بودند را به همراه خود به ایران آورد و بعد هم خانه های آن ها را آتش زد تا سپاه عثمانی نتوانند با سرعت به آن ها برسند و بعد از رسیدن به ایران، ارامنه را تا شهر اصفهان و منطقه ی جلفا همراهی کرد. بعد از این که ارامنه در منطقه ی جلفای اصفهان سکونت کردند نیاز داشتند تا مثل هر جامعه ی دیگری فعالیت های اجتماعی، مذهبی و اقتصادی شان را از سر بگیرند و یکی از اقداماتی که آن ها انجام دادند تاسیس کلیساها بود که کلیسای وانک هم یکی از این کلیساها هست.

گفته می شد که ساخت کلیسای وانک حدود ۱۰ سال طول کشیده است و کتیبه ای روی سر در ورودی این کلیسا پیدا شده است که روی آن تاریخ شروع و پایان آن نوشته شده است: کلیسای آمنا پرگیچ در سال ۱۶۵۵ میلادی در زمان پادشاهی شاه عباس دوم و جاثلیقی «فیلیپوس» و پیشوائی خلیفه «داوید» و به یاری مردم خیر جلفا شروع شد و در سال ۱۶۶۴ میلادی به پایان رسید. ثواب عباداتی که در این کلیسا انجام می‌شود نصیب آنهایی که در قید حیاتند و یا در گذشته ‌اند شود.

کلیسای وانک البته فقط شامل یک عبادتگاه نمی شود بلکه از بخش های مختلفی تشکیل شده است که از آن ها می توان به موزه، کتابخانه و چاپخانه اشاره کرد این کلیسا حدود ۴ هزار متر وسعت دارد که دارای یک باغ بزرگ و فضای سبز در خارج از آن هم هست که با در نظر گرفتن این فضا چیزی حدود ۹ هزار متر مربع را در بر می گیرد.

کلیسای وانک به طور کلی دارا ی۲ گنبد است که یکی از آن ها بزرگ و دیگری کوچک است و جالب است بدانید که سبک ساخته شدن و معماری این گنبدها شما را فورا به یاد گنبد های ایرانی می اندازد و این بر خلاف گنبد های کلیساهای ارمنی است که به شکل مخروطی هستند. یکی از جالب ترین و هنری ترین بخش هایی که در وانک به چشم می خورد نقاشی های سقفی و دیواری آن هستند، این نقاشی ها به طور کلی از روی داستان های انجیل برداشته شده اند و یکی از اصلی ترین این نقاشی ها را می توان روی داخل گنبد و دیوار ها دید حتی در زاویه های این دیوارها هم این نقاشی ها به چشم می خورند.

از جمله ی این نقاشی ها می توان به تصاوری از تولد حضرت مسیح و تصاویری از بهشت و دوزخ اشاره کرد انی نقاشی ها آثاری از هنرمندان ارمنی هستند و البته این نقاشی ها تنها بخش های تشکیل دهنده ی تزیینات کلیسای وانک در اصفهان نیستند. از دیگر تزییناتی که در این کلیسا استفاده شده و به ککار رفته می شتونا به طلاکاری  تذهیب کاری اشاره کرد که این موزدد تقریاب م یتوان گفت که فقط در وانک به چشم می خورد.

یکی دیگر از بخش های مهم این کلیسا همان طور هم که در بالا گفته شد، موزه ی آن است که گفته می شود که خود این موزه تقریبا ۱۰۰ سال قدمت دارد. موزه ی بخش کلیسا بعدها و در سال ۱۹۰۵ میلادی به کمک شخصی به نام طاطاوس هونیان که نویسنده ای ارمنی بوده است ساخته شده است و در واقع در ابتدا اتاقک هایی بوده اند که در آن ها کتاب ها و اشیایی قدیمی مربوط به کلیسا، نسخه های خطی و قدیمی و اشیای تاریخی نگهداری می شده اند.

---

منبع: مجله الی گشت