دوشنبه اول ماه، ختم سوره واقعه فراموش نشود

 ختم سوره واقعه

آیت‌الله بهجت قدس‌سره به ختم سورۀ «واقعه» اهمیت فراوانی می‌دادند و آن را به اطرافیان خود توصیه می‌کردند. دستور این ختم بدین شرح است:
 ملا محسن فیض کاشانی قدس‌سره در کتاب اللیالی‌المخزونه می‌گوید: چون اول ماه دوشنبه باشد شروع کند به خواندن این سورۀ مبارکه با طهارت و رو به قبله، روز اول یک مرتبه، روز دوم دو مرتبه، و روز سوم سه مرتبه و همچنین تا چهاردهم چهارده مرتبه بخواند و بعد از تلاوت سورۀ مبارکه هر روز این دعا را بخواند:

یا مُسَبِّبَ الْأَسْبابِ وَ یَا مُفَتِّحَ الْأَبْوابِ، اِفْتَحْ لَنا الْأَبْوابَ وَ یَسِّرْ عَلَیْنَا الْحِسابَ وَ سَهِّلْ عَلَیْنَا الْعِقابَ [الصِّعابَ]، اللَّهُمَّ إِنْ كَانَ رِزْقِی وَ رِزْقُ عِیالی فِی السَّمَاءِ فَأَنْزِلْهُ، وَ إِنْ كَانَ فِی الْأَرْضِ فَأَخْرِجْهُ، وَ إِنْ كَانَ فِی الْأَرْضِ بَعِیدًا فَقَرِّبْهُ، وَ إِنْ كَانَ قَرِیبًا فَیَسِّرْهُ، وَ إِنْ كانَ یَسِیرًا فَكَثِّرْهُ، وَ إِنْ كانَ كَثیرًا فَخَلِّدْهُ، وَ إِنْ كانَ مُخَلَّدًا فَطَیِّبْهُ، وَ إِنْ كانَ طَیِّبًا فَبارِكْ لِی فِیهِ، وَ إِنْ لَمْ یَكُنْ یَا رَبِّ فَكَوِّنْهُ بِكَیْنُونِیَّتِكَ، وَ وَحْدانِیَّتِكَ إِنَّكَ عَلی كُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ، وَ إِنْ كانَ عَلی أَیْدِی شِرارِ خَلْقِكَ فَانْزَعْهُ وَ انْقُلْهُ إِلَیَّ حَیْثُ أَكُونُ، وَ لَا تَنْقُلْنِی إِلَیهِ حَیْثُ یَكُونُ.

در ادامه از مرحوم مجلسی رحمه‌الله به نقل از امام سجاد علیه‌السلام این عمل را با دعایی در پنجشنبه‌های میان این چهارده روز نقل می‌کند؛ آن دعا چنین است:

یا واحِدُ یَا ماجِدُ، یَا جَوادُ یَا حَلیمُ، یَا حَنّانُ یَا مَنّانُ یَا كَریمُ، أَسْأَلُكَ تُحْفَةً مِنْ تُحَفاتِكَ تَلُمُّ بِها شَعْثی، وَ تَقْضی بِها دَیْنی، وَ تُصْلِحُ بِهَا شَأْنی، بِرَحْمَتِكَ یَا سَیِّدی. اَللّهُمَّ إِنْ كانَ رِزْقی فِی السَّماءِ فَأَنْزِلْهُ، وَ إِنْ كانَ فِی الأَرْضِ فَأَخْرِجْهُ، وَ إِنْ كانَ بَعیدًا فَقَرِّبْهُ، وَ إِنْ كانَ قَریبًا فَیَسِّرْهُ، وَ إِنْ كانَ قَلیلًا فَكَثِّرْهُ، وَ إِنْ كانَ كَثیرًا فَبارِكْ لی فیهِ، وَ أَرْسِلْهُ عَلَى أَیْدی خِیَارِ خَلْقِكَ، وَ لَا تُحْوِجْنی إِلَى شِرارِ خَلْقِكَ، وَ إِنْ لَمْ یَكُنْ فَكَوِّنْهُ بِكَیْنُونِیَّتِكَ [بِكَیْنُونَتِكَ] وَ وَحْدانِیَّتِكَ. اَللّهُمَّ انْقُلْهُ إِلَیَّ حَیْثُ أَكُونُ،وَ لَا تَنْقُلْنی إِلَیْهِ حَیْثُ یَكُونُ، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَیْءٍ قَدیرٌ، [یا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا واحِدُ یَا مَجیدُ یَا بَرُّ یَا كَریمُ] یَا رَحیمُ یَا غَنِیُّ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَمِّمْ عَلَیْنا نِعْمَتَكَ، وَ هَنِّئْنا كَرامَتَكَ وَ أَلْبِسْنا عافِیَتَكَ.

بهجت_الدعا، ص٣۶٢ـ٣۶۴

---

منبع: مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت قدس‌سره