تبیان، دستیار زندگی

چرا کودکان رسانه ای و یا سمعی بصری شده اند؟!/ مصاحبه

باید کودکان را تادیب کرد و یک از مصادیق این تادیب شناساندن پیامبر و اهل بیت علیهم السلام است چرا که کودک بدنبال الگو و قهرمان است و ما با این کار الگو سازی می کنیم. تربیت کودک از طریق سرگرمی و بازی تاثیرگذارتر است و باید با کودک در خانواده با مهربانی و عطوفت رفتار کرد وگرنه کودک در آینده بزهکار خواهد شد.
عکس نویسنده
عکس نویسنده
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

حجت الاسلام رضا رمضانی

به مناسبت روز جهانی کودک پیرامون مسائل تربیتی که بسیار در رشد و آینده سازی کودکان اهمیت دارد با حجت الاسلام رمضانی به صحبت و گفت و گو نشستیم.

حجت الاسلام و المسلمین رضا رمضانی رئیس موسسه امیری حسین علیه السلام می باشد. ایشان سال های سال برای تربیت کودکان در مدارس و موسسه خود وقت گذاشته اند و صاحب سبک های تربیت دینی نیز هستند.
 

1) لطفا موسسه امیری حسین که در آن مشغول هستید را معرفی کنید؟

بنده از نوجوانی و جوانی در مدارس مختلف می رفتم و امور تربیتی و آموزشی بچه ها را بعهده می گرفتم، و البته ارتباط خوبی هم با بچه ها گرفته بودم. اما فهمیدم که کار مقطعی در امور تربیتی به جایی نمی رسد و باید کار به طور مستمر انجام شود، به همین دلیل موسسه امیری حسین را تاسیس کردیم و الان خدا رو شکر بیش از دویست نفر عضو فعال در این موسسه مشغولند.

ظاهرا در منابع دینی ما آن انسان کوچکی که از شیر گرفته شده و به سن بلوغ هم نرسیده است را کودک می نامند. البته تعاریف مختلفی در جوامع مختلف وجود دارد، ولی از لحاظ دینی زیر سن بلوغ را کودک  می نامند


ما در ایام درسی وضعیت درسی بچه ها را رصد می کنیم، و اخلاق آن ها را در منزل و مدرسه بررسی می کنیم و حتی به مدرسه آن ها می رویم و در کلاس و سر صف آن ها را تشویق می کنیم.

این موسسه زیر نظر هم آموزش و پرورش و هم ارشاد و هم سازمان تبیلغات و هم مستقیما زیر نظر حوزه آیت الله مجتهدی است.
 

2) بفرمایید کودک به چه سن و سالی اطلاق می شود؟

ظاهرا در منابع دینی ما آن انسان کوچکی که از شیر گرفته شده و به سن بلوغ هم نرسیده است را کودک می نامند. البته تعاریف مختلفی در جوامع مختلف وجود دارد، ولی از لحاظ دینی زیر سن بلوغ را کودک  می نامند.

در اینجا باید بین کودک ممیز یعنی کودکی که می فهمد چه چیز به صلاحش است و چه چیز به صلاحش نیست و بین کودکی که ممیز نیست فرق گذاشت، یعنی ممکن است کودکی به سن بلوغ نرسیده باشد ولی به سن تمییز رسیده باشد که در اینصورت می توان گفت آن شخص از کودکی فاصله گرفته است و خوبی و بدی را می شناسد حالا اگر فرزندمان به سن بلوغ جسمی یا سن تمییز که همان بلوغ فکری است رسید باید نوع رفتار ها و آموزش های مربی ها و یا والدین هم تغییر کند.

در بیان پیامبر هم سه دوره هفت ساله برای کودکان ذکر شده است. دوره اول دوره سروری کودک است که دائم در حال بازی است و دستور می دهد و ما هم مجبور به اطاعت از او هستیم. البته در مورد چیز هایی که به نفع خود اوست.

دوره دوم دوره اطاعت و تادیب است، در این دوره کودک قدرت فهمش افزایش می یابد و از طرفی شوق پیدا می کند با دیگران ارتباط بگیرد.

دوره سوم را هم دوره وزارت می نامند یعنی دوره ای که فرزند علاقه دارد همچون وزرا با او مشورت شود.
 

