تبیان، دستیار زندگی
ساخت سفینه کار بسیار دشواری است. سفینه از سوار کردن قطعات بسیار دقیق با مهندسی فوق‌العاده پیشرفته ساخته می‌شود. اما اگر زمانی که سفینه در مدار قرار می‌گیرد قسمتی از آن شکسته شود و....
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

سفینه ام زخم شده!

سفینه ام زخم شده!

ساخت سفینه کار بسیار دشواری است. سفینه از سوار کردن قطعات بسیار دقیق با مهندسی فوق‌العاده پیشرفته ساخته می‌شود. اما اگر زمانی که سفینه در مدار قرار می‌گیرد قسمتی از آن شکسته شود و یا آسیب ببیند مهندسین عملاً به آن دسترسی ندارند. اما آیا سفینه می‌تواند خود را ترمیم کند؟

مهندسین بخش مهندسی هوا-فضا دانشگاه بریستول انگلستان با انجام یک مطالعه جدید گامی به سوی این احتمال شگفت‌آور برداشتند. طبیعت، الهام بخش این مطالعه جدید است. دکتر کریستوفر سم پریموسچنگ، دانشمند مواد مرکز پژوهش فناوری فضا که این مطالعه را نظارت می‌کند می‌گوید :

«وقتی قسمتی از بدن ما زخم و یا بریده می‌شود، نیازی نیست که ما قسمت‌های بریده و زخم شده را به هم بچسبانیم، بلکه ما در بدن خود یک مکانیسم "خودترمیمی" داریم. خون ما با سخت شدن یک "درزگیر" حفاظتی برای پوست جدید ایجاد می‌کند تا در زیر آن شکل بگیرد.»

حرارت‌های شدید، ریز شهاب‌ها و دانه‌های غبار که با سرعت بالا در فضا حرکت می‌کنند می‌توانند ترک‌هایی در پوسته سفینه ایجاد کنند. این ترک‌ها به مرور افزایش یافته و پوسته سفینه را ضعیف می‌کنند و بدین ترتیب مشکلات فاجعه‌آمیز غیرقابل اجتناب می‌شوند.

وی و همکارانش روند التیام بریدگی‌ها در بدن انسان را قبل از اینکه به زخم‌های جدی تبدیل شوند کپی کردند. آنها چند درصد از فیبر موجود در ماده رزینی به کار رفته در ساخت پوسته سفینه‌ها را برداشته و آن را با فیبرهای توخالی حاوی یک ماده چسبنده جایگزین کردند. این فیبرهای توخالی از شیشه ساخته می‌شوند تا به راحتی شکسته شوند. زمانی که ترکی در پوسته ایجاد می‌شود این فیبرها به سادگی شکسته می‌شوند و مایع چسبنده آزاد می‌شود تا ترک‌ها را پر کند.

در انسان‌ها، هوا به طور شیمیائی با خون واکنش نشان می‌دهد و باعث سخت شدن آن می‌شود. در محیط بی‌هوای فضا، رگ‌های مکانیکی می‌باید با رزین مایع و یک سخت کننده خاص پر شوند تا زمانی که فیبرها پاره می‌شوند از رگ‌های مکانیکی خارج شده و با هم ترکیب شوند. این دو مواد می‌باید کاملاً روان باشند تا قبل از بخار و سخت شدن بتوانند ترک‌ها را پر کنند. وی می‌گوید :

«ما اولین قدم را در این راه برداشته‌ایم. اما یک دهه وقت نیاز است تا این فناوری در سفینه‌ها راه پیدا کند.»

این فناوری به ماموریت‌های طولانی، بادوام و کم هزینه‌تر سفینه‌ها منجر خواهد شد.

منبع : http://www.universetoday.com/am/publish/fix_thyself.htmll?2112006

مترجم : علیرضا سرمدی