بررسی تبیانی از فیلم سینمایی زرد
«متمایل به سبز» عنوان مقاله ای ست انتقادی که توسط وبسایت فرهنگی اطلاعرسانی تبیان تهیه شده و به بررسی فیلم سینمایی زرد ساخته مصطفی تقی زاده می پردازد.
به گزارش روابط عمومی سازمان تبلیغات اسلامی، بخش سینما و تلویزیون موسسه فرهنگی اطلاعرسانی تبیان این مقاله نقادانه را با هدف معرفی این فیلم سینمایی تهیه و منتشر کرده است.
سیدرضا صائمی در این مقاله می نویسد:« زرد هم قابلیت یک فیلم جاده ای را دارد و هم ظرفیت یک تراژدی عاطفی اما در میانه این دو به تعلیق دچار میشود و انسجام خود را از دست می دهد. فیلم پویایی و تحرک خوبی دارد، ریتم و ضرب آهنگ آن مناسب است اما کشش درونی و دراماتیک برای بسط لازم را ندارد. به این معنا که تلاش برای جور کردن پول پیوند کبد اگرچه به کنشمندی و تعلیق پذیری قصه می افزاید اما پرداخت اضافی و حاشیه های کشدار آن مبتنی بر بسط یک موقعیت مشخص به موتیفی فرمی بدل میشود که ساختار روایی آن را بیش از حد معقول به درازا می کشاند.ضمن اینکه در مواجه اخلاقی و عاطفی با این موقعیت چالش برانگیز نیز چندان چفت و بست محکم و منطق روانشناختی ندارد. بخشی از این ضعف را می توان به سطح بازیگری نسبت داد بهویژه بهرام رادان که انگار انگیزه و توان لازم را برای پردازش نقش ندارد و در مقابل مهرداد صدیقیان کم می آورد. زرد قصه 5 رفیق است که در یک سفر به دلیل اتفاق و حادثه ای که برایشان پیش آمده نه فقط دچار مشکل اقتصادی می شوند که سطح و عمق رفاقتشان نیز به چالش کشیده میشود و قرار است در پس این ماجرای پرتنش، رفاقت و معرفت به مثابه ارزش های اخلاقی مورد تحلیل و تامل قرار بگیرد. در واقع زرد بر روی روابط این 5 نفر تمرکز میکند و به آسیب شناسی آن می پردازد اگرچه در اینجا قصه خیانت بین یک زوج هم وسط کشیده میشود تا ابعاد این مفهوم و موقعیت اخلاقی،پیچیده تر شود. »
متن کامل در اینجا قابل مشاهده است.
سیدرضا صائمی در این مقاله می نویسد:« زرد هم قابلیت یک فیلم جاده ای را دارد و هم ظرفیت یک تراژدی عاطفی اما در میانه این دو به تعلیق دچار میشود و انسجام خود را از دست می دهد. فیلم پویایی و تحرک خوبی دارد، ریتم و ضرب آهنگ آن مناسب است اما کشش درونی و دراماتیک برای بسط لازم را ندارد. به این معنا که تلاش برای جور کردن پول پیوند کبد اگرچه به کنشمندی و تعلیق پذیری قصه می افزاید اما پرداخت اضافی و حاشیه های کشدار آن مبتنی بر بسط یک موقعیت مشخص به موتیفی فرمی بدل میشود که ساختار روایی آن را بیش از حد معقول به درازا می کشاند.ضمن اینکه در مواجه اخلاقی و عاطفی با این موقعیت چالش برانگیز نیز چندان چفت و بست محکم و منطق روانشناختی ندارد. بخشی از این ضعف را می توان به سطح بازیگری نسبت داد بهویژه بهرام رادان که انگار انگیزه و توان لازم را برای پردازش نقش ندارد و در مقابل مهرداد صدیقیان کم می آورد. زرد قصه 5 رفیق است که در یک سفر به دلیل اتفاق و حادثه ای که برایشان پیش آمده نه فقط دچار مشکل اقتصادی می شوند که سطح و عمق رفاقتشان نیز به چالش کشیده میشود و قرار است در پس این ماجرای پرتنش، رفاقت و معرفت به مثابه ارزش های اخلاقی مورد تحلیل و تامل قرار بگیرد. در واقع زرد بر روی روابط این 5 نفر تمرکز میکند و به آسیب شناسی آن می پردازد اگرچه در اینجا قصه خیانت بین یک زوج هم وسط کشیده میشود تا ابعاد این مفهوم و موقعیت اخلاقی،پیچیده تر شود. »
متن کامل در اینجا قابل مشاهده است.