3) بفرمایید آیا ما تربیت دینی برای کودکان داریم؟ و رفتار پیامبر با کودکان چگونه بود؟

خدوند بعنوان خالق برای انسان بهترین ها را می خواهد و از طریق دین هم برنامه سعادت انسان ها را به وسیله پیامبران به انسان ها ابلاغ کرده است. و ما می دانیم که بهترین دوره یادگیری کودکی است. پس لازم است دین که سعادت انسان را می خواهد از ابتدای دوره یادگیری و فراگیری برنامه هایی داشت باشد.

اگر این بی مهری علاج نشود در آینده بزهکاری و سرگرم شدن نوجوان وجوان به دوستان نا اهل را در پی خواهد داشت. کودک بخصوص دختران باید آرامش و محبت را در خانه لمس کنند.

کودک نیاز دارد برایش وقت گذاشته شود و همانگونه که به غذای جسم نیاز دارد به غذای روح یعنی محبت و عاطفه هم نیاز دارد



وقتی به مباحث دینی رجوع می کنیم، می بینیم اتفاقا برنامه های زیادی برای کودکان دارد مثلا گفته اند: «ادبو اولادکم» فرزندان خود را تادب کنید، یعنی به آن ها ادب و احترام یاد دهید. و ادب کردن یعنی یاد دادن قرآن و معرفی پیامبر و ایجاد محبت نسبت به اهل بیت، چراکه کودکان دائما بدنبال الگو و قهرمان هستند و دلشان میخواهد مانند الگو های قوی و شجاع باشند و ما با معرفی پیامبر و اهل بیت برای آن ها الگو سازی می کنیم.

البته انتقال مفاهیم به کودکان بیشتر از طریق بازی و سرگرمی باید انجام شود، همانگونه که پیامبر با کودکان بازی می کردند و حضرت زهرا هم با فرزندانشان بازی می کردند برای آنها شعر     می خواندند، چون بهترین اثر پذیر تربیتی از راه بازی است.

4) در این عصر که تکنولوژی آن را احاطه کرده است شما خطرات پیش روی کودکان را چگونه ارزیابی می کنید؟

در کنار خوبی هایی که تکنولوژی دارد و اثر بسزایی روی کودکان می گذارد، به گونه ای که    می گویند کودکان رسانه ای شده اند و یا سمعی بصری شده اند، یعنی بیشتر مفاهیم را از رسانه می گیرند، در کنار این خوبی ها خطراتی هم دارد.

مثلا تلویزیون وسیله ای شده برای اینکه کودک را جلوی آن بنشانند تا ساکت شود، دیگر به این دقت ندارند که این برنامه که او می بیند مناسب سنش هست یا نه؟

و از همین طریقی خشونت، هراس و اذیت و آزار دیگران به کودک منتقل می شود. مثلا انیمیشن بن تن از همان ابتدا خشونت را به کودک منتقل می کند.

یکی دیگر از خطرات بزرگتر که بسیار هم جدی است، خطر بی مهری و عدم عطوفت والدین نسبت به فرزندشان است. برخی از والدین خیال می کنند اگر امکانات و وسائل و اتاق مجزا و تجهیزاتی که مورد نیاز فرزند هست را فراهم کردند، او دیگر به هیچ چیز نیاز ندارد.

مهم تر از هر نیازی برای کودکان نیاز عاطفه و مهر و محبت است. اما متاسفانه امروزه والدین حوصله حتی پاسخ به سوال های فرزندشان را هم ندارند. و یا مشاهده می کنیم پدر فرزند خود را در پارک روی تاپ نشانده، اما سرش داخل گوشی است.

اگر این بی مهری علاج نشود در آینده بزهکاری و سرگرم شدن نوجوان وجوان به دوستان نا اهل را در پی خواهد داشت. کودک بخصوص دختران باید آرامش و محبت را در خانه لمس کنند.

کودک نیاز دارد برایش وقت گذاشته شود و همانگونه که به غذای جسم نیاز دارد به غذای روح یعنی محبت و عاطفه هم نیاز دارد.
 
بیشتر بخوانیم:
سیره حسینی در تربیت فرزند
امام باقرعلیه السلام و تربیت فرزند
آثار و نتایج تربیت فرزند از کلام امام علی علیه‌السلام



 





مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